IJSSELVLIEDT
Een stukje geschiedenis
Het landgoed IJsselvliedt is ontstaan rond 1650. Als eerste eigenaar wordt Johan Beeldsnijder Steenbergen genoemd, lid van de magistratuur van de gemeente Kampen in de jaren 1697 tot 1748. IJsselvliedt komt nu in aanmerking als Rijksmonument. Het huidige landhuis is monumentaal van opzet en werd in 1824 gebouwd in neoclassicistische stijl door Richard Andreas Ludolphi Nobel, die
leefde van 1777 tot 1839. Om het landgoed te betalen moest hij wel het vermogen van zijn echtgenote aanspreken. Het landhuis dat er op dat moment stond was al zeer oud. Nobel liet het afbreken en een nieuw landhuis bouwen dat wat dichter naar de weg toe stond. Ook kwam er een nieuwe ingang en werd een gracht gegraven.
De ligging van het landhuis is daardoor zeer dominant. In de directe omgeving ligt het historische koetshuis en de grafkelder, dat nog wel stamt uit de tijd van het oorspronkelijke landbouw. Naast de ingang staat de voormalige tuinmanswoning, gebouwd in 1845.
Tegenover het landgoed staat in een weiland een duiventil, waarschijnlijk gebouwd in dezelfde tijd als het landhuis. Het is een til van het zogenaamde hooibergtype.
Het oorspronkelijk karakter van het landgoed is door de jaren heen bewaard gebleven. Het strekte zich voor 1829 uit over een wijd gebied en zou toen zo’n 350 hectare hebben beslagen. Toen nog werd het landgoed bereikt via een oprijlaan, gelegen op ongeveer honderd meter voorbij de huidige ingang In 1829 werd het landgoed in tweeën gesplitst door de aanleg van de Zuiderzeestraatweg.
Na de familie Nobel kwam het landgoed in handen van de adellijke familie Van Palland. Aangezien deze familie geen mannelijke opvolger had, ging het bezit over naar neef, mr. Johan Paul Graaf van Limburg Stirum. Bij de erfenis werd bepaald dat de graaf ook daadwerkelijk op het landgoed moest gaan wonen. Directe reden was om te bereiken dat het landgoed niet alleen intact zou blijven maar ook goed onderhouden werd.
Kort nadat de graaf zich op IJsselvliedt had gevestigd, werd hij benoemd tot ambassadeur in Duitsland. Omdat hij weigerde recepties van Hitler te bezoeken werd hij benoemd tot ambassadeur in Londen. Bij de inval van de Duitsers in Nederland was hij echter in Wezep en daardoor gedwongen hier te blijven. Dit betekende dat hij meer tijd had om aandacht te schenken aan de bossen en tuinen van het landgoed. Tijdens de oorlogsjaren werd het landgoed gevorderd door de Duitsers en werd het huis grotendeels ingericht als Ortskommandantur. De graaf en gravin mochten wel in een kamer op de eerste verdieping blijven wonen. De graaf overleed op 17 april 1949, zijn echtgenote op 2 november 1955.
Kort na het overlijden van de Gravin werd het huis verhuurd aan het Ministerie van CRM, dat in IJsselvliedt Indische Nederlanders onderbracht die in het jaar 1950 bij de soevereiniteitsoverdracht van Nederland aan Indonesië er de voorkeur aan hadden gegeven naar Nederland te gaan.
Na ruim 13 jaar kwam het huis weer leeg te staan. Het huis trok de aandacht van het Nederlandse Rode Kruis die plannen had voor een vakantieproject voor chronische zieken en gehandicapten. Door een zeer grote gift van een welgestelde dame in het zuiden des lands is het landhuis opgeknapt en zoveel mogelijk aangepast aan de nieuwe doelstelling. Als vakantiehuis van het Rode Kruis heeft IJsselvliedt alleen maar meer naamsbekendheid gekregen.
Een statig achttiende-eeuws landhuis en een aan alle eisen voldoend vakantiehuis voor chronische zieken en gehandicapten. Het zijn twee aparte werelden.
Niets is minder waar. Geen vergane glorie, maar een huis met een bestemming die past bij de voorwaarden die de Graaf van Limburg Stirum ooit stelde: een bestemming met een maatschappelijk nut.
De Cache.
Parkeer de auto op bovenstaand coordinaat.
De aanwijzingen voor de cache kun je vinden op: N 52.28.110 E 005.58.818
Ga niet zoeken achter het hek "Verboden Toegang" van de kwekerij.
Zoek bij een boom.
Het is een wandeling van ongeveer 2,5 km en leuk voor kinderen. Neem wel even pen en papier mee.
VEEL PLEZIER.
WP 2 is weg, het antwoord is 6.