Schorersgraf Traditional Geocache
-
Difficulty:
-
-
Terrain:
-
Size: 
(small)
Please note Use of geocaching.com services is subject to the terms and conditions
in our disclaimer.
A nice cache near the grave of Willem Schorer.
SCHORERSGRAF
English Version:
Willem Schorer (Middelburg, 4 April 1717 - deceased 6 December 1800) was a Dutch lawyer from Zeeland. Schorer was a member and subsequently the president of the council of Flanders in Middelburg.
Willem Schorer, son of Johan Guihelmus Schorer and Hillegonda Alyda Paspoort, was the grandson of Zacharias Paspoort, large landowner and also initiator of the reclamation of land (impoldering) in the Zachariaspolder. Via his mother, William became owner of large parts of this polder. William Schorer was closely involved with the legislation of the reclamation of the Hoofdplaat salt marshes.
In 1767 he published an improved and extensively version of the Introduction to the Dutch Jurisprudence, originally written by Hugo de Groot. This publication was followed by a set of four publications in the period of 1776 to 1797, in which Schorer explored the work of Hugo de Groot in great depth.
p.s. Take your own pen with you!
Nederlandse versie:
De vroegere president van de Raad en Leenhof van Vlaanderen, Willem Schorer, is nagenoeg vergeten. In de polder bij de voormalige vestingplaats IJzendijke, nu deel van de gemeente Sluis op West Zeeuws-Vlaanderen, is nog altijd het eenpersoonsgraf te bewonderen waar hij temidden van zijn landgoederen ligt begraven.
In 1740 werd hij lid van de Raad van Vlaanderen en vijftien jaar later, in 1765, president.6 Hij heeft zich sterk gemaakt voor de toekenning van landaanwas en landaanwinning aan Zeeland, waarvoor hij de strijd aanging tegen de Republiek. Daarbij was enig eigenbelang hem niet vreemd, aangezien zijn eigen landerijen bij IJzendijke als onderdeel van Staats-Vlaanderen automatisch behoorden tot de Generaliteitslanden, waar de provincie Zeeland weinig over te zeggen had.
Ook in ander opzicht toonde hij zich voor geen kleintje vervaard. Met zijn Vertoog over de ongerymdheid van het samenstel onzer hedendaagsche rechtsgeleerdheid en praktyk (Middelburg 1777) stelde hij de toenmalige ingewikkelde rechtspraak in de Republiek aan de kaak. Vooral het juridische taalgebruik moest het ontgelden: “Wanneer men op de Rollen komt, is er geen Joodsche Synagoog, die hier bij haalen kan: de alleronverstaanbaarste konsttermen, die de spreker zelve by wylen niet verstaat, werden hier met veel arrogantie uitgebromt.” Zijn commentaar op de eminence grise onder de juristen, Hugo de Groot,
Een ander opmerkelijk feit is het proces tussen Mr. Willem Schorer en juffrouw Anna Elisabeth Eversdyck, die in een voor zijn tijd tamelijk compromitterende zaak verwikkeld was geweest. Daarin draaide het om de vraag of hij impotent was of zijn vrouw frigide. Uiteindelijk wees het vonnis van de Hoge Raad uit dat de huwelijksellende aan hem te wijten was, waarop het huwelijk nietig werd verklaard.
Enkele opmerkelijke feiten van het proces:
Het maagdenvlies van Anna Elisabeth Eversdijk
Willem Schorer was op 30 juni 1740 in het huwelijk getreden met de achttienjarige Anna Elisabeth Eversdijk. Daarmee gingen ze de huwelijkse plicht aan met elkaar het bed te delen en geslachtsgemeenschap te hebben.
Ook Willem en zijn kersverse eega waren die mening toegedaan, maar het kwam er niet van. Wat zich in het echtelijke bed afspeelde, laat zich raden. De preutse Anna Elisabeth heeft vermoedelijk haar nachtjapon ver over haar knieën getrokken wanneer haar Willem toenadering zocht. Uiteindelijk probeerde hij zijn seksuele lusten wat meer kracht bij te zetten, waarna Anna Elisabeth geschrokken haar toevlucht zocht bij haar moeder.
Ze zou geweld binnen het huwelijk echter niet opvoeren als voornaamste reden voor de komende echtscheidingszaak, vermoedelijk omdat het als ‘correctie’ op het vrouwelijke gedrag slechts grond bood voor een scheiding van tafel en bed. In dat geval zou ze formeel met Willem getrouwd blijven; hertrouwen was er dan niet bij. De inzet was daarom: nietigverklaring van het huwelijk en wel omdat het huwelijk nooit ‘geconsumeerd’ was geweest. De kwestie draaide om de vraag wiens schuld dat was.
Na een inwendig onderzoek van Anna Elisabeth door De Bruas werd geconstateerd dat de “Membrana Hymen [het maagdenvlies] nog niet uitgerekt ofte gescheurt” was maar dat “de voornoemde Dame bequaam en in staat is, om met Mans vleeschelyke gemeenschap te konnen hebben.” In het proces in eerste aanleg voor het gerecht van Middelburg voegde Anna Elisabeth hieraan toe dat “de voorschreeven consommatie daar van [van het huwelijk], nimmer door haar, of door haar toedoen is verhindert geworden.”
Aangenomen dat dit naar waarheid is, zou Willem dan impotent zijn? Om dit te controleren werd Willem onderzocht. De onderzoeker verklaarde dat ”er met de geslachtsdelen van Willem Schorer niets aan de hand was." Nu was de zet aan de familie Eversdijk, die vervolgens de deskundigheid van Het vonnis liet er geen misverstanden over bestaan: het huwelijk werd nietig verklaard, zijnde vanaf het begin “nul, egeen en van onwaarde.” Prettige bijkomstigheid van een nietigverklaring was dat de voormalige echtelieden onmiddellijk na de uitspraak konden hertrouwen, maar Willem Schorer nam er geen genoegen mee. Voor hem was het vonnis aanleiding om de hele scheidingszaak voor te leggen aan de Hoge Raad in Den Haag.
Voor de Hoge Raad kwamen nieuwe feiten aan het licht. De Bruas bekende dat hij oorspronkelijk een andere verklaring had opgesteld over de fysieke gesteldheid van Anna Elisabeth en dat hij die op verzoek van haar familie had gewijzigd. De familie was immers niet blij met zijn constatering dat Anna Elisabeth alle tekenen droeg “van als nog Maagd te zyn door de zeer naauwe gesteldheid der deelen” en
dat ’er nooit genoegzaame moeite toe gedaan is, en verzuim van goede raadpleegingen, Natuur en Konst hulpmiddelen in het werk gesteld te hebben, zynde ik onderschreevene volkoomen van gedagte, dat de voorn. Dame, door hulp van zulke middelen in staat is om gedefloreert [ontmaagd] te kunnen worden [...]
Hadden de Middelburgse schepenen dit geweten, dan was het voor hen duidelijk geweest dat Anna Elisabeth weliswaar een zeer nauwe vagina had, maar dat ze de adviezen van De Bruas over hoe haar wellust op te wekken, in de wind had geslagen.
De Haagse raadsheren vertrouwden de arts niet meer en besloten hem nader te verhoren. Had Anna Elisabeth nu wel of geen “natuur- konst- en hulpmiddelen” nodig? was hun vraag. De Bruas verklaarde over het inwendige onderzoek bij haar, “dat zyn voorste vinger niet wel konnende inbrengen, als dan zyn duim daar in met geweld inbragt, zoodaanig, dat het bloed op volgde, waar door alreeds een groote verwydering maakte, behalven de opgegeven raad van middelen, die de Dame heeft konnen in het werk stellen zonder zyne hulpe.” Anna Elisabeth zou alleen “bekwaam [zijn] voor een, die klein en sterk is.” Of De Bruas haar ook concrete suggesties aan de hand had gedaan voor methoden “waar door dezelve zig zelfs zou kunnen brengen in staat, om door een Man ten volle bekend te kunnen worden”, luidde de volgende vraag. “Ja”, antwoordde hij. De Bruas had haar het volgende aangeraden: “dat zy zig door behulp van een yvoire naaldekooker volkoomen zoude kunnen in staat stellen.”
Het leek er veel op dat Willem het proces zou gaan winnen. Maar Anna Elisabeth kwam met een nieuwe beschuldiging. Willem had namelijk in woordenwisselingen met haar gezegd dat hij lange tijd niet in staat was geweest met haar noch met andere vrouwen de liefde te bedrijven. En dat niet alleen, Willem had op zulk een gewelddadige wijze geprobeerd haar te ontmaagden dat zij genoodzaakt was geweest hem ver van zich af te duwen en zich stevig te verweren.
De vechtende partijen sloten een compromis en legden hun afspraken over de boedelscheiding vast.
Het laatste woord
Omdat Willem Schorer impotent was en jegens zijn vrouw bovendien geweld had gebruikt, werd het huwelijk wederom nietig verklaard.
Rest de vraag of Willem inderdaad impotent was, zoals Anna Elisabeth ons wilde doen geloven. Het antwoord is, gezien de vele hiaten in het Middelburgse archief sinds de Tweede Wereldoorlog, lastig te beantwoorden. Met zoveel onopgeloste kwesties is er nog steeds voldoende gelegenheid om over de rechtszaak tussen Willem Schorer en Anna Elisabeth Eversdijk te blijven speculeren.
(Bron: Rietje van Vliet – Impotentie en frigiditeit, Hoe het huwelijk tussen Willem Schorer en Anna Elisabeth Eversdijk op de klippen liep.)
p.s. Neem je eigen pen mee!
 |
FTF Webbytje |
 |
STF DEN TROL |
 |
TTF Zandboy |
Additional Hints
(Decrypt)
Pnzbhsyntrq