De Emminkhuizerberg is een heuvel met een oppervlakte van zo'n 132 ha. De heuvel ligt opgesloten tussen de spoorlijn en de snelweg Arnhem-Utrecht. Hij is opgebouwd uit rivierzanden, die voor de laatste ijstijd waren afgezet en door het landijs zijn opgestuwd. Het omringende landschap is gevormd door de wind. Hierdoor bereikt deze heuvel een veel grotere hoogte dan in de omgeving het geval is.
De top van de heuvel ligt ongeveer 21,6 meter boven NAP, terwijl de omgeving op zo'n 6 tot 7 meter boven NAP ligt. Dit betekent dat deze stuwwalheuvel ongeveer 15 meter boven het oppervlak uitsteekt.
Aangezien de Gelderse Vallei in vroegere eeuwen een vrij moerassig gebied was, vormde de hoger gelegen Emminkhuizerberg een aantrekkelijk gebied voor de landbouw. Er is aan de dikke zwarte bovenste laag van de bodem te zien dat de Emminkhuizerberg al eeuwenlang als landbouwgebied in gebruik is geweest. Archeologische vondsten bevestigen dat de Emminkhuizerberg een bewoonde plaats is geweest. Door het relatief open karakter van de Emminkhuizerberg (de meeste andere stuwwallen zijn begroeid met bos) is het relief van deze stuwwal goed te zien.
Op de berg lag vroeger huis Emmickhuizen. Het huis wordt voor het eerst vermeld in 1309. Vanaf 1533 was de berg eigendom van het Karthuizerklooster, dat hier twee jaar later een kapelletje ter ere van St. Salvator inwijdde. Als op 18 juli 1816 het huis door Leopold, graaf van Limburg Stirum voor fl. 2225,- aan Joost Gerard Godard baron Taets van Amerongen wordt verkocht is van het huis niet veel meer over. De nieuwe eigenaar besluit dan ook het huis af te breken. Het kapelletje is mogelijk in 1929 afgebrand. Begin 20ste eeuw stonden op de top van de berg nog een drietal zeer oude schaapskooien, welker grondmuren, naar men zei, opgetrokken waren van steenresten afkomstig van het geheimzinnige klooster dat er gestaan moet hebben. De geschiedenis van het klooster verliest zich in de nevelen der middeleeuwen, de schaapskooien weken voor de ontginning, slechts enkele steenbrokken bleven liggen: grote stukken van handgevormde baksteen. De naam Munnikenweg herinnert nog aan het vergane klooster.
De cache.
Ter hoogte van het Valleikanaal en de Emminkhuizerberg kruist de A12 de Grebbelinie. Aan de zuidzijde van de A12 ligt Werk De Roode Haan. Feitelijk heeft de Grebbelinie in dit gebied zijn oorsprong. Niet alleen begint de liniewal vanaf deze hoogste plek in het dal van de Gelderse Vallei, ook de ontstaansgeschiedenis hangt samen met deze plaats. Onder het nieuwe viaduct is een natte-droge ecologische verbinding gemaakt. De oevers aan weerszijden van de watergang doen dienst als wildwissel voor o.a. reeën, de ringslang en waterspitsmuis. Aan de zuidzijde ligt een verrassend mooi stukje natuur "verborgen" waarin de cache is te vinden.
De cache is geplaatst met toestemming van Recreatie Midden Nederland
A. N52 02.736 - E005 31.218 Stapeltel de steunpilaren aan deze zijde onder het viaduct. A.....
B. N52 02.708 - E005 31.215 Stapeltel de woordwaarde van de tekst die je hier op het viaduct vindt. B.....
C. N52 02.696 - E005 31.257 Stapeltel het jaartal dat je hier vindt. C.....
D. N52 02.677 - E005 31.252 Welke beschoeiing zie je hier? Beton = 7, Staal = 5, Hout = 3. D.....
E. N52 02.654 - E005 31.295 Hoeveel horizontale buizen tel je in dit landhek. E.....
De cache vindt je op N52 02.(AxB)(D+C)E - E005 31.A(A-B)(C-B)
Controleer je oplossing
Goed te combineren met GC4QZKB Langs de A12.