Przez wiele lat wokół zabytku narosło wiele domysłów, a to głównie przez jego oryginalną formę architektoniczną i bliżej nieokreślone pierwotne przeznaczenie. Dopiero ostatnie badania historyków dowiodły, że było to miejsce służące do urządzania turniejów rycerskich.
Rotunda wzniesiona w 1600 r. przez właścicieli oddalonego o kilkaset metrów pałacu, składała się z dwóch pierścieni o średnicy 10 i 20 metrów. Walki w formie pieszej odbywały się wewnątrz mniejszego pierścienia, stanowiącego właściwą arenę, a każdy turniej odnotowywany był w pałacowych kronikach. Na drugiej kondygnacji zewnętrznego pierścienia prawdopodobnie znajdowały się trybuny, z których obserwowano zmagania. Ostatni turniej odbył się tu w 1794 r. W XIX w. w budowli mieściła się międlarnia lnu, a następnie bażanciarnia. Ostatecznie właściciele pałacu pozostawili budynek już bez praktycznego przeznaczenia jako romantyczną ruinę.
Częściowo zachowana rotunda o takim przeznaczeniu jest unikatem w skali naszego kraju. Wiadomo, że zbliżony obiekt istniał przy zamku Książ, jednak nie zachował się do dnia dzisiejszego.
