Swiat:
21 stycznia – Abel Tasman odkrył największą wyspę archipelagu Tonga - Tongatapu.
6 lutego – Abel Tasman odkrył Wyspy Fidżi.
18 marca – irlandzka wojna konfederacka: zwycięstwo wojsk angielskich w bitwie pod New Ross nad irlandzkimi konfederatami.
14 maja – po śmierci króla Francji Ludwika XIII tron objął jego starszy, czteroletni syn Ludwik XIV; regencja przypadła królowej wdowie Annie Austriaczce , ministrem został zaś kardynał Mazarini.
19 maja – wojna trzydziestoletnia: w bitwie pod Rocroi armia francuska pod wodzą księcia d'Enghien (który zyskał później miano Kondeusza Wielkiego) pokonała wojska hiszpańskie dowodzone przez Francisco de Melo.
28 lipca – angielska wojna domowa: bitwa pod Gainsborough.
24 listopada – wojna trzydziestoletnia: bitwa pod Tuttlingen.
12 grudnia – niespodziewanym atakiem na Jutlandię dowodzonych przez Lennarta Torstenssona Szwedów rozpoczęła się wojna duńsko-szwedzka.
13 grudnia – angielska wojna domowa: okupujące miasto Alton niewielkie oddziały Rojalistów zostały zaskoczone i pokonane przez siły Parlamentu.
25 grudnia – kapitan William Mynos z Brytyjskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej odkrył Wyspę Bożego Narodzenia na Oceanie Indyjskim.
- Założenie miasta Wejherowo.
- Rosjanin Kurbat Iwanow dotarł do jeziora Bajkał.
- Evangelista Torricelli zbudował pierwszy barometr cieczowy.
Kotlina:
4 stycznia - Pod mury miejskie, na czele kawalerii i piechoty w sile ok. 700 kawalerzystów i rajtarów, przybył szwedzki pułkownik hrabia von Thurn, komendant wojskowy w Lubaniu Śląskim. Został tu wysłany przed dowódcę wojsk szwedzkich na Dolnym Śląsku - gen. Torstenssona, celem ściągnięcia od mieszczan jeleniogórskich kontrybucji. Wysłano trębacza jako posła do mieszczan, celem przedstawienia im żądań, od których spełnienia uzależniano odstąpienie od oblężenia miasta. Znalazło się wśród nich wezwanie do bezwzględniej kapitulacji garnizonu miasta złożonego z 48 galicyjskich dragonów w służbie austriackiej. Hrabia domagał się od otwarcia bram dla swojego wojska. W razie stawienia jakiegokolwiek oporu Thurn zapowiadał krwawe represje wobec mieszkańców miasta i okolicznych wsi. Ultimatum przedstawione przez trębacza zostało definitywnie odrzucone przez komendanta Jeleniej Góry - Jana Gordona, Irlandczyka w służbie cesarskiej. Hrabia Thurn podjął kolejną próbę opanowania miasta bez walki. W tym celu wysłał przez swojego posła list do szlachty. Zgromadzona w mieście szlachta nie odpowiedziała na doręczony im przez dobosza list. Zasugerowała natomiast, by Thurm w tej sprawie zwrócił się bezpośrednio do komendanta miasta Jana Gordona. Wobec negatywnego nastawienia jeleniogórzan do żądań hrabiego, nieuchronnie spodziewać się należało starcia zbrojnego. W mieście podjęto praktyczne kroki zmierzające do obrony. W obozie przeciwnika podjęto intensywne przygotowania do szturmu miasta. W nocy z 4 na 5 stycznia zgromadzono znaczną ilość potrzebnych drabin oraz granatów ręcznych. Do ataku hrabia Thurn odkomenderował 400 rajtarów. Hrabia był tak pewny zwycięstwa, że zawczasu polecił swoim żołnierzom, by w momencie wejścia do miasta wszystko co będzie na ich drodze obrócić w perzynę. Ok. godz. 3 na wieży strażniczej wszczęto alarm. Szwedzi zaatakowali miasto miotaczami ognia. Na atak przeciwnika obrońcy odpowiedzieli strzałami z muszkietów i zmasowanym gradem kamieni. Zdecydowana postawa obrońców osłabiła szyki przeciwnika. Po chwilowej porażce Szwedzi przystąpili do skoncentrowanego ataku w rejonie Wieży Zamkowej (przy obecnej ulicy Krótkiej). Wysiłki atakujących doprowadziły do sforsowania fos miejskich i zniszczenia palisad. Trzykrotnie podejmowali próby wtargnięcia na obie wieże. Podczas szturmu zginął sam hrabia Thurn. Szwedzi korzystając z chwilowego zamieszania, jakie miało miejsce wczesnym rankiem w mieście, próbowali podjąć kolejny atak. Trzydziestu rajtarów podkładało ogień pod mostem zwodzonym. Obrońcy szybko go ugasili. Walki zakończyły się ok. siódmej rano.
Bilans czterogodzinnego szturmu okazał się bardzo tragiczny dla Szwedów. Na polu walki poległ ich naczelny wódz hrabia Thurn, a także pułkownik, major i kapitan, trzech poruczników, dwóch chorążych kawalerii, wachmistrz, dwóch kaprali oraz trzydziestu żołnierzy.
Oprócz śmiertelnych ofiar duża liczba kawalerzystów i rajtarów odniosła poważne obrażenia. Pięćdziesięciu z nich zostało opatrzonych przez szwedzkiego felczera, po wycofaniu się spod Jeleniej Góry, na terenie Starej Kamienicy. Około godziny 9 rano doszło do spotkania szwedzkiego rotmistrza Morgensterna i towarzyszącego mu trębacza z komendantem miasta - Gordonem na terenie Wieży Zamkowej. Obie strony uzgodniły, że poległym szwedzkim rajtarom i kawalerzystom należy urządzić honorowy pogrzeb. Następnie Szwedzi w południe 5 stycznia podzieleni na cztery oddziały skierowali się w kierunku Starej Kamienicy, Żytawy, Lwówka Śląskiego i Lubania Śląskiego.
Jelenia Góra mogła się cieszyć wolnością.
