PARK DWORSKI W IŁOWEJ
Pierwsze założenie parkowe w stylu angielskim powstało w 1626 roku, gdy właścicielami posiadłości w Iłowej była rodzina Schellendorfów. Park założono po zachodniej stronie pałacu. Pewne zmiany w parku nastąpiły krótko po 1681 r. z inicjatywy hrabiego Fryderyka von Promnitza, w przypałacowym parku przybyły nowe drzewa i krzewy ozdobne. W nowe gatunki i odmiany drzew oraz krzewy ozdobne wzbogacił park hrabia Fryderyk von Hochberg, będący właścicielem posiadłości w latach 1902-1921. Uzupełnił on w brakujące okazy w alei grabowo - dębowej. W tym czasie wybudowano w parku mosty i kładki. Hrabia Hochberg wielki podróżnik i znawca sztuki ogrodniczej wraz z ogrodnikiem Anlaufem powiększyli park o dalsze 12 ha. Przy pałacu, wykorzystując istniejący układ wodny (stawy, wyspy, odnogi rzeki), stworzył ogród japoński wprowadzając kamienne latarnie, herbaciarnię, mostki wysoko wysklepione i sprowadzając drzewa i krzewy z Dalekiego Wschodu. Nad rzeką Czerna Mała hrabia założył gaj różanecznikowy. W 1905 r. założono ogród różany. W wyniku przekształcenia i powiększenia starego parku powstał park secesyjny z główną osią widokową poprowadzoną od basenu do muru o linii falistej z ażurowymi prześwitami. W bezpośrednim sąsiedztwie pałacu na wyspie, park był urządzony w stylu francuskim. Pozostała część parku tonęła w bogactwie kwiatów, wśród których królowały dalie. Od alei grabowo - dębowej koncentrycznie rozchodziły się aleje boczne, łącząc się z ogrodem chińskim (głównie osią widokową). Do dzisiaj zachowały się Ogród Chiński (główna oś widokowa) i aleja grabowo-dębowa. Na polanach między alejami wprowadzono regularne i swobodne grupy drzew, z których nieliczne przetrwały do naszych czasów. Ostatnim prywatnym właścicielem pałacu w Iłowej był Paweł Jącik, który dosadzał nowe grupy drzew oraz co roku zdobił park tysiącem kwiatów, preferując dalie.
W KESZU ZNAJDUJE SIĘ TYLKO LOGBOOK.
