De M4 Sherman was op de
Sovjet T-34 na de meest geproduceerde tank in de Tweede
Wereldoorlog. De Sherman was de officiële opvolger van de M3 Grant
middelzware tank. De M4 was genoemd naar generaal Sherman. De M4
werd niet alleen gebruikt door het Amerikaanse leger en het
Amerikaanse Korps Mariniers, maar door middel van de lend-lease
regeling ook door de Britten, Canadezen en de vrije Fransen. Ook
werden er Shermans naar het oostfront getransporteerd om daar voor
de Sovjet-Unie in actie te komen tegen de Duitsers. De tank kwam
verder in actie op de slagvelden van Noord-Afrika, Zuid-Europa en
natuurlijk in Azië voor het Amerikaanse Korps Mariniers tegen de
Japanners.
Van de M4 Sherman werden maar liefst
49.324 stuks gefabriceerd in een grote verscheidenheid aan versies
in 11 verschillende fabrieken tussen 1942 en 1946. Toen de Sherman
in El Alamein zijn debuut maakte op het
slagveld voor de Britten, waren er maar enkele beschikbaar. De
tanks die de Duitsers in 1942 gebruikten, waren wel de mindere van
de Sherman. In Noord-Afrika bleek de Sherman dan ook een zeer
succesvol wapen. Toen de oorlog vorderde ontwikkelden de Duitsers
zwaarder bepantserde en bewapende tanks. Daardoor werd de Sherman
kwalitatief de mindere van de latere generaties Duitse tanks.
Doordat de geallieerden de Sherman in zulke grote aantallen konden
inzetten, werd dit gebrek aan kwaliteit ruimschoots goedgemaakt.
Hieruit kan de conclusie worden getrokken dat de Sherman toch één
van de belangrijke wapens was die de oorlog in het voordeel van de
geallieerden beslisten.