De caches van de Bob Evers serie hebben tot oktober 2008 in Kampen gelegen, gemaakt door team de Billabong
Omdat er nog steeds veel liefhebbers van deze serie zijn, heb ik besloten om de Bob Evers serie opnieuw tot leven te brengen. Met toestemming van team de Billabong heb ik de serie overgenomen. Een deel van de originele teksten, puzzels en plaatjes is in deze serie verwerkt, en natuurlijk zijn de locaties verplaatst.
Deze serie caches is gebaseerd op de boeken van de Bob Evers serie. Deze reeks boeken bestaat uit 50 delen waarvan de eerste uitgegeven is in 1949, en de laatste in 2003. Tot deel 33 is het geschreven door Willy van der Heide, en vanaf de voltooing van deel 33 tot en met deel 50 zijn de boeken geschreven door Peter de Zwaan.
Sinds kort is Peter de Zwaan bezig met het schrijven van drie nieuwe Bob Evers boeken. Zie bobevers.nl en www.peterdezwaan.nl
In 1943 is door Willy van der Heide "3 jongens in de stille zuidzee" uitgegeven met in de hoofdrol Rob Evers. In 1949 heeft hij dit verhaal gebruikt als uitgangspunt voor de serie Bob Evers. Toen is de naam veranderd van Rob naar Bob Evers.
De boeken beschrijven de wereldwijde avonturen van Jan Prins, Arie Roos en Bob Evers. Uitgegeven als jongensboek, maar door de spanning en de vele humor hierin zijn de boeken ook een zeer geliefd leesmateriaal voor de ouderen.
Meer informatie over de boeken is te lezen op internet: www.bobevers.nl
In elke cache van deze serie zit een code. Die heb je nodig om de laatste cache te vinden.
Bezigheden aan de bosrand
Arie Roos dook uit de tram van lijn 2 in de Leidsestraat, sprong over een plas heen en draafde haastig de prinsengracht op. Hij droeg geen pet of hoed
en de regen stroomde neer op zijn toch al kletsnatte, rode haren.
„Wat een pech!” foeterde hij. „Wat een miserabel weer en dat voor Augustus!”
Het was de tiende Augustus. Het had prachtig vakantieweer behoren te zijn maar het was het belabberdste weer dat iemand ooit in die maand had meegemaakt!
Arie klom de hardstenen trap op van een huis aan de gracht en rukte nijdig aan de bel. „Heidaar, rood gevaar!” riep een stem van boven. „Zet iets op je kop - alle kleur regent uit je haren!”
Arie deed een stap terug en keek omhoog, naar zijn vriend Jan Prins, die uit een raam hing van de tweede verdieping.
„Hé Jan! Heb je iets van Bob gehoord?”
„Geen stom woord – geen telegram – geen mail
– niets! ”
Arie veegde zijn natte haren naar achteren. Een oude huishoudster kwam opendoen.
„Ha, die Marianne!” zei Arie, en stoof haar voorbij, meteen de trap op rennend. Boven zat Jan Prins in de vensterbank van zijn kamer, onverstoorbaar pinda's etend.
„Ons geplande boottochtje met de BM gaat niet door, dikke. Niks dan regen en geen aasje wind. En geen Bob.”
Arie trok zijn natte regenjas uit en graaide in de grote zak pinda's.
„Hier zitten we – voor aap. Als ik denk aan die luisterrijke tijd die we in de Stille Zuidzee hebben gehad... en nu dit! Kwam die rare Bob maar vast opdagen.”
„Hoe lang is hij nu over tijd?”
Arie gooide de pindaschalen uit het raam.
„Zaterdag zou hij hier zijn. Vandaag is Dinsdag. Vier dagen. Raar!” Jan keek scheef opzij naar zijn dikke, roodharige vriend.
„Ga me nu niet vertellen dat je over Bob in de zorg zit ... !”
„Zorg... zorg... ik ben zijn grootmoeder niet!”
„En Bob is niet bepaald een hulpeloos kleinkind ook.”
„Tóch is er iets geks,” zei Arie koppig. „Je weet hoe hij op die bootreis met ons gebrand was. Hij zou voor één week naar Engeland gaan, maar in elk geval Zaterdag terug zijn. Doodse stilte. Hij stuurde niet eens een berichtje.
Dat is niks voor Bob.”
„Dus jij denkt dat er iets gebeurd is?”
Arie kauwde even zwijgend. Buiten ruiste de regen in de bomen langs de gracht. In de haven loeide de sirene van een zeeschip.
„Bob loopt heus niet in zeven sloten tegelijk... maar er is iets aan de hand. Hij zit in een of ander avontuur verstrikt. Mijn kop er af!”
Jan Prins bromde iets binnensmonds.
„Ik wou dat je gelijk had, man... ! Hier zitten we nu, met niets beters te doen dan pinda's eten. Wij willen een avontuur beleven,voor de drommel!”
De deur ging open. Marianne, buiten adem van het traplopen, zei hijgend:
„Jan – Londen aan de telefoon voor je. Het is dringend ook nog!” Jan en Arie vlogen overeind. „Dát is Bob Evers!”
Ze renden de trap af met drie treden tegelijk, stoven de hal in en rukten bijna de telefoon van de muur af. Jan nam de telefoon op en Arie luisterde mee aan de extra-schelp.
„Hallo,” zei Jan. „Hello!”
Zij hoorden wat geraas en onduidelijk gemurmel. Toen een „klik”, en daar was de zo welbekende stem met het
Amerikaanse accent van hun vriend Bob Evers.
„Hello, yes... Ben jij dat, Jan?”
„Ja, dit is Jan. Wat is er ... ?”
Bob sprak gehaast en opgewonden.
„"Luister goed, Jan. Ik heb geen tijd om alles uit te leggen. Ik ben gekidnapt geweest. Ze hebben een kopie van de codes die we gevonden hebben in de caches."
"Ik stuur jullie een fax met coordinaten die ik veroverd heb". "Ga alvast zoeken, ik kom zo snel mogelijk naar jullie toe." "Ik vermoed dat ze achter jullie aan zullen gaan, hou dus de boel in de gaten"
"Ok Bob" zei Jan, en hing op. Jan staarde Arie aan en zei “Dit is mis dikke, de codes die we hebben gevonden zijn echt wel belangrijk.”
Even later ging de fax over en de coordinaten van Bob kwamen er uit rollen.
“Ga naar N52.31.554 / E005.27.896 en zoek daar informatie, en die leidt je waarschijnlijk naar de cache. Verdwaal niet, Bob.”
Arie Roos lag boven op zijn bed en zei tegen Jan: "Ik denk dat dat we bij dat coördinaat weer wat leuks zullen vinden, maar waar ik wel heel erg benieuwd naar ben is: wie heeft het op de codes voorzien?"
Kijk, zei hij, We hebben in de loop der tijd behoorlijk wat vijanden gemaakt. Ze zitten echt niet te popelen om vriendschap met ons te sluiten.
Belangrijk is dat we weten met wie we te maken hebben.
“Ja”, zei Jan, de pinda's terzijde leggend. Laten we eens nagaan wie het kunnen zijn.
Hij ging het rijtje langs;
Johnny Dalmonte is een belangrijke verdachte voor de ontvoering van Bob. Het is een gangsterbaas in Pittsburgh, USA, en was met de drie vrienden in een hevige strijd verwikkeld in de zoektocht naar een stel juwelen wat kwijt was geraakt.
De ontknoping vond uiteindelijk plaats in Hongkong, waar de drie jongens de helpers van Johnny Dalmonte te slim afwaren. Het mag duidelijk zijn dat er nog wel een paar wraakgevoelens aanwezig zijn!
Misschien wel de meest gevaarlijke tegenstander van Jan, Bob en Arie was Peraira, een mensensmokkelaar. Een heel spannend avontuur, waar Jan en Arie zich voordeden als twee jongens die Nederland willen ontvluchten en in de USA een nieuw bestaan willen opbouwen.
De leider van deze mensensmokkelorganisatie was Peraira, een niets ontziend figuur die er niet voor terugdeinst om op hardhandige wijze zijn zin door te drijven.
Wanneer door toedoen van de drie jongens (met behulp van de FBI) de complete organisatie werd opgerold, waarbij ze ook nog eens een grote som geld te pakken wisten te krijgen, was Peraira natuurlijk woest. Hij zou er dan ook alles aan doen om de drie jongens terug te kunnen pakken…
Ook een zeer gevaarlijk sujet was Breitstein. Het eerste avontuur wat ter boek is gesteld door de schrijver van de Bob Evers-serie, ondanks dat het slechts deel 4 in de serie is. Breitstein was de kaper van een vliegtuig, wanneer de jongens op weg zijn naar Kaapstad om een kaartje te bemachtigen welke heel veel geld waard was.
Tijdens de kaping stortte het vliegtuig neer in de Kalahari-woestijn, maar kon het vliegtuig nog wel een noodlandig maken. Breitstein liet zich zien als een gewetenloze moordenaar. Ook liet hij de passagiers in een grot overnachten, zonder eten, terwijl hij zichzelf laaft aan het eten dat zich nog in het vliegtuig bevondt. Door een huzarenstukje kwam Jan aan twee pistolen, waarmee de passagiers iemand konden bevrijden. Wanneer Breitstein later op de vlucht gaat, konden de jongens, met hulp van enkele passagiers, hem toch nog achterhalen en hem laten opsluiten door de politie. Voldoende stof dus om enige antipathie jegens de drie jongens te koesteren!
Van eigen bodem komt Hennie Schol. Tijdens een rustig vaartochtje over de Ringvaart, bemachtigt Jan met gevaar voor eigen leven een leeg flesje dat in het water is gegooid. Dat levert natuurlijk toch weer statiegeld op. In dat flesje is echter een krant gedaan, met daarop een geheime code.
Wanneer de jongens deze code hebben ontcijferd, blijkt dat ze te maken hebben met een aantal criminelen die op zoek zijn naar een erfenis van een rijke man, die blijkbaar ergens in een huis verstopt is.
Wanneer de criminelen er in slagen om de schat te vinden, en ermee vandoor gaan, zetten de jongens de achtervolging in. Aangezien de schat al is verdeeld, komen ze in allerlei uithoeken van Nederland terecht, en ook over de grens in Duitsland vinden ze een ontbrekend deel van de schat.
Hennie Schol koestert natuurlijk niet al te warme gevoelens voor de jongens die hem zijn aandeel in de schat hebben ontnomen!
Kresse is de kunsthandelaar met wie Jan, Bob en Arie te maken kregen tijdens de smokkel van waardevolle schilderijen. Kresse koos één van de schepen van pa Roos uit om deze schilderijen te smokkelen naar de USA. Dat is natuurlijk wel het laatste wat hij had moeten doen. In een wedloop om de schilderijen (die door de Duitsers tijdens WO II in een bunker verstopt waren) te vinden, komen Kresse en zijn handlangers de drie vrienden telkens weer tegen.
Naast het mislopen van de schilderijen, en de enorme opbrengsten daarvan, gaat in de strijd ook het vakantiehuisje van Kresse in vlammen op. Genoeg redenen dus om één van de drie jongens eens flink aan de tand te voelen…
Ga naar bovenstaand coordinaat en zoek daar de nieuwe coordinaten.
In deze cache vind je een code voor Bob Evers 6.