De schrikkeldag is 29 februari. Hij werd na 23 februari ingevoegd in de Juliaanse kalender, waardoor de maand februari in een schrikkeljaar 29 dagen kreeg. Maar de nummering van de dagen in februari eindigde niettemin ook op 28, want de schrikkeldag was een 'nummerloze' dag, ingelast tussen de 23ste en de 24ste februari. Een 'bis'dag dus, zoals ook uit de oude Latijnse aanduiding blijkt: ante diem bis sextus Kalendas Martii. (In het Frans heet een schrikkeljaar nog steeds une année bissextile). Later stapte men van de nummerloze dag af en laste die in na 28 februari en kreeg die het nummer 29.
Een schrikkeldag wordt aan bepaalde jaren toegevoegd omdat het jaar niet precies 365 dagen telt, maar ongeveer 365 en een kwart.
Volgens de gregoriaanse kalender, die we tegenwoordig hanteren, zijn alle jaren die deelbaar zijn door vier schrikkeljaren, met uitzondering van de eeuwjaren (jaren die deelbaar zijn door 100). Eeuwjaren die deelbaar zijn door 400 zijn echter ook schrikkeljaren. Dus 1900 en 2100 zijn geen schrikkeljaren, 2000 (wat deelbaar is door 400) is wel een schrikkeljaar.
In de Juliaanse kalender waren er geen uitzonderingen op de regel "deelbaar door vier ? schrikkeljaar". Doordat de Juliaanse kalender minder nauwkeurig aansloot bij de werkelijke astronomische lengte van een jaar (365,2421875 dagen) liep het kalenderjaar achter op het zonnejaar. Toen de gregoriaanse kalender ingevoerd werd te Rome in 1582, maakte men de gecumuleerde achterstand in één keer goed door van 4 oktober 1582 meteen naar 15 oktober 1582 te springen (10 dagen werden dus overgeslagen).
Een schrikkeldag werd voor het eerst ingesteld in het decreet van Canopus van 6 maart 237 v.Chr.
