GCV3BB Het geheim van Hendriks hoeve (Unknown Cache) in Netherlands created by Roelof & Eowyn

This cache has been archived.

Team_Raven: Oei, das niet grappig....

Vandaag even in de regen een rondje wezen lopen om te kijken wat er nog over is van de bestaande cache.

De tocht begon veel belovend, de eerste ammobox lag er nog even als de eind cache met travelbug.

Dat was zo ongeveer wel alles wat er nog over was, de rest is totaal verdwenen.
Veel bruggetjes waar de plaatjes op zaten zijn verdwenen of vervangen, andere delen waren der mate ver aangetast door de elementen dat ze totaal onbruikbaar waren geworden.

Conclusie van dit alles is dat de cache totaal van 0 af aan opnieuw moet worden opgebouwd, ook het eindpunt zal moeten wijzigen door exteme bomenkap op de oude locatie.

Ik heb besloten de cache niet meer in de lucht te gaan brengen, aangezien het na revisie een compleet nieuwe cache wordt.

Bij deze dank ik iedereen voor het bezoek, de leuke reacties en mooie logs.

Wellicht dat er binnenkort een andere voor terug komt, maar voorlopig eerst even bedenken wat...

GCV3BB ▼

A cache by Roelof & Eowyn Message this owner

Hidden : 6/17/2006

Difficulty:

Terrain:

Size: Size: large (large)

Join now to view geocache location details. It's free!

Watch

How Geocaching Works

Please note Use of geocaching.com services is subject to the terms and conditions in our disclaimer.

Geocache Description:

Een wandeling van ongeveer 6 kilometer door het mooie Loetbos.
Je loopt een rondje, dus kom je na je vondst weer uit vlakbij de parkeerplaats, zoals vermeld op het hoofd coördinaat.

Let op voor deze cache is een MP3 speler noodzakelijk !

Anno 1666 stond er een mooie boerderij in een verwilderd woud wat wij nu kennen als het Loetbos.
De boerderij was genaamd "De Hendriks Hoeve" en werd als zodanig beheerd door Hendrik Jans-zoon van der Hoeven.

Op de boerderij was alles rustig en vredig, de koeien graasden in de wei en de varkens lagen lekker te ravotten in de baggerpoel.

De handel liep goed en Hendrik had niet te klagen over zijn leventje, hij verdiende bakken met geld en zijn vrouw kon de mooiste sierraden dragen.
Wel stond hij bekend als een grote gierigaard, en de dorpelingen zagen hem daarom ook liever gaan als komen.

Zo ging het wat jaren door en de schat van Hendrik groeide en groeide, van voorbij trekkende reizigers of wandelaars moest hij niets hebben, ook rekende hij hard handig af met mallefide vee handelaren en vee dieven.
Alleen als er geld te verdienen was, dan was Hendrik je beste vriend.

Op een regenachtige donkere avond klopte er een reiziger aan de deur van de hoeve.
Hendrik deed de deur open en voor hem stond een gebocheld doorweekt oud vrouwtje, het vrouwtje vroeg hem onderdak in zijn hoeve en was bereid hem te belonen met een vorstelijke beloning.
Zeker dat laatste sprak Hendrik natuurlijk wel aan, een reiziger die hem geld bood voor onderdak, dat was interessant.

Hij wees het vrouwtje de weg naar een koude vochtige hooischuur, en gierig dat hij was beantwoorde hij haar vraag om wat water en een stuk brood met het dicht smijten van de deur in haar gezicht.

Dit deed het vrouwtje achterover slaan en in de modder belanden.
Nat, doorweekt en nu ook nog vies liep ze naar de tochtige hooischuur en zinde op wraak.

De vrouw van Hendrik had dit alles aanschouwd, en sloop later die avond met wat droge kleren uit haar eigen kast, een kan water en een stuk brood naar de hooischuur.

Ze opende voorzichtig de deur.... zachtjes haar man mocht niets merken van haar daad.... Ze scheen naar binnen en een dun straaltje licht van de kaars lantaren verlichte een stukje van de hooischuur.
Wat ze daar binnen aan trof deed haar blik verstarren, van schrik liet ze de spullen uit haar handen vallen, vlug raapte ze de lantaren op, zag ze dit nou goed?

Ze opende ze de deur wat verder... in een hoekje van de hooischuur zag ze het levenloze lichaam van oude vrouwtje.
Haar handen waren bebloed, naast haar lichaam lag een vreemd soort mes en voor haar lag een oud boek op de grond, ze lag voorover gebogen over iets wat op een altaar leek, althans zo meende de vrouw op te kunnen maken aan de dingen die erop stonden.
In het vage licht van haar lantaren kon ze wat letters ontwarren, maar wat er stond kon ze niet begrijpen....

Ze nam het boek op en probeerde van de letters woorden te maken die ze vervolgens uitsprak, ze had nauwelijks een woord gesproken waarna ze merkte dat ze niet meer kon stoppen met praten ze moest de bladzijde voorlezen of ze nu wilde of niet.
Een aantal woorden waren bedekt met vlekken,en waren voor haar onleesbaar, maar het was net of haar mond automatisch de juiste woorden uitsprak....

Tijdens het uitspreken van de woorden werd ze bevangen door een ijzige klite die haar stem deed verkillen, uit de hoeve klonk een ijzingwekkende gil......

N: 051° 55.433' E: 004° 41.101