De Ermelosche Heide omvat een gebied van ruim 380 hectare en is gelegen tussen Staverden, de kleinste stad van Nederland, het dorp Ermelo en de buurtschap Drie. Het gebied maakt deel uit van het stuwwallenmassief van de Veluwe.
De Ermelosche Heide is een droog heideterrein met grondwaterstanden die gemiddeld meer dan tien meter tot maximaal veertig meter beneden maaiveld liggen. Het open heideterrein met hier en daar bosjes van eiken, berken of vuilboom is omgeven door loofbos, gemengd bos en naaldbos. Op de Ermelosche Heide liggen enkele tientallen grafheuvels die duizenden jaren oud zijn. Ze zijn op de hei te herkennen als lichte verhogingen in het landschap. De grafheuvels zijn helaas in de loop van honderden jaren nagenoeg allemaal leeggeroofd of omgespit. Een enkele grafheuvel is opengemaakt voor archeologisch onderzoek.
Uitgestrekte heidevelden, zoals de Ermelosche Heide, komen in Nederland van nature niet voor. Het is een typisch cultuurlandschap. Een heideveld groeit zonder menselijke activiteit weer dicht tot een bos. De eerste heidevelden zijn ontstaan in de jonge steentijd (vijfduizend jaar geleden). De mensen hakten bomen en lieten de stammen drogen om ze daarna te verbranden. De as diende als meststof voor de akkertjes. Na uitputting van de grond werd het vee erop geweid. Het vee at het gras en de jonge boompjes op waardoor er geen bos maar een heide gevormd werd. De landbouw in Noordwest-Europa ging in de middeleeuwen over op het zogenaamde potstalsysteem. Schapen werden zo'n zes uur per dag buiten geweid. In de schaapskooi werden plaggen gebracht waarop de uitwerpselen van de schapen terecht kwamen. De schapen trapten de mest in de plaggen. De op deze wijze verkregen potstalmest werd over de akkertjes verspreid.
Sinds 2003 wordt het heidebeheer deels uitgevoerd met een kudde Veluwse Heideschapen. Het Veluws Heideschaap is een groot, lang en hoogbenig schaap. Het schaap heeft vrij grote oren. De vacht is wit, langharig en vrij grof. Op de kop en poten komen soms bruine vlekjes voor. De staart is lang en bedekt met wol. De rammen hebben vaak keine, knopvormige horens. De ooien hebben geen horens.