GC12TZE De Snakkert (Traditional Cache) in Netherlands created by brilstar

This cache has been archived.

brilstar: Deze gaat het archief in. Ik ben onvoldoende vaak in de buurt. Bedankt voor alle logs.

GC12TZE ▼

A cache by brilstar Message this owner

Hidden : 5/15/2007

Difficulty:

Terrain:

Size: Size: micro (micro)

Join now to view geocache location details. It's free!

Watch

How Geocaching Works

Please note Use of geocaching.com services is subject to the terms and conditions in our disclaimer.

Geocache Description:

De eerste cache in Ammerstol...

Update:
31-Mei-2009: Cache een beetje verplaatst omdat deze blijkbaar bekend was de lokale dreuzels. Coordinaten blijven gelijk, de hint is aangepast!!

Ammerstol
Ammerstol is mijn dorp. Vanaf mijn geboorte heb ik hier bijna 29 jaar met veel plezier gewoond. Ammerstol beschikt over 1 winkel en 1 snackbar. Met op vrijdagochtend 4 kramen op het Kerkplein is er ook markt. Tegenwoordig de Krimpenerwaard verruild voor de Alblaserwaard, maar dit dorp blijft altijd bijzonder voor mij. Tot nu toe was Ammerstol cacheloos, maar daar is nu verandering in gekomen.

Geschiedenis
De geschiedenis van Ammerstol gaat terug tot 1221. Toen werd het dorp aangeduid als 'Theloneum de Ambers'. In 1233 is sprake van Theloneum suum de Ambers en in 1299 van 'in thelonio nostro Ambers'. Aan dit dorp werden op 16 mei 1322 door Graaf Willem III van Holland stadsrechten toegekend, maar het gebruik maken van deze rechten vond men bij nader inzien een te kostbare zaak, waarna Ammerstol altijd een dorp bleef.

In 1401 verplaatste Aelbrecht van Beyeren zowel de Tol (de plek waar tol -belasting- werd geheven) als de visafslag naar Schoonhoven. De visafslag kwam in 1795 terug naar Ammerstol.

Nu de zalm is verdwenen, herinnert alleen de vis in het toenmalige Wapen van Ammerstol nog aan deze bezigheid. De Ammerstollers zochten elders emplooi en velen vonden dat als grondwerker. Overdag werkte men met schop en spade en 's avonds kwam men in de keet bij elkaar om te praten. Daar leerde men de techniek van het vergaderen en beoefende men de kunst van het debat. Wellicht is dit de reden voor de overwegend linkse politieke signatuur van Ammerstol door de jaren heen. Termen als 'het rode dorp' en 'Moskou aan de Lek' waren het gevolg.

Tot en met 31 december 1984 was Ammerstol een zelfstandige gemeente. Op 1 januari 1985 ging Ammerstol, samen met de gemeenten Bergambacht en Berkenwoude op in een nieuw gevormde gemeente met de naam Bergambacht. De woonkern Ammerstol had begin 2007 1532 inwoners.

Zalmvisserij "De Snakkert"
Onder de naam 'De Snackert' werd al in de Zeventiende Eeuw op de Lek bij Ammerstol gevist op zalm. De Snackert was een visserij-bedrijf, waar rond het hegin van de Twintigste Eeuw ongeveer 50 mensen werkten, onder leiding van twee bazen. Ze werkten in twee ploegen: twaalf uur op, twaalf uur af (hoezo, Arbo-wetgeving?). De werkweek liep van zondagmiddag 6 uur tot zaterdagmiddag zes uur. Tijdens de vloed hadden de vissers enige uren rust. Men viste met drie netten (zegens).
In het z.g. bazenkeetje, stond een groot bord, waarop werd genoteerd hoeveel zalm en elft werd gevangen. Meegeviste bliek en ruisvoorn was voor de vissers.

De zegens waren 365 meter lang en 10 ½ meter breed. Deze netten waren aan de onderkant voorzien van afgeronde stenen of metalen schijven, die over de bodem van de rivier sleepten. Door een radarstoombootje, De Snackert geheten, werd dit net over de gehele breedte van de rivier uitgezet. Zo werd de rivier overspannen met vier netten, die na een tijdje één voor één werden binnengehaald. Bij het binnenhalen van het vierde en laatste net werd de meeste zalm gevangen. Deze werd met grote schepnetten met lange stelen binnengehaald.
De gevangen zalmen werden direct naar de visafslag gebracht, waar zij werd verkocht. De zwaarste zalm ooit in Ammerstol gevangen, woog 57 pond.

Ook in die tijd werd de Lek al druk bevaren door zeilschepen en stoomboten. Naderde zo'n schip, dan hadden twee mannen in een roeiboot, ook wel zinkboot genoemd, de taak om de bovenkant van het net met zware metalen schijven te verzwaren, waardoor het naar de bodem zonk. Als het schip voorbij was, werd het net met deze schijven weer naar boven gehaald met behulp van sterke haken. De zinkboot was altijd wit geverfd, zodat hij goed opviel. Voor passerende schepen diende de zinkboot ook als baken: op de plek waar dat bootje lag, kon een schip veilig over het net heen varen.

Rond het jaar 1900 was de zalmvisserij nog steeds een van de belangrijkste bronnen van inkomen voor de inwoners van Ammerstol en omgeving. Al moeten we daarbij bedenken dat het maar een schamel inkomen was: in die tijd verdiende de best betaalde visser, de haalbaas, zo'n twaalf gulden per week. Als het 's winters vroor, kon er niet worden gevist en ook in de zomer mocht er een week of zes niet gevangen worden. Dan waren er dus ook geen inkomsten!

De bloeiende zalmvisserij zorgde voor veel werkgelegenheid in andere bedrijfstakken.
Zo werd de vis doorgaans vervoerd in manden, die werden vervaardigd in nabijgelegen mandenmakerijen. Ook aan touw was grote behoefte, waardoor ook in de touwindustrie volop werk was.

Aan de zalmvisserij op de Lek kwam een eind in de eerste jaren van de Twinstigste Eeuw: de laatste zalm uit de Lek werd in 1921 boven water gehaald.

Natuurgebied "De Snakkert"
Het natuurgebied wat zich op het voormalige Zanen-Verstoep terrein bevindt ten westen van Ammerstol, heet tegenwoordig weer ‘De Snakkert’, naar de voormalige zalmvisserij die hier gevestigd was. In het kader van Ruimte voor de Rivier heeft Rijkswaterstaat een voormalig bedrijfsterrein afgegraven en heringericht als natuurgebied.

In dit natuurontwikkelingsgebied zijn enkele geulen gegraven die permanent watervoerend zijn en aangetakt op de rivier. Langs deze geul zijn laagten aangelegd waar slikken met biezen en rietgorzen zich zullen gaan ontwikkelen. De wat hoger gelegen delen zullen zich gaan ontwikkelen naar overjarig rietland en ruigte. Aan de oever van de Lek bevindt zich een hoger gelegen deel waar zich stroomdalsoorten en ruig grasland ontwikkelen. Onderlangs de dijk is grasland aanwezig dat zich ontwikkelt naar bloem- en kruidenrijk grasland.

Dit natuurgebied wordt beheerd door het Zuid-Hollands Landschap en ik wil hier mijn dank uitspreken voor de verleende toestemming om deze cache te plaatsen. Meer informatie vind je op de website van het Zuid-Hollands Landschap.
Ook op de locatie kun je extra informatie vinden op een informatiebord.

De cache
Omdat dit gebied zich buitendijks bevindt, is het onderhevig aan de invloed van het getij. Dit betekent dat de cache soms met droge voeten benaderd kan worden maar dat ook vaak laarzen nodig zijn en de cache soms onbereikbaar zal zijn (tenzij je over de Lek met een kano komt). Richtlijnen hierbij zijn de volgende:

Bij normale waterstanden tot +100cm NAP is er niets aan de hand.
Bij hoog water tot ongeveer +150cm ligt de cache mogelijk onder water maar is deze met laarzen nog wel te bereiken.
Bij waterstanden hoger dan +200 is de cache onbereikbaar.

Voorspellingen van de waterstand

Om de cache te kunnen vinden hoeven de paden niet verlaten te worden. Dit is ook niet toegestaan!

Na het vinden de canister graag weer met het gras aan het oog ontrekken. Succes met deze cache!!!