The battle for Lanzerath Traditional Geocache
pantserjanssens: Leider kein Zeit mehr zom Unterhalt
Viel spass bei Geocaching
grüsse Pantserjanssens
-
Difficulty:
-
-
Terrain:
-
Size: 
(micro)
Please note Use of geocaching.com services is subject to the terms and conditions
in our disclaimer.
Parkingplace N 50° 21 624 E 006° 19 973 ;
* Om de cache te vangen, neem een grote
spijker en 1,5m dun touw mee.
* To catch te cache you need a big nail and 1,5 m
rope
DE SLAG OM
LANZERATH:
OP 16 DECEMBER 1944 VOND HIER EEN VERBITTERDE STRIJD
PLAATS.
De sneeuw bedekte het gebied aan de voorzijde van de posities van
het I&R Peloton van het 394ste Infanterie Regiment. De twee -
en driemans bunkers werden bedekt met stammen van dennenbomen. Door
de verse sneeuw, die kort daarvoor was gevallen werden de
stellingen op een natuurlijke wijze gecamoufleerd zodat ze bijna
onzichtbaar waren. Er heerste een bittere kou, met temperaturen van
– 10 graden Celsius op de dag, tot soms tot –20 graden Celsius’s
nachts. De sneeuw was op sommige plaatsen wel 10 centimeter dik. De
snijdende, koude wind woei vanuit het noorden en vormde een
aanvriezende mist over het pelotonsgebied.
De actie van het Verkenning Peloton (I&R Platoon) van het
394ste Regiment, van de 99ste Infanterie Divisie, een 18-man sterke
eenheid onder leiding van de 20-jarige luitenant Lyle Bouck Jr, was
het voorbeeld van een eenheid die het de Duitsers in hun
aanvalsgebied zo moeilijk maakte, en daardoor hun plannen van 16
december 1944 volledig doorkruiste. Het I&R peloton had hun
posities sinds 10 december 1944 bezet. Deze kleine eenheid werd
ingedeeld net buiten Lanzerath, op een heuveltop in het meest
noordelijke deel van het ‘Losheim Gap’.
Op 16 december 1944, na een zwaar artilleriebombardement en de
plotselinge terugtocht van een nabijgelegen (eigen) onderdeel van
een antitankeenheid voerden de mannen van luitenant Lyle Bouck hun
orders uit, het gebied tot elke prijs te houden. Lt. Lyle
Bouck Jr., bevelhebber van het I&R Peloton, vertelde:
"’s Morgens op 16 december 1944 om ca 05.30 uur werden we gewekt
door een plotselinge artillerie overval en dit duurde tot ongeveer
0700 uur. De artillerie was niet doeltreffend, meer om ons wakker
te schudden, en had verder geen verwoestende uitwerking. De
goedgebouwde stellingen voorkwamen dat er gewonden vielen. De
artillerie had onze verbindingslijnen vernietigd, alleen onze radio
werkte nog. Via deze radio zocht ik contact met het hoofdkwartier
en vroeg wat we moesten doen. Ik vertelde ze ook dat de
antitankeenheid zich al had teruggetrokken. Het antwoord was luid
en duidelijk: "Het gebied tot elke prijs behouden!" Vooralsnog
gebeurde er het eerste uur na de beschieting niets. Plotseling
zagen we een groep soldaten in de richting van Lanzerath marcheren.
Dit werd gemeld aan het hoofdkwartier, en ik vroeg toestemming om
in een vertragende actie de Duitsers op te houden. Ons
hoofdkwartier gaf als antwoord: `Blijf in positie, versterkingen
van het 3de Bataljon dat bij Buchholz in reserve ligt, komen jullie
versterken '. Zij kwamen echter niet.
Toen de Duitse parachutisten langs de weg marcheerden, kwam
plotseling een jong meisje om de hoek van een huis, en sprak de
Duitse militairen aan. Zij wees in onze richting. De Duitse
militairen gingen direct in dekking en vielen ons via de open
velden aan.
” Door de hevige tegenstand van de mannen van Lyle Bouck, moesten
de Duitsers zich al snel terugtrekken Lt. Lyle Bouck Jr. vertelt
verder: "Rond de middag, kwam er een tweede aanval; ook deze werd
met moeite afgeweerd. Na evaluatie van de eigen situatie moest ik
al gauw vaststellen dat het er niet al te best uit zag; weinig
munitie, gewonden, en de vrees dat wanneer er een derde aanval
komt, het aantal slachtoffers opliep. En inderdaad kwam er ook een
derde aanval die middag, ook deze werd nog afgeweerd. Onze munitie
was bijna op, een volgende aanval zouden we niet overleven.
Plotseling, en niemand weet van welke richting, werd het volledige
peloton door de Duitsers geïnfiltreerd. Er werd geschreeuwd,
geschoten, en ik dook in één van de schuttersputten. Toen werd de
loop van een Duits machinepistool in mijn schuttersput gericht. Op
dit moment leek het wel alsof alles stil was geworden, sporadisch
klonk er geweervuur in de verte. Een kalme stem vroeg: `wie is hier
de commandant?’ Ik informeerde hem dat ik het was. De Duitser wilde
weten wat we gingen doen, overgeven of doorvechten. Ik vertelde hem
dat ik mijn mannen zou oproepen de strijd te staken. Dit gebeurde,
en wij werden gevangen genomen." De Slag om Lanzerath was over.
De mannen van het I&R Peloton lieten ongeveer 60 dode en
gewonde Duitse parachutisten achter op het slagveld. 18 uur lang
hadden de mannen van luitenant Lyle Bouck een compleet bataljon
(welke bestond uit ca 500 man) van het 9de Parachute Regiment van
de 3de Duitse Parachute Divisie tegengehouden. Alleen toen de
munitie op was, en het grootste deel van de mannen gewond waren en
hun radio vernietigd, besloot Lyle Bouck zich over te geven. Deze
kleine groep soldaten, met ondersteuning van 4 soldaten van het
observatie team van de 371e veldartillerie eenheid van de 99e
Infanterie Divisie, welke ook in Lanzerath hun posities hadden,
lukte het om bijna de hele dag hun stellingen te houden en er voor
te zorgen dat de plannen van het Duitse Ardennenoffensief al op de
eerste dag volledig in de war werden gegooid. Dit I&R Peloton
werd later vanwege hun moed, hoog gedecoreerd.
In het boscomplex naast het weiland zijn de zogenaamde foxholes,
waar Lt Bouck met zijn manschappen zat ingegraven, nog zichtbaar.
Een waarschuwing is hier op zijn plaats:
Ga hier niet graven ! Er zijn
nog steeds explosieven aanwezig in de bodem!
THE BATTLE FOR
LANZERATH:
HERE, AT A TINY VILLAGE IN THE LOSHEIM GAP, A GIERCE FIGHT TOOK
PLACE ON THE 16TH OF DECEMBER 1944.
The snow covered the field to the front of the I&R Platoon,
394th Infantry, and extended 200 yards down to the first house in
Lanzerath. The field was bisected by a farm fence about four feet
high, creating a main line of resistance. The two- and three-man
foxhole bunkers were covered with six to eight-inch pine logs.
Fresh snow had fallen several times and camouflaged the positions
beyond detection. A bitter cold had temperatures ranging from the
teens at night to the twenties and low thirties during the day.
Snow was two to four inches deep in the fields and drifting. The
sharp wind gusted from the north and forced a freezing fog to roll
over and across the platoon area.
The action of the Intelligence and Reconnaissance Platoon of the
394th Regiment, 99th Infantry Division, an 18-man outfit led by a
20-year old lieutenant named Lyle Bouck Jr, was one example of the
kind of dedicated stand which sidetracked the German offensive on
16 December 1944.
The I&R Platoon had occupied their positions since 10 December
1944. This handful of soldiers was positioned outside Lanzerath, on
a hilltop in the northernmost part of the Losheim Gap.
On 16 December 1944, after a heavy artillery bombardment and the
retreat of the nearby friendly tank destroyer section, Bouck's men
obeyed their orders to hold at all costs.
Lt Lyle Bouck Jr., commander of the I&R Platoon:
“Suddenly, without warning, a barrage of artillery registered at
about 0530 hours and continued until about 0700 hours. The
artillery was relentless and frightening, but not devastating. Much
landed short, wide and long of our position, and mostly tree
bursts. At any rate, our well-protected cover prevented casualties.
The telephone lines were knocked out, but our one radio allowed us
to report to regiment. I called regiment and told them, ‘the TDs
are pulling out, what we should do?’ The answer was loud and
clear:
‘Hold at all costs!’ “The next hour or so, nothing happened.
Then suddenly we spotted a column of troops marching toward
Lanzerath. This was reported to regiment, and I asked permission to
withdraw and engage in a delaying action. Regiment said;
‘remain in position and reinforcements from the 3rd Battalion will
come to support you (they never arrived).
When the German paratroopers marched along the road, suddenly a
young girl came out from the corner of a house, on the right, and
talked to the German soldiers, pointing in our direction.
” The German soldiers deployed and attacked up the hill, but the
heavy fire of Lyle Bouck’s men made it impossible for the Germans
to get up the hill, and they retreated.
Lt Lyle Bouck Jr.: “Sometime in mid-afternoon, a second attack was
made and repelled, but left its mark on the I & R Platoon. The
communications were out, ammunition was running low, the wounded
increasing, and apprehension running high. Our evaluation was not
impressive. A third attack was directed on the platoon later in the
afternoon; this was also repelled. Our ammo was not out, but it was
low.
“All of a sudden and no one knows from what direction, our entire
platoon was infiltrated with Germans. Some firing, screaming, and
running. As I ducked back into the hole, automatic small arms fire
ripped into our emplacement. Just then, the end of a burp gun
barrel pointed into our hole. At this time, everything seemed
quiet, with just small amounts of sporadic rifle fire.
A voice asked calmly, ‘Who is the commandant?’ I informed him it
was ‘me.’ He wanted to know what my men were going to do. I told
him I would call them from their positions if he would have his men
to stop firing. This was accomplished and we were searched."
The Battle for Lanzerath was over. The men of the I&R Platoon
left about 60 dead and wounded German paratroopers on the fields
surrounding the tiny hilltop. For 18 hours the Americans held off
an entire German parachute battalion (1st Battalion of the 9th
Infantry Regiment of the 3rd Parachute Division); not until their
ammunition was exhausted, their radio had been destroyed, and Bouck
himself and most of his men had been wounded did the GIs
capitulate. Thus, a small group of men, including four men of the
371st Artillery Forward Observation Team that had earlier been in
the town and helped Lyle Bouck an his men, was responsible for
holding off a 500-man strong battalion a whole day.
This I & R Platoon was later decorated for valor.
In the forest behind the grass-land you'll still find the foxholes
of Lt Bouck's platoon.
Be carefull!!
Don't dig here! There's still a
lot of munition in the bottom!
Additional Hints
(No hints available.)