Woonplaats: As, Dag
I.
Badend in het zweet werd Bart wakker. Onmiddellijk strekte hij
zijn linkerhand en voelde niets dan een koude leemte. Zijn
“sjoemelie” was opnieuw niet komen slapen! Verdorie,
zou dit weer één van die ellendige dagen worden, zo
waren er teveel de laatste maanden. De angstaanvallen en bijhorende
dromen begonnen hun tol te eisen. Bart die vroeger steeds over
teveel energie beschikte was nu zo moe dat hij eigenlijk goesting
had om een eerste snipperdag te nemen. Opnieuw zou Bart het
alledaagse gezinsleven moeten organiseren, hoe had het toch zo ver
kunnen komen?
Hij dacht hierbij onmiddellijk aan zijn mooie periode in het
thuisland Canada. Daar had hij zijn vrouwke
“Bernadette” leren kennen in de instelling voor
probleemkinderen “Sisters of Mercy”. Hij had teveel
energie en zij had problemen met de nieren waardoor het besef van
de werkelijkheid in grote mate verstoord was. Toch belette dit niet
dat er een mooi liefdesverhaal ontstond met hun beiden in de
hoofdrol.
Bart kleedde zich aan en strompelde de trap af richting
woonkamer. Daar zag hij zijn vroegere geliefde liggen in de zetel
met een lege fles WODKA naast haar. Hoe lang was het ook al weer
geleden dat ze nog eens samen geslapen hadden? Maar ja, nu het
zwaard meestal weigerde dienst te doen zou hij nog beter zijn best
moeten doen om de mooie herinneringen van weleer te koesteren.
In de keuken zag hij een tafel vol tekeningen. Tim, de 12-jarige
zoon tekende het ene gebouw na het andere. Dit deed hij al vanaf
zijn 4é levensjaar. Gisteren was hij met de andere kinderen
van de speciale school “The kids” op schoolreis
geweest. Vanaf deze morgen, of de gehele nacht, is hij dan begonnen
ieder gebouw nauwkeurig na te tekenen. De details waren zelfs voor
een ongeoefend oog nog zeer goed zichtbaar. Hoe is hij toch van die
opstandige jongen kunnen uitgroeien tot deze in zichzelf gekeerde
jongeman. Nog één uurtje en de schoolbus zou hem
terug oppikken en afleveren bij zijn lotgenoten. Verdorie zoveel
ongeluk in één familie, hoe was dit mogelijk.
Opgewonden liep Bart naar de platenspeler en draaide de
enigszins bizarre plaat “Burning down the House” van
zijn lievelingsgroep. Dit zou hem toch nog een beetje moeten
opmonteren.
Plots keek Tim op en vroeg naar zijn oudere zus
“Betty”. Volledig verrast liep Bart naar de slaapkamer
van zijn dochter in de hoop haar daar aan te treffen (hoewel de
kans klein was). Al voor hij de deur opende, kon Bart het antwoord
al raden. Zijn extreem jaloerse dochter zou ongetwijfeld bij haar
nieuwe vriend in bed liggen. Dit om enerzijds te controleren of hij
niet vreemd ging en anderzijds om haar eigen waanvoorstellingen te
bevredigen. Al vanaf zeer jeugdige leeftijd werd Betty geplaagd
door hallucinaties en waanvoorstellingen. Dit maakte het doorlopen
van een normale jeugd als het ware onmogelijk. Tal van keren werd
ze opgenomen in de psychiatrie en even veel keer werd ze weer de
normale wereld in gestuurd. Maar ja wat is ook al weer normaal, je
zou voor minder zot worden! Verdorie, de plaat bleef hangen, zoveel
pech kan een mens toch niet verdienen.
Bart stuurde zijn zoon een kwartier vroeger de straat op, zag in
een flits een rode Ford Mustang passeren, en nam zijn gsm om naar
het werk te bellen. Hij moest en zou vandaag voor de eerste maal
thuisblijven. Het nummer van zijn ploegbaas spookte door het hoofd,
089/563021. Zou hij “Dirty Harry” opbellen of zou hij
gewoon gaan slapen om onmiddellijk alle ellende te vergeten? Hoe
was zijn ploegbaas ook weer aan deze bijnaam gekomen? Ach, ja
– hij houdt van een jong blaadje, te jong eigenlijk. Verdorie
bestaan er wel normale mensen op deze wereld.
Bart kroop in zijn bed en ging op de plaats van zijn vrouw
liggen. Hij hoorde op hetzelfde moment zijn vrouw kreunen en naar
de badkamer lopen. Verdorie, dit zou hij weer moeten opvegen. Maar
nu kon de wereld hem gestolen worden. Misschien zou het dromen van
Sigourney Weaver hem helpen met zijn zwaardprobleem ?
Bart viel in een diepe slaap en droomde van zijn rijke oom in
Canada. Het was lang geleden dat ze nog iets van hem gehoord
hadden. Er werd gefluisterd dat een uiterst zware gokverslaving hem
aan de rand van een landloperbestaan heeft gebracht. Bart stopte
met dromen en werd pas veel later wakker!
Ondertussen was oma, die leed aan een ernstige vorm van
vergetelheid, opgestaan en liep ze als een zombie naar de voordeur.
Voor het eerst sinds ze bij de familie verbleef was de deur niet
afgesloten en kon oma zomaar de straat op lopen. De schim verdween
enige minuten later richting "tien an men" plein (zoals het in de
buurt werd genoemd), mogelijk om later weer binnengebracht te
worden na betrapt te zijn op het stelen van kleine nutteloze
hebbedingetjes.
Woonplaats: As, Dag
II.
Betty verbleef deze nacht niet bij haar vriend maar had de
ongelukkige keuze gemaakt om haar drie boezemvriendinnen van
vroeger nog eens te verheugen met een bezoekje. Op weg naar de
Noordlaan 52 te As begon ze meer en meer te twijfelen aan deze (zo
goed als overhaaste) beslissing. De twijfel bleek uiteindelijk
gegrond. Eenmaal in de keuken zag ze dat Melanie nog steeds bezig
was met het kleuren van oude tekeningen voorzien van afbeeldingen
met voorhistorische monsters. Op haar 26é kon ze nog altijd
niet voor zichzelf zorgen. De drie boezemvriendinnen zorgden dan
wel voor elkaar, Melanie was echter op haar beurt helemaal
aangewezen op de hulp van anderen. Wendy, het voormalige fotomodel
plaatste zich nog steeds in het middelpunt van de belangstelling en
kwam al huppelend aangelopen. Het knuffelen leek wel een eeuwigheid
te duren, je zou wel denken dat er iets meer achter te zoeken was.
Op een extreme en overdreven wijze liet ze zich nog steeds gelden
en zo manipuleerde ze de twee vriendinnen en de rest van haar
omgeving. Voor haar leek het leven wel één grote film
waarin ze prominent de hoofdrol voor zich opeiste. Sommigen
vergeleken haar met Brigitte Bardot maar dan meer met een
voorliefde voor zichzelf en niet voor andere levende wezens (zoals
zeehonden)! De derde en meest bizarre van de “drie
wizards” (zoals ze door de buurt werden genoemd) was Laura.
Haar angst om alleen gelaten te worden maakte de anderen enorm
nerveus. Laura was echter zeer intelligent en werkte dan ook als
hoofdboekhoudster bij een groot bedrijf in de nabijheid van Ford
Genk. Het geluk (en ook ongeluk, afhankelijk vanuit wiens
perspectief het bekeken wordt) zorgde ervoor dat haar wisselende
stemmingen, driftbuien en slecht humeur niet opvielen bij de
collega’s. Het was dan ook Laura die uiteindelijk zorgde voor
het geld in het laatje. Terwijl de vier meisjes vroeger een graag
gezien gezelschap was bij de mannelijke tegenhangers, bleek het nu
steeds moeilijker om een langdurige relatie op te bouwen. Net op
het moment dat Betty zou aanschuiven aan het middagmaal hoorde ze
vanuit de verte de ringtoon van haar GSM. Het geluid van de
scheurende auto’s op het asfalt maakte haar steeds weer wat
gelukkig. Och wat zou ze toch niet wat graag willen pronken met
haar lievelingsauto, een rode Ford mustang. Op het scherm van haar
gsm zag ze het nummer van haar nieuwe vriend. Ze had echter een
onbekende persoon aan de lijn. “Hallo, met de recherche van
politie midden - Limburg, spreek ik met?”. Ze kreeg een
onvoorstelbaar verhaal te horen van een overval en dat men
eindelijk de man heeft ontmaskerd die de laatste maanden tal van
oudere dames heeft overvallen en mishandeld. Omdat men haar
brieventas heeft aangetroffen bij de doorzoeking van het gebruikte
voertuig werd ze gevraagd een verklaring af te leggen op het
hoofdkantoor. Geschrokken en volledig afwezig, wie kan dit nu
geloven, verbleef ze de rest van de dag op de afdeling
“recherche” van de politiezone. Verdorie zoveel pech
kan een mens toch niet verdienen.
Woonplaats: As, Dag
III.
Bernadette werd wakker in het ziekenhuis te Genk. Verdorie wat
doe ik hier en waar is Bart? Ze keek de kamer rond en zag niemand
om haar iets te verklaren, waar was toch haar echtgenoot. Ze begon
te roepen en tieren en op dat moment voelde ze het hoofdverband dat
doorweekt was met een donkere vloeistof. Geschrokken stond ze op en
viel hierbij onmiddellijk op de koude vloer. Op dat moment kwam
Bart binnen en zuchtte luid, verdorie weer zo’n rotdag. Hij
hielp zijn vrouw terug in het ziekenbed en vertelde onomwonden het
verhaal. Bernadette, je moet nu eens eindelijk stoppen met drinken.
Het heeft je lever bijna volledig vernietigd, je suikerziekte
begint dramatische proporties aan te nemen met waarden van 250 tot
350 en je hebt nu ook nog een lelijke hoofdwonde opgelopen door een
val na een epileptische aanval. Bernadette begon te huilen en viel
na lange tijd en door medicatie opnieuw in slaap.
Woonplaats: As, Dag
IV.
Het voelde aan of Bart weduwenaar was geworden. Nu nog zijn werk
verliezen en alles kon de pot op. Het bedrijf in Genk, in de
nabijheid van het kanaal was schijnbaar van de aarbol verdwenen?
Hoe kon dit, hij was hier al zo dikwijls geweest.Al deze (sociale)
problemen werden hem te veel. Bart plaatste zijn auto aan het
kanaal en wachtte af.
