Het verhaal:

In een gekke bui had hij een flesje bellenblaas gekocht, de frisse lente lucht had hem doen denken aan zijn jeugd en toen hij het flesje te koop zag moest hij het gewoon kopen. Toen hij na het verwerken van zijn boodschappenlijstje uit het winkelcentrum kwam was de zin om bellen te blazen weer verdwenen.

Met een volle tas begon hij aan zijn weg naar huis. Tijdens zijn weg naar huis begon hij na te denken over die bellenblaas hij pakte hem uit zijn zak en in de schemering keek hij er nog eens goed naar. Het was een standaard busje, geel en cilinder vormig met een afbeelding op de dop. Toen hij zijn straat in liep was hij verbaasd dat er een groep mensen voor zijn huis stonden te wachten. Het was een vreemde groep mensen bestaande uit allerlei verschillende bevolkingsgroepen en leeftijden. Toen ze hem opmerkte begonnen ze allemaal in zijn richting te rennen. Hij was blij dat hij niet van de andere kant de straat in was gelopen anders had hij het waarschijnlijk niet gered. Maar met een aardige voorsprong en kennis van de omgeving was het hem uiteindelijk gelukt om zijn achtervolgers kwijt te raken. De schemering was al vergevorderd toen hij terug ging naar zijn huis. Zoals hij al had verwacht waren er nog steeds mensen in de buurt. Na een korte overweging besloot hij het risico maar niet te nemen.

Na een tijdje door Zwijndrecht te dwalen, zonder enige waarschuwing begonnen gewone mensen ineens op hem af te rennen, had hij toch maar besloten om Zwijndrecht uit te gaan in de hoop dat ze hem daar niet zouden vinden. De tocht naar de rand van de gemeente was een lastige, hij begon moe te worden van al het rennen en er had ook nog eens iemand geprobeerd zijn zakken te rollen. Hij had geluk dat hij het op tijd had gemerkt. Dit was niet iemand die getraind was in het zakken rollen. Daarnaast was de locatie ook nog al nutteloos, zijn jaszak. Het enige wat daarin zat was de bellenblaas die hij eerder op de dag gekocht had. Hij had geen tijd gehad om de politie of iets te waarschuwen want er kwam weer iemand aangerend. Plus het feit dat er een politie agent bij zijn huis had gestaan die gezellig met de rest van de groep begon te rennen, gaf hem nou niet echt het gevoel dat hij de politie zomaar kon vertrouwen.

Uiteindelijk had hij het met een hoop geluk gered om uit Zwijndrecht te komen. Hij had besloten om niet direct Ambacht in te gaan maar eerst de rust van het kleine beetje platteland op te zoeken. Van deze beslissing had hij snel spijt, want de maan was opgekomen en gezien het feit dat zij bijna vol was kon het net zo goed de zon zijn geweest. Een bewegend persoon op een lege vlakte valt te veel op. Dus probeerde hij van schaduw naar schaduw te rennen. Zijn conditie was echter niet goed genoeg en zo kwam het dat hij op een gegeven moment naast de weg in het gras lag. Hij dacht dat hij zoeklichten gezien, en er was geen dekking te vinden. Na een tijdje liggen begon hij te twijfelen of het wel zoeklichten waren, er was al een tijdje geen licht meer geweest. In de hoop dat niemand nog aan het kijken was begon hij met opstaan. Terwijl hij op zijn knieën zat zag hij ineens een licht uit een voorwerp schijnen. Nieuwsgierig begon hij te kijken waar het kleine straaltje licht vandaan kwam. Terwijl hij aan het kijken was ging het licht ineens uit. Hij begon te denken dat hij het zich verbeeld en ging staan om weer verder te lopen. En daar was het licht weer. Hij weer kijken naar het object en het licht verdween weer. Hij keek omhoog en zag een ster recht boven hem staan, de link was snel gelegd. Moe en na een dag vol vreemde gebeurtenissen besloot hij toch maar eens te kijken waar het licht naar toe wees. Toen hij de richting bepaald had begon zijn hoofd te protesteren dat dit bijna niet waar kan zijn en dat er geen goede reden was om deze lichtstraal te volgen. Maar aan de andere kant was zijn nieuwsgierigheid toch ook gewekt. Toen hij de motor van een auto hoorde wist hij dat hij moest gaan bewegen. Zonder het echt door te hebben kwam hij vanzelf op het pad naar waar de lichtstraal heen wees. Een stuk verderop zag hij een zacht licht, en met zijn nieuwsgierigheid het winnende over zijn angst liep hij er naartoe. Toen hij bij het licht aankwam stond hij even verbaast te kijken. Er was niks wat het licht veroorzaakte het was er gewoon. Lang om na te denken had hij niet want in zijn rechter jaszak werd het ineens erg warm. Toen hij zijn hand in zijn jaszak stopte voelde hij alleen de bellenblaas en deze voelde helemaal niet warm aan. Echter er was toch iets wat de warmte veroorzaakte. Hij pakte de bellenblaas uit zijn zak en de warmte verdween. Tegelijkertijd begonnen uit de dichte bellenblaas bellen te ontstaan welke rustig naar boven dreven. Verbijsterd stond hij te kijken naar het spektakel van de bellen. Dit was het laatste wat hij zich herinnerde want de volgende ochtend werd hij thuis in zijn bed wakker met het idee dat het allemaal een droom was.

Waar dit verhaal vandaan komt weten we niet, het lijkt een nuttige geschiedenis.

De startplaats

Let op: Wat je vind op de eerste locatie kan niet open, hoeft ook niet verplaatst te worden of iets dergelijks. Beleef het verhaal net als de man.

De cache: