Intro
Ook dit jaar gaan we een bordspel omzetten naar een GPS-cache.
Vele mensen hebben ons verzocht om een makkelijk spel uit te werken. Hierdoor is er dit jaar gekozen voor Mens erger je niet
Spel uitleg
Bij dit spel heeft iedere speler vier pionnen die een ronde over het bord moeten maken om veilig op een van de eindcirkels te geraken. Eenmaal daar kan een pion niet meer worden verzet. Als dat met alle pionnen is gelukt, heeft men het spel gewonnen.
Elke speler heeft pionnen van een eigen kleur, een eigen beginpunt, en eigen eindcirkels waar andere pionnen niet mogen komen. Het bord kent twee varianten: een voor maximaal 4 spelers, en een voor maximaal zes spelers. De spelers gooien om beurten met een dobbelsteen en moeten een pion rechtsom het aantal cirkels verplaatsen dat de worp aangeeft. Wanneer een pion op een cirkel komt waar al een andere pion staat, dan wordt deze afgegooid (geslagen). Een afgegooide pion moet weer opnieuw in het spel worden gebracht en van voren af aan zijn ronde maken.
Wanneer een zes wordt gegooid moet de speler, indien voorradig, een nieuwe pion in het spel brengen. Daarna gooit hij nogmaals , en daarbij is hij verplicht met de zojuist net in het spel gekomen pion te spelen, niet zelden met het risico een andere eigen pion af te gooien. Wordt er een zes gegooid terwijl er geen nieuwe pionnen voorradig zijn, dan kan met een willekeurige pion gespeeld worden. Ook dan krijgt de speler een extra beurt en wordt er met een willekeurige pion gespeeld.
Strategie en tactiek:
Hoewel Mens erger je niet voornamelijk een geluksspel is, is het niet geheel ontbloot van strategische en tactische elementen. Deze komen voor zodra een speler twee of meer pionnen in het spel heeft en dus kan kiezen met welke pion hij speelt. Zo kan een speler proberen om:
- zijn pionnen zoveel mogelijk buiten bereik van vijandelijke pionnen te houden;
- een nog niet zo ver gevorderde pion laten staan om een vergevorderde pion van een tegenstander op te wachten;
- een vijandelijke pion te achtervolgen;
- geen pion op het startveld van een andere speler te zetten, maar juist een pion achter het startveld van die andere speler te houden.
In de laatste fase van het spel beschikt een speler die achterstaat doorgaans over meer keuzemogelijkheden dan een speler die voorstaat. Zijn er meer dan twee spelers, dan kunnen die bovendien tijdelijk samenwerken (elkaar zo mogelijk niet afgooien). Het spel is dan ook vaak tot het einde toe spannend.
