Nysa ma kilka znaczeń:
Nysa, łac. Nissa, niem. Neisse, cz. Nisa – miasto w Polsce położone w województwie opolskim, w powiecie nyskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Nysa. Historycznie leży na Dolnym Śląsku, na pograniczu Przedgórza Sudeckiego i Niziny Śląskiej, w południowo-zachodniej części Doliny Nysy Kłodzkiej. Przepływa przez nie rzeka Nysa Kłodzka. W pobliżu Nysy znajdują się sztuczne zbiorniki wodne: Jezioro Nyskie (zwane także Jeziorem Głębinowskim), nieco dalej Jezioro Otmuchowskie.
Nysa – marka polskich samochodów dostawczych produkowanych w Nysie w latach 1959–1994. W latach 1947–1951 w zakładzie noszącym nazwę Fabryki Mebli Stalowych „Zachód” wykonywano łóżka szpitalne, krzesła, biurka, szafki oraz kasy pancerne. Po decyzji o zmianie profilu produkcji zakładów przystąpiono do opracowania, a następnie produkcji nadwozi specjalnych i specjalizowanych, przystosowanych do zabudowy na podwoziach polskich samochodów ciężarowych FSC Lublin-51 oraz Star 20. Budowano nadwozia furgonowe różnego przeznaczenia, a także nadwozia warsztatowe i kina objazdowe. W 1953 roku wykonano łącznie 382 nadwozia, a w 1955 roku, bramy ZBNS opuściły 772 pojazdy ze specjalistycznymi nadwoziami. Na początku 1957 roku zlecono wykonanie konstrukcji samochodu dostawczego Fabryce Samochodów Osobowych (FSO). Zgodnie z założeniami miał to być pojazd o konstrukcji ramowej, w którym zastosowanoby silnik, zespoły napędowe i jezdne pochodzące z samochodu osobowego FSO Warszawa. W związku z wieloma niedoskonałościami projektu grupa konstruktorów ZBNS opracowała własne nadwozie, a przy wykorzystaniu ramy wprowadziła wiele zmian w zespołach podwoziowych, przystosowując je do większych obciążeń występujących w samochodzie dostawczym. Nawiązano też współpracę z Fabryką Samochodów Ciężarowych w Lublinie, gdzie wówczas trwały prace nad konstrukcją podobnego samochodu tej klasy Żuk. Do grudnia 1957 roku wykonano 13 egzemplarzy oznaczonych symbolem N 57. Samochód Nysa został zatwierdzony do produkcji. Technologia wytwarzania była dostosowana do ówczesnych możliwości zakładu, który nie dysponował urządzeniami takimi jak prasy czy zgrzewarki. Pojazd został wyposażony w czterosuwowy, dolnozaworowy silnik benzynowy o pojemności 2120 cm⊃3; i mocy 36,8 kW. Bębnowe hamulce kół przednich i tylnych przejęto z osobowej Warszawy. Zamknięte nadwozie typu wagonowego miało konstrukcję szkieletową. Szkielet byt spawany z profili stalowych. Poszycie zewnętrzne wykonano z blachy stalowej o grubości 0,8 mm. Nadwozie mikrobusu wyposażono w czworo drzwi. W oknach pojazdu zastosowano jedynie szyby płaskie. We wnętrzu, z obu stron osłony silnika umieszczono fotele kierowcy i pasażera, a w tylnej części nadwozia, trzy dwuosobowe kanapy. Mikrobus osiągał prędkość maksymalną 90 km/h, a zużycie paliwa wynosiło ok. 15-16 dm⊃3;/100 km. Przez lata 60-te i 70-te produkowano wiele wersji tego popularnego auta. Lata osiemdziesiąte przyniosły zdecydowane zmniejszenie zainteresowania pojazdami z Nysy. Fabryka drastycznie ograniczyła produkcję. Gwałtowny spadek produkcji nastąpił w 1991 roku. 3 lutego 1994 roku z taśm zjechała ostatnia Nysa o numerze 380 575. Ostatnie nowe egzemplarze pojazdu można było kupić z placu fabrycznego jeszcze w 1996 roku. Łącznie wyprodukowano 380 575 Nys, 198 325 Nys wyeksportowano, najwięcej do ZSRR (107 634). Nysa w kulturze masowej: w jednej scenie filmu „Dwaj panowie N” sierżant Janek Dziewanowicz (Stanisław Mikulski) pędzi na lotnisko Okęcie Nysą N59-S; załoga karetki w filmie „Pogotowie przyjedzie” jeździ Nysą 522; samochodem Nysa podróżowała w 1969 r. pod kierownictwem Ryszarda Szafirskiego pierwsza powojenna polska wyprawa w Himalaje, na niezdobyty wówczas Malubiting. Pokonana trasa wyniosła 18 000 kilometrów.
Nysa Kłodzka, cz. Kladská Nisa, niem. Glatzer Neiße – rzeka w południowo-zachodniej Polsce, na terenie województw dolnośląskiego i opolskiego. Źródła ma w Masywie Śnieżnika, płynie przez Kotlinę Kłodzką, Przedgórzem Sudeckim, w Nysie wpływa na Nizinę Śląską, by po minięciu Skorogoszczy wpaść do Odry. W górnym biegu płynie wartko, tworząc wodospady, często wylewa. W dolnym biegu wykorzystywana wraz z Oławą jako źródło wody dla Wrocławia. Na części swojego biegu jest tradycyjną granicą pomiędzy Górnym i Dolnym Śląskiem.
Nysa Szalona, dawniej Nissa Szalona lub Szalona Nissa; niem. Wüthende Neisse lub Wütende Neisse – rzeka, prawy dopływ Kaczawy o długości 53,54 km. Wypływa z pn.-zach. stoku Pustelnika (575 m n.p.m.) w okolicach Domanowa, płynie w województwie dolnośląskim, przepływa przez Bolków i Jawor. Obfitość wody w rzece jest wynikiem wpadania do niej licznych potoków Sadówki, Nysy Małej, Paszówki, Jawornika, które mają swe źródła w lasach Pogórza Kaczawskiego. W okolicach ujścia występuje jedyne w Polsce eksploatowane złoże haloizytu.
Nysa Mała – rzeka o długości ok. 19 km, lewy dopływ Nysy Szalonej. Źródła znajdują się na Pogórzu Kaczawskim nieopodal wsi Lipa. Górny odcinek rzeki ma charakter górski, biegnie przy południowych stokach zalesionych wzgórz Pogórza Złotoryjskiego, między Gniewkowem a Czernicą wpada do Nysy Szalonej.
Nysa Łużycka (cz. Lužická Nisa, niem. Lausitzer Neiße, górnołuż. Łužiska Nysa, dolnołuż. Łužyska Nysa) – rzeka w Czechach (kraj liberecki), Niemczech (Saksonia) i Polsce (woj. dolnośląskie i lubuskie); lewobrzeżny dopływ Odry. Źródła w Czechach na wysokości ok. 635 m n.p.m., na granicy miejscowości Nová Ves nad Nisou i Smržovka, w południowej części Gór Izerskich. Długość rzeki wynosi (według różnych publikacji) od 251,6 km do 254,6 km. Na długości 197,8 km rzeka wyznacza granicę pomiędzy Polską a Niemcami. Średnioroczny przepływ średniej wody (SSQ) obliczony w punkcie ujścia rzeki wynosi 31 m⊃3;/s. Uchodzi do Odry na 542,4 km jej biegu, na północ od wsi Kosarzyn, w pobliżu niemieckiej wsi Ratzdorf.
O skrytce: Pojemnik znajdziesz bez problemu, ale żeby dostać się do logbooka będziesz musiał sięgnąć nieco głębiej do swojego geocacherskiego doświadczenia ;) Miłej zabawy.