In de eerste helft van de jaren '40 schudde de wereld op haar grondvesten door de grootste oorlog ooit. Het gevolg: Vele miljoenen slachtoffers en enorme schade. Ook onze streek bleef niet gespaard. Zelfs nu, 70 jaar later, worden we tijdens cache-tochten door het Limburgs land nog altijd herinnerd aan de oorlog, o.a. door overgebleven bunkers en monumenten. Tijd om die monumenten eens in een serie caches onder te brengen!
Oorlog en slachtoffers zijn twee dingen die onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. WOII was daarin zeker geen uitzondering. Zowel tijdens de verovering van onze streken door de Duitsers als tijdens geallieerde pogingen om ons te bevrijden sneuvelden vele duizenden soldaten. Het merendeel van die soldaten was honderden of zelfs duizenden kilometers van huis. Hen allemaal terug naar huis transporteren zou een onmogelijke logistieke opdracht zijn geweest. Bovendien waren veel lichamen ernstig verminkt.
Nadat de oorlog voor ons voorbij was, kon men de balans gaan opmaken. Overal werden lichamen opgegraven uit hun provisorische en tijdelijke graven. Ook vond men her en der regelmatig vermisten of totaal onbekenden. Het was duidelijk dat deze mensen een gezamenlijke rustplaats moesten krijgen, en liefst niet te ver van de plaats waar ze gevallen waren. Wat ontstond waren grote dodenakkers vol met bijna identieke gedenkstenen. Vaak werd het stukje grond overgedragen aan het land waar de soldaten vandaan kwamen, al was het maar symbolisch, zodat rouwende familieleden zich konden troosten in het feit dat hun zoon in een stukje 'eigen land' lag in plaats van in de koude klei van een vreemd, onbekend land.
Zo ook in Sittard. Midden in de rustige wijk Ophoven, bijna onopvallend voor mensen die het niet weten, ligt één van de kleinste militaire begraafplaatsen. Het is een Britse kerkhof. Hier liggen 239 mensen begraven, afkomstig van de landmacht, de luchtmacht en de marine. De soldaten van de Royal Army die hier liggen dienden bij 35 verschillende regimenten.
In perfecte rijtjes staan de grafstenen naast elkaar. Ze hebben allemaal ongeveer dezelfde structuur: Bovenaan staat in reliëf het wapen van het legeronderdeel of het regiment waarin de soldaat diende, daaronder zijn dienstnummer en naam, zijn rang en de overlijdensdatum. Onderaan staat een stukje tekst gekozen door de familie. Soms is het iets dat zelf bedacht is, andere keren een bijbelpassage.
Het overgrote deel van de gevallenen, 228 man, zijn soldaten van de British Army. De meesten dienden in Schotse divisies. Ze sneuvelden bijna allemaal tussen 18 en 24 januari 1944, tijdens een poging om de Roer over te kunnen steken.
Naast de landmachtsoldaten ligt er hier één marinier van de Royal Navy en één Britse burgervrouw die bij E.N.S.A. was, een organisatie die instond voor het entertainen van soldaten.
Patrick Ahern, een marinier van Ierse afkomst, sneuvelde, net als veel anderen die hier liggen, toen hij probeerde de Roer over te steken. Als marinier is hij de enige gesneuvelde van de Royal Navy op deze begraafplaats.
Vivienne Hole is vermoedelijk de enige vrouw bij E.N.S.A. (Entertainment National Service Association) die tijdens WOII gedood werd. De legertruck waarin ze zat nam een verkeerde afslag en reed bij het keren op een zware landmijn, waarbij het 19-jarige burgermeisje om het leven kwam.
De graven van twee soldaten, sergeant S.G. Diver en soldaat R.E. Mason, liggen vlak naast elkaar. Zij werden gedood toen hun pantservoertuig opgeblazen werd. Omdat moeilijk uitgemaakt kon worden welk lichaam bij wie hoorde, werden ze vlak naast elkaar begraven.
Ook liggen er zes soldaten van de R.A.F. Drie van hen zijn onbekend. Daarnaast zijn er nog drie helemaal onbekenden begraven. Hun grafstenen dragen allemaal dezelfde tekst: 'A soldier of the 1939-1945 war, known unto God'.
Eén van de graven heeft, naast de gebruikelijke inscripties, nog een extra wapen: het Victoria Cross. Dit is het graf van fusilier Dennis Donnini. Dennis was de zoon van een Italiaanse man en een Britse vrouw. Tijdens de oorlog werd hij ingelijfd in het regiment 'Royal Scotts Fusiliers'. Donnini was 19 toen hij met zijn regiment door Limburg trok. Op 18 januari vochten de fusiliers in het Duitse dorpje Stein, vlak over de grens. Een groot deel van Donnini's peloton werd tijdens een aanval geraakt door vuur uit een machinegeweer. Hoewel hij zelf ook gewond was rende hij recht op het machinegeweer af en gooide een granaat in het huis waar dat stond opgesteld. Hij bleef de vluchtende Duitsers achtervolgen, inmiddels bijgestaan door zijn overgebleven kameraden. Dennis werd gedood toen een kogel de granaat raakte die hij bij zich droeg.
Voor zijn heldhaftige optreden kreeg Dennis Donnini postuum het Victoria Cross. Hij was de jongste soldaat tijdens WOII die deze hoogste Britse onderscheiding kreeg.
Om de cache te vinden hoeft u de begraafplaats niet te betreden, maar het is zeker de moeite waard om er eens rond te kijken!
Deze cache maakt deel uit van een serie. De caches in deze serie zijn:
'40-'45: Kapelaan Berix (GC2PEZJ)
'40-'45: Veer Berg-Meeswijk (GC2PEXA)
'40-'45: Brug Obbicht (GC2PER6)
'40-'45: Sluis Born (GC2PEP0)
’40-’45: Brug Roosteren (GC2TV5X)
'40-'45: Sittard War Cemetery (GC2TV9R)
'40-'45: Roy L. Booher (GC2TQC1)
'40-'45: Jürgen G. Krohnke (GC2X5V3)
'40-'45: RCAF Bomber Crew (GC2X60A)
'40-'45: Schepenkerkhof (GC2X6KF)
Alle caches bevatten een bonusgetal. Als u ze allemaal hebt kunt u op zoek naar de bonuscache (GC2X6MV).
Hebt u één of meer caches gevonden voor het getal er was? Stuur dan even een bericht met daarin de gevonden caches en de logdata, dan stuur ik de bonusgetallen zo snel mogelijk naar u toe!
Wilt u verder lezen over dit thema? Lees hier nog meer verhalen over oorlogsmonumenten in Limburg!
