Kalmthout : Moeten er nog rododendrons zijn?
Het goede voorbeeld van Deboenkers en Superjiva krijgt navolging. Na een maandelijkse cache in Ekeren (2010) en Kapellen (2011) gaan we nu een dorp noordelijker, zijnde Kalmthout. In 2012 zal er elke maand een cache in Kalmthout geplaatst worden met een code voor een bonus cache. U hoeft niet telkens de 1e van de maand klaar te staan om de FTF te behalen, 31 maart is nog steeds maart. De snelheid en kwaliteit van de caches zullen hand in hand samengaan met de inspiratie en vrije tijd van het moment. Bedoeling is zowel traditionals als multi’s te plaatsen. Thema’s volgens moment van het jaar, passend evenement, vergane glories, persoonlijke nostalgie, just for fun, etc.
Mei 2012
Vorig jaar in de lente kwamen wij hier toevallig voorbij gewandeld. De overweldigende paarse bloemenpracht deed me meteen denken aan het plaatsen van een geocache. Ik betwijfel of de bloemen dit jaar ook zo mooi zullen uitschieten. Na de extreme warme maand januari verschenen er al bloemknoppen in deze struiken die door de koude maand februari vernietigd werden. Deze cache wordt gepubliceerd precies op het moment dat de bloemen beginnen te bloeien. Ik ben benieuwd hoelang deze struiken zullen bloemen en dat jullie er ook van kunnen genieten.
Met dank aan het agentschap voor natuur en bos voor toestemming tot plaatsing van deze geocache.
De rododendron (wetenschappelijke naam Rhododendron, uit het Oudgrieks: rhodos, "roos"; dendron, "boom") is een geslacht van (afhankelijk van de taxonomische opvatting) 600 tot 1000 soorten bloeiende planten in de heifamilie (Ericaceae). Vanwege de omvang is dit geslacht onderverdeeld in een aantal ondergeslachten. De Rhododendrons zijn in het algemeen struiken tot kleine bomen met verspreid staande bladeren. Het aantal meeldraden bedraagt 5, 10 of 27. De bladeren hebben een gave rand en kunnen gegroepeerd staan aan het eind van de tak, wat tot een schijnkrans leidt. De bloemen staan vaak in eindstandige dichte of losse tuilen, maar kunnen ook alleenstaand zijn. Het geslacht is aan diverse herindelingen onderworpen geweest. Zo werd aan het begin van de jaren 90 van de 20e eeuw het geslacht Ledum in Rhododendron ingevoegd. Vrij algemeen wordt op grond van het standaardwerk van Chamberlain et al. (1996) het geslacht vanwege zijn omvang onderverdeeld in acht ondergeslachten:
-
Azaleastrum - ongeveer 30 soorten groenblijvende soorten struiken en bomen.
-
Candidastrum
-
Hymenanthes - ongeveer 270 soorten groenblijvende soorten struiken. De meeste soorten die in tuinen worden aangeplant behoren hiertoe.
-
Mumeazalea
-
Pentanthera
-
Rhododendron - met een 500 soorten het grootste ondergeslacht. Meestal groenblijvend, maar bladverliezend komt voor. De Europese wilde soorten behoren hiertoe.
-
Therorhodion
-
Tsutsusi - ruim 100 soorten uit Japan, China en noordoost Azië, met struiken die zowel groenblijvend als bladverliezend zijn (de planten hebben twee soorten bladeren, zogenaamde bladdimorfie: de ene soort is groenblijvend, de andere soort valt af).
In China werden 2000 jaar geleden al Rhododendrons in potten gekweekt. In Japan zijn vermeldingen van de teelt van azalearassen uit ongeveer 750 bekend. In West-Europa vinden we R. hirsutum, afkomstig uit de Kaukasus, vermeld in Carolus Clusius's Rariorum Plantarum Historia uit 1601. In 1680 brachten Nederlanders de Rhododendron indicum uit Japan via Batavia naar Nederland. In datzelfde jaar stuurde dominee John Banister vanuit Noord-Amerika zaad van Rhododendron viscosum aan Henry Compton, bisschop van Londen, in Groot-Brittannië. Joseph Pitton de Tournefort vond gedurende zijn reis van 1700-1702 Rhododendron luteum aan de oostzijde van de Zwarte Zee. Kamepfer beschreef in 1712 Rhododendron obtusum onder haar Japanse naam kirishima-tsutsuji. De struik werd echter pas veel later in Europa geïmporteerd. In de periode 1720-1727 maakte Daniel Gottlieb Messerschmidt op instignatie van Tsaar Peter I een ontdekkingsreis door Siberië. Een van de resultaten was Rhododendron chrysanthum, afkomstig uit Dahuria. De Engelse quaker Peter Collinson introduceerde R. maximum, inheems langs de Amerikaanse oostkust, R. nudiflorum en R. viscosum, in 1736 in Engeland. De eerste Chinese rhodo, Rhododendron molle werd in 1823 door Robert Fortune als zaad naar Europa gebracht. Père Armand David vond tussen 1869 en 1874 in China aan de Tibetaanse grens de Rhododendron davidii, Rhododendron decorum, Rhododendron moupinense en Rhododendron strigillosum. Ook twee andere katholieke missionarissen, De paters Jean Marie Delavay en Farges ontdekten in die periode in China een aantal nieuwe soorten. Ernest Henry Wilson (1876-1930) ontdekte een groot aantal nieuwe soorten in China. George Forrest 1873-1932) ontdekte honderden soorten.
Gebruik
Rhododendrons zijn geliefd als sierplanten in tuinen en parken. In de handel zijn 25.000 rassen en hybriden verkrijgbaar.
In de tuin geven rododendrons in het algemeen de voorkeur aan iets zure, luchtige grond. Bij het planten dient men de struiken niet te diep te planten: veel soorten hebben hun wortels vrij dicht onder de oppervlakte. Te diep planten berooft de wortels van de struiken van lucht. Ook een teveel aan water kan de wortels van lucht beroven. Direct na het planten en de eerste tijd hierna kan water geven nuttig zijn. Maar het begieten zal in de meeste tuinen langzaam afgebouwd kunnen worden. De meeste soorten kunnen zon goed verdragen. Let eventueel op verdrogingsverschijnselen op de randen van nieuwe bladeren - hier onttrekken ze het eerst vocht aan. Onderdelen van rododendrons kunnen het giftige grayanotoxine bevatten. Dit gif kan ook in de nectar en meeldraden, en hierdoor in de honing van bijen voorkomen die zich met de nectar van rododendrons hebben gevoed. Deze honing kan hallucinerend en/of laxerend werken. In de oudheid vertelde Xenophon reeds over het gedrag van soldaten, die zich met zulke honing hadden gevoed. Voor dieren zoals paarden, geiten en schapen kan het eten van de plant dodelijk zijn. Bron : Wikipedia