Według lokalnej tradycji dzwonnica istnieje w tym miejscu od XVI w. Dzwonnica ta pochodzi z lat 20 XIX w. Na miejscu tej dzwonnicy, która stoi do dziś stała identyczna dzwonnica. Jest to wierna replika dzwonnicy która stała na tym miejscu od XVI w. W latach 20 XIX w. na miejscu starej dzwonnicy została zbudowana nowa, gdyż tamtej się już nie dało remontować. Zupełnie za darmo zbudował ją cieśla Żmuda. Zbudowano ją na planie zbliżonym do kwadratu, o pochyłych ścianach wysokości kilku metrów. Cała dzwonnica zbudowana jest z drewnianych fosztów, które zostały zbijane również drewnianymi kołkami. Zwieńczona jest latarnią, na której do 1996 roku zawieszony był dzwon, ufundowany w XVIII w. przez Jakuba i Annę Janów „z dóbr tynieckich”. Dzwon ten był również przewieszony ze starej dzwonnicy. Dawniej dzwoniono z niej dwa razy. W południe na Anioł Pański i wieczór i tak codziennie aż do 1960r. Czas dzwonienia ustalany był przez zegar słoneczny, który widniał na tej dzwonnicy a co się stało z tym zegarem tego do końca nikt nie wie. Legenda głosi ze dzwon był także używany do rozpędzania chmur burzowych. Ponoć, gdy dzwon zadzwonił chmury się rozchodziły i nie było mowy o deszczu. W 1996 roku dzwon ten został przeniesiony do nowej kaplicy, a w jego miejsce powieszono małą sygnaturkę, aby dzwonnica nie wydawała się pusta.