HB02 - Hirkebosj Boete - Hirkebosj Traditional Geocache

Allemaal goed te vinden en gemakkelijk te bereiken binnen maximaal 3 meter van de weg.

Bij een aantal caches vind je informatie om de bonus locatie te bereken.

Dit rondje werd geplaatst met toestemming van de gemeente Roerdalen en Staatsbosbeheer. Met dank hiervoor.

Balpen of potlood - Pincet kan handig zijn - Magneetstok of magneet aan touwtje

Herkenbosch (Limburgs: Hirkebosj) is een kerkdorp in Midden-Limburg (Nederland) met ongeveer 4170 inwoners. Het maakt samen met vijf andere dorpen deel uit van de gemeente Roerdalen, en ligt niet ver van de Duitse grens en Melick.

Evenals de Roerdalen-dorpen Vlodrop, Melick en Sint Odiliënberg ligt Herkenbosch aan de meanderende rivier de Roer, aan de rand van het Roerdal.

In het begin van de elfde eeuw werd Herkenbosch als onderdeel van Melika (Melick) und Herckenbusch voor het eerst schriftelijk vermeld. Beide dorpen waren sindsdien met elkaar verbonden in één Schepenbank. Tot 1494 behoorden beide dorpen tot het hertogdom Brabant. Toen verwierf de hertog van Gulik het pandschap van Wassenberg, waartoe ook Melick en Herkenbosch behoorden. Omstreeks 1558 werd de parochie van Herkenbosch zelfstandig. In hetVerdrag van Venlo (1543) werd het Land van Wassenberg definitief overgedragen aan de hertog van Gulik. Deze situatie bleef zo tot het binnenvallen van de Franse troepen in 1794. Tijdens de Franse periode werd de gemeente ingelijfd bij het Roerdepartement. In deze periode werd Melick en Herkenbosch, toen onder de naam: Mairie de Herkenbusch, veranderd in een moderne burgerlijke gemeente. Na de ineenstorting van het Franse Keizerrijk kwam Melick en Herkenbosch in 1815 bij het koninkrijk Pruisen. Op 16 oktober 1816 gingen Melick en Herkenbosch over naar het Koninkrijk der Nederlanden, onder de gemeentenaam Melick en Herkenbosch. Ten gevolge van de Belgische Opstand was de gemeente van 1832 tot 1839 onderdeel van de jonge Belgische staat, waarna ze onderdeel van de Nederlandse staat werd.

De lintbebouwing, die Herkenbosch vanouds kenmerkte, verdichtte zich in de loop van de 19e eeuw, en na de Tweede Wereldoorlog, toen Herkenbosch zich ontwikkelde tot forenzendorp van Roermond, en er bovendien ten noordwesten van Herkenbosch een belangrijk bedrijventerrein verscheen, breidde Herkenbosch zich sterk uit met woonwijken.

In Herkenbosch was tot 2007 het gemeentehuis gevestigd van de voormalige gemeente Roerdalen; deze gemeente is in 1991 door fusie van Melick en Herkenbosch met Vlodrop ontstaan. De nieuwe gemeente Roerdalen, uitgebreid met de kerkdorpen Sint Odiliënberg, Montfort en Posterholt, heeft het gemeentehuis te Sint Odiliënberg.

Herkenbosch kende vanouds veel kleinschalige landbouw, waarbij tegenwoordig de aspergeteelt van belang is, vooral gezien de geschikte grondsoort. Daarnaast wordt ook vollegronds tuinbouw bedreven, zoals de verbouw van prei.

In Herkenbosch bevindt zich de in 1926 gestichte Limburgsche Spiritus Industrie. Daarnaast is er een belangrijke industrieterrein dat zich ten noordwesten van de kom van Herkenbosch bevindt.

De Staatsmijn Beatrix, waarvan de aanleg in 1954 begon maar waarvan de bouw in 1962 werd stilgelegd, bevindt zich ten noordoosten van Herkenbosch. Er worden geen economische activiteiten meer ontplooid.

Vooral de nabijheid van het Nationaal Park De Meinweg draagt bij aan het toerisme. Verder is er een golfbaan.

Herkenbosch ligt op het middenterras van de Maas, op een hoogte van ongeveer 30 meter. Ten zuiden van Herkenbosch stroomt de meanderende Roer in westelijke richting. Ten noordwesten van Herkenbosch ligt het bedrijventerrein en daar ten noorden van ligt de Melickerheide, die onderdeel uitmaakt van het Nationaal Park de Meinweg, een gebied dat zich naar het oosten toe voortzet op het hoogterras en daar hoogten tot meer dan 82 meter bereikt. Dit gebied sluit in Duitsland aan op het gelijknamige gebied en op het Elmpter Wald.

Ten oosten van Herkenbosch bevindt zich het natuurgebied Turfkoelen.

Turfkoelen is een natuurgebied ten oosten van Herkenbosch in de Nederlandse provincie Limburg.

Het is een ven dat is gelegen in een oude meander van de Roer. Met het broekbos en het hoger gelegen naaldbos is een terrein van 11 ha in bezit van de stichting Het Limburgs Landschap. Ten noorden daarvan ligt nog een ven.

Tot omstreeks 1850 werd in het ven turf gewonnen. Tot omstreeks 1920 werd de vegetatie rond het ven, deels bestaande uit holpijp, gemaaid om als stro voor de veehouderij te dienen. Tot in de 20e eeuw was het ven in bezit van Geraedts-Laumans, een familie van houthandelaren. Vandaar dat het ven ook wel Laumansven wordt genoemd. In 1956 werd het zuidoostelijk deel van het gebied door Het Limburgs Landschap gekocht. Het noordwestelijk deel is gemeentelijk eigendom.

In 1999 werd een gedeelte van de vennen uitgebaggerd.

Het ven is bedekt met gele plomp. Diverse watervogels, waaronder de dodaars, broeden er, en er komen een 20-tal libellensoorten voor, waaronder de gevlekte glanslibel. Het wilgen- en elzenbroek langs de oevers herbergt planten als wilde gagel en koningsvaren. Verdere oeverplanten zijn, naast holpijp, hoge cyperzegge, pluimzegge, waterdrieblad, wateraardbei, zompzegge, snavelzegge en veenpluis.

Nationaal Park De Meinweg is een nationaal park met een omvang van ongeveer 18 km²^[1] in de Nederlandse provincie Limburg ten oosten van Roermond, gemeente Roerdalen.

Het gebied wordt langs drie zijden omsloten door Duitsland en is onderdeel van het Duits-Nederlandse Grenspark Maas-Swalm-Nette. De Meinweg bestaat uit een voor Nederland uiterst zeldzaam terrassenlandschap met steile overgangen tussen deze terrassen. Het hoogste punt in het gebied is het Wolfsplateau met circa 80 meter boven NAP. Dit unieke landschap is in de loop van tienduizend jaren ontstaan door inschuring van het water van de Maas en Rijn en drie breukvlakken in de aarde die door het nationaal park lopen (onder andere de Peelrandbreuk). De Meinweg wordt verder ook dwars doorsneden door twee beken, De Roode Beek en de Boschbeek, die het water van de plateaus naar de Roer voeren.

Tussen 1954 en 1962 werd in het gebied de Staatsmijn Beatrix aangelegd, na de voltooiing van twee schachten werden alle activiteiten gestaakt. Het gebied is in 1990 door de minister aangewezen als natuurgebied. Het gebied was gemeenschappelijk bezit en gebruik van de omliggende dorpen. Een deel van het gebied was een eiken hakhoutbos. Voor de mijnbouw is er een forse aanplant van bomen geweest voor stuthout. Hierdoor en door verdroging werd de heide en het aanwezige hoogveen steeds meer verdrongen.

In het gebied ligt het voormalige Kolleg St. Ludwig met daarbij in het bos de begraafplaats en begraafplaatskapel Sint-Ludwigkapel

Er zijn diverse soorten biotoop aanwezig: eiken-berkenbossen, broekbossen, droge en natte heide en vennen en beekdalen. Vooral in de natte en soms heiden komen bijzondere soorten voor zoals ronde zonnedauw, kleine zonnedauw, Beenbreek, Gagel en klokjesgentiaan.

In dit gebied komen aan zoogdieren wilde zwijnen, vossen, bunzings, steenmarters, reeën en hermelijnen voor.

Er zijn 110 soorten vogels waargenomen, waaronder regelmatig kraanvogels en er hebben minimaal 60 soorten vogels in dit gebied gebroed.

Het is zeer bekend vanwege het grote aantal reptielen en amfibieënsoorten. De reptielen in het gebied zijn: de adder, de gladde slang, de zandhagedis, de levendbarende hagedis en de hazelworm. De min of meer zeldzame amfibieën zijn de poelkikker, de heikikker, de knoflookpad, de rugstreeppad, de alpenwatersalamander, de kamsalamander en de vinpootsalamander, waarvan de zeldzaamste, de knoflookpad behoorlijk achteruit is gegaan.^[2]

Ook het aantal waargenomen libellensoorten is uniek in Nederland. Er zijn 50 dagvlindersoorten waargenomen en 340 soorten nachtvlinders.^[3]

Langs de vennen komt na flinke ingrepen weer hoogveen tot ontwikkeling. De naaldbossen en de niet inheemse boomsoorten worden langzamerhand verwijderd ten gunste van inheemse soorten.

Gedurende meer dan tien jaar is ten behoeve van de adder gewerkt aan verbindingszones tussen de vochtige heidegebieden in het park. Als gevolg hiervan komt dit reptiel weer vaker voor. Als sluitstuk van het project liet Staatsbosbeheer in 2014 een faunapassage in de vorm van een goot met licht doorlatende roosters aanleggen onder de Boslaan omdat die nog een belangrijke barrière vormde.

Over de grens in Duitsland wordt op grote schaal dagmijnbouw van bruinkool gepleegd. Voor het project "Garzweiler II" is een ontwateringsvergunning afgegeven waarvan de gevolgen mogelijk in het Nationaalpark merkbaar kunnen worden.

Sommigen zien het heropenen van de IJzeren Rijn als een bedreiging.^[4] Dit is de oude spoorlijn van Antwerpen naar het Ruhrgebied die sinds 1991 niet meer wordt gebruikt. België heeft de bedoeling deze lijn weer in gebruik te nemen. Nederland verzette zich daar onder andere tegen met een beroep de natuurwaarden van Nationaalpark de Meinweg, maar het Permanent Hof van Arbitrage heeft de Belgische regering in het gelijk gesteld.^[5]

Bron: nl.wikipedia.org

Het rondje Hirkebosj Boete (Herkenbosch Buiten) bestaat uit 15 Tradi’s en een Bonus. Allemaal goed te vinden en gemakkelijk te bereiken binnen maximaal 3 meter van de weg of het pad.

Parkeren kun je op een parkeerplaats aan het begin van de Meinweg.

Bij een aantal caches vind je informatie om de bonus locatie te bereken.

Dit rondje hebben wij gelegd ter gelegenheid van ons 2500-ste Found en uit dankbaarheid voor alle mooie plekjes te wij hebben mogen bezoeken.

Het rondje voert je vanaf de parkeerplaats, langs de bebouwde kom van Herkenbosch, langs het kasteel Daelenbroeck, langs het oorlogsmonument voor onze Helden,  de Turfkoelen, het Broek en het nationaal park de Meinweg.

De afstand is circa 8,5 kilometer en goed te doen te voet of per fiets. De eerste helft is goed te doen per rolstoel (met begeleiding) en kinderwagen.

In de buurt van dit rondje bevinden zich nog een aantal interessante Mystery Caches

Veel succes.

Team Digibob