|
Juul krabbelde overeind en schrok zich een bult toen hij zag wat er met zijn mooie tuintje naast het theepothuisje gebeurd was.
“Duizend bommen en puntbaarden, wat is hier aan de hand? Wat doet die grote steen in het midden van mijn tuintje?”
Waar gisteren nog volop tomaten, komkommers en aardbeien aan het groeien waren stond nu een grote grijze steen. Gewoon rechtop. De top kwam ongeveer tot halverwege de tuit van de theepot ernaast.
Juul wreef nog eens in zijn ogen en kneep voor de zekerheid eens hard in zijn arm.
“Auuw”
Maar hij droomde niet, de steen stond er nog steeds.
“Zou mijn championneke dan toch iets gehoord hebben vannacht? Ik ga haar vlug wakker maken.”
Juul liep vlug terug naar binnen. Juliette lag nog te slapen als een roosje, en in plaats van haar, zoals elke ochtend, wakker te maken door met haar vlechtjes aan het top van haar neus te kietelen, koos hij voor een meer directe aanpak. Hij trok de warme dekens weg en schudde Juliette wakker.
“Wakker worden championneke. Kom vlug mee naar buiten. Je gelooft nooit wat er gebeurd is. Vlug, je moet komen kijken. Een ramp… Er is een ramp gebeurd. Mijn tomaten en komkommers en aardbeien. Gelukkig is er niets aan de frambozen. Toe, kom, sta nu toch op en kom mee naar buiten.”
Juliette kroop nog halfslapend uit het warme bed, deed haar konijnenpantoffels aan haar voeten en liet zich aan de hand van Juul meevoeren naar buiten. Toen ze zag wat er in het midden van hun tuintje stond, was ze direct klaar wakker.
“ A ja, zie je nu wel meneer Juul. Ik zal je nu eens iets zeggen: ten eerste, ik had dus helemaal niet gedroomd hé vannacht, en ten tweede, wat is dat voor steen, en ten derde, waar komt die nu zomaar vandaan? Heb jij die soms besteld bij bos.com?, en ten laatste, hoe kon je denken dat ik even veel lawaai maak als ik uit ons bed val, dan deze grote steen…”
“Ja ja championneke, het is al goed. Je had gelijk. Er was vannacht iets raars aan de hand. Gelukkig zijn we in ons bed gebleven en nog meer gelukkig dat de steen in ons tuintje terecht is gekomen en geen tien appelbreedtes meer naar rechts, anders was onze theepot helemaal kapot en wij misschien ook.”
Omdat ze zo druk aan het praten waren en naar de steen keken, hadden ze niet gezien dat er iets tevoorschijn was gekomen tussen de braamstruiken achter hen…
|