Het buitenverblijf van Marijke Muoi
Op oude kaarten valt te zien dat de inwoners van Leeuwarden op diverse plekken tuinierden. In het zuidwesten van de stad ligt ‘’t Saey landt’ (het huidige Wilhelminaplein). Waarschijnlijk groeiden hier peulen en wortels. Ten zuidoosten van de stad, buiten de stadsgracht en aan weerszijden van het riviertje de Potmarge waren tuinen. Op de kadastrale kaart van 1832 staan ze benoemd als moestuinen of gardeniersland. Ze lagen daar niet geheel toevallig grotendeels op een oude getij-oeverwal van de voormalige Middelzee. De tuinen waren gericht op de Potmarge, het riviertje waarlangs de groente eenvoudig naar de Groentemarkt in de stad kon worden gebracht.
Achter de Hoven is een van de oudste wegen in het toenmalige buitengebied van de stad Leeuwarden. De naam Achter de Hoven betekent eigenlijk ‘achter de tuinen’. In de loop van de 17e en 18e eeuw kreeg Achter de Hoven een arcadisch karakter doordat de stedelijk elite buitenverblijven langs deze weg aanlegde. Tussen de gardenierslanden verschenen siertuinen met tuinhuizen, priëlen en theekoepels.
Ook prinses Maria Louise van Hessen-Kassel had hier een moestuin. Marijke Meu – zoals de Friezen haar noemden en stammoeder van ons koningshuis– had hier een lusthof met zo'n 7,3 hectare aan grond. Op die grond werkte J.H. Knoop, een bijzondere man die in 1730 tot 1740 al zeer bijzondere soorten planten hier kweekte: appels, peren, abrikozen, perziken en druiven.
Tegenwoordig is dit verleden nog zichtbaar in het grotendeels nog groene open gebied tussen Achter de Hoven / J.H. Knoopstraat en de Potmarge. Van de buitenverblijven is alles verdwenen, behalve een gevelsteen in het complex van de scholengemeenschap Comenius, gebouwd op de plek van het landgoed Mariënburg.
Eindlocatie: N 53 1(C-A).(F-D)(F+G-A) E 005 4(C+G-A).(A-B)(E+A-C)(F-G)