|
Ta skrytka, której polskojęzyczna nazwa brzmi „Król chmielu – Fontane #01”, należy do składającego się łącznie z 31 skrytek szlaku „Z parku do parku – z Theodorem Fontane w poszukiwaniu skarbów dziedzictwa przyrody i kultury”, łączącego Buckow przez Park Przyrody Märkische Schweiz, krajobrazowy park wiejski w Wollup, park miejski w Kostrzynie nad Odrą i Park Narodowy „Ujście Warty” do Słońska. Jego bohater, Th. Fontane (1819-1898), był farmaceutą, ale przede wszystkim pisarzem i dziennikarzem. Chętnie podróżował i pisał relacje ze swoich wypraw. Wędrując naszym szlakiem trafisz na jego ślady i dowiesz się więcej o jego życiu i opisywanych przez niego skarbach przyrody i kultury.
W roku 1463 właścicielem Buckow był Jost von Ziegesar, potomek Kuno von Segesera. Za rządów tej rodziny rozwinęła się uprawa chmielu i handel nim. Aż do XIX wieku budowano typowe dla mieszczan zajmujących się uprawą roli, jednopiętrowe domy o prostych, otynkowanych fasadach, które do dziś nadają charakter znacznej części krajobrazu miasta. Są one świadectwem czasów, w których uprawa chmielu i warzenie piwa uczyniły miasto sławnym. W roku 1489 aż 39 wsi zaopatrywało się w piwo z „Chmielowego Buckow” [niem. „Hoppen-Buckow”]. Jednak z powodu ciągłego wzrostu tzw. czynszu chmielowego i podatku od kotłów warzelnych, wojny trzydziestoletniej i dwóch wyniszczających miasto pożarów, „złoty wiek chmielu” w Buckow na długo zapadł w drzemkę.
Wielu mieszkańców Buckow musiało rozejrzeć się za nowymi sposobami zarabiania na chleb – od tkania lnu i wyrobu sukna po hodowlę jedwabników i uprawę róż. Dopiero dzięki Josephowi Jacobowi Flatau, ówczesnemu pruskiemu królowi chmielu, w roku 1861 do Buckow powróciła komercyjna uprawa chmielu. Flatau sprowadził z Belgii chmiel bardziej odporny na choroby, dzięki czemu można było znacznie poprawić jakość piwa, a uprawa chmielu znów zyskała na znaczeniu.
Od roku 1867 pruska Kolej Wschodnia [niem. Ostbahn], a następnie od 1897 roku miejscowa kolej lokalna [niem. Buckower Kleinbahn], zaczęły przywozić do miasta opisywanego przez Theodora Fontane jako „wiejska piękność” gości z Berlina, co doprowadziło do rozwoju nowego źródła dochodów – turystyki.
Zamożni, dystyngowani ludzie o znanych nazwiskach kazali sobie tu wybudować jako letnie rezydencje wille, bogato zdobione w tzw. stylu ojczyźnianym [niem. Heimatstil]. Niemal każda rodzina w Buckow urządziła pokój gościnny. Szwajcaria Marchijska [niem. Märkische Schweiz] przyciągała wielu – poetów, malarzy, muzyków. Swoje letnie obozowiska rozbijali tu „latający reporter” Egon Erwin Kisch, a także fotomontażysta i grafik John Heartfield. Bertolt Brecht i Helene Weigel trafili do Buckow w latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku. Od roku 1952 mieli tu domek letniskowy (znany jako Brecht-Weigel-Haus) na położonej nad jeziorem Schermützelsee działce. W ten sposób położone w Szwajcarii Marchijskiej na przestrzeni niemal 150 lat stało się turystycznym centrum tych położonych między Odrą a Szprewą „Małych Alp”.
Skrytka jest pojemnikiem normalnej wielkości. Oprócz logbooka i ołówka może zawierać również certyfikaty dla pierwszych trzech znalazców i inne gadżety.
|
Der Cache „Hopfenkönig – Fontane #01“ gehört zu der Route „Von Park zu Park – mit Theodor Fontane Schätze des Natur- und Kulturerbes entdecken“, die 31 Verstecke von Buckow durch den Naturpark Märkische Schweiz, den Landschaftspark Wollup, den Stadtpark in Kostrzyn nad Odrą und den Nationalpark „Ujście Warty“ bis nach Słońsk miteinander verbindet. Th. Fontane (1819-1898) war Apotheker, aber vor allem Schriftsteller und Journalist. Er reiste gerne und schrieb Berichte über seine Reisen. Auf dieser Route begeben Sie sich auf seine Spuren und erfahren mehr über sein Leben und die von ihm beschriebenen Natur- und Kulturschätze.
1463 war Buckow im Besitz von Jost von Ziegesar, einem Nachfahren des Kuno von Segeser. Unter der Herrschaft dieser Familie entwickelte sich der Hopfenanbau und -handel. Bis ins 19. Jahrhundert hinein baute man eingeschossige Ackerbürgerhäuser mit einfachen, verputzten Fassaden, die auch heute noch in weiten Teilen das Stadtbild prägen. Sie künden von einer Zeit, als Hopfenanbau und Bierbrauen den Ort bekannt machten. 1489 bezogen 39 Dörfer ihr Bier aus „Hoppen-Buckow“. Doch durch die ständige Erhöhung der Abgaben für Hopfenpacht und Braupfanne, den 30-jährigen Krieg und zwei verheerende Feuerbrünste ging das „goldene Hopfenzeitalter“ in Buckow für längere Zeit in einen Dornröschenschlaf.
Viele Buckower mussten sich nach einem neuen Broterwerb umsehen, von Leineweber- und Tuchmacherei über Seidenraupen- bis zur Rosenzucht. Erst mit Joseph Jacob Flatau, einstiger preußischer Hopfenkönig, kam 1861 der kommerzielle Hopfenanbau wieder zurück nach Buckow. Flatau importierte einen krankheits-resistenteren Hopfen aus Belgien, wodurch die Qualität des Bieres deutlich verbessert werden konnte und der Hopfenanbau wieder an Bedeutung gewann.
Ab 1867 brachte die preußische Ostbahn und dann ab 1897 auch die Buckower Kleinbahn Ausflügler aus Berlin in die von Theodor Fontane beschriebene „ländliche Schönheit“, wodurch sich eine neue Einnahmequelle, der Fremdenverkehr, entwickelte.
Begüterte Leute von Rang und Namen ließen sich Villen bauen für die Sommerfrische, reich verziert im sogenannten Heimatstil. Fast jede Buckower Familie richtete ein Gästezimmer ein. Poeten, Maler, Musiker – die Märkische Schweiz zog viele an. Der „rasende Reporter“ Egon Erwin Kisch schlug hier seine Sommerzelte auf, ebenso wie der Fotomonteur und Grafiker John Heartfield. Bertolt Brecht und Helene Weigel zog es in den 1950er Jahren nach Buckow. Sie hatten hier ab 1952 ein Sommerhaus (Brecht-Weigel-Haus) auf einem Grundstück am Schermützelsee. So entwickelte sich die Stadt in der Märkischen Schweiz seit annähernd 150 Jahren zum touristischen Dreh- und Angelpunkt dieser „Mini-Alpen“ zwischen Oder und Spree.
Der Cache ist ein regulärer Behälter, der neben Logbuch und Bleistift auch einen Travelbug, Woodcoins und andere Giveaways enthalten kann.
|