Dit avontuur gaat over Marcel van Roosmalen. Hoewel geboren Arnhemmer, en ook nog eens uit twee Brabantse ouders, wist Van Roosmalen zich in korte tijd de status te verwerven van één van de grootste inwoners die Wormer ooit gekend heeft. Dat was vooral te danken aan zijn mini-reportages, eigenlijk kleurrijke miniatuurtjes, waarin hij de Zaankanters liefdevol en met compassie beschreef. De dialogen die hij optekende getuigen van de wereldwijsheid, eruditie zelfs, die zijn dorpsgenoten kenmerken. In terloopse gesprekken bij slagerij Tangen of bij de supermarkt schetsen zij geopolitieke vergezichten, maken zij messcherpe analyse van die altijd maar in beweging zijnde wereld. Dit alles had wel een keerzijde. Zoals Stendhal last kreeg van het Stendhal-syndroom - de Franse schrijver Stendhal verheugde zich zo op het zien van al die kunstschatten in Florence, dat hij bij het passeren van de grens al last kreeg van hartkloppingen - begon Van Roosmalen steeds meer last te krijgen van het Van Roosmalen-syndroom: bij het passeren van de gemeentegrens kreeg hij hartkloppingen bij de gedachte aan de intellectuele uitdagingen in de contacten met de inwoners van Wormer. “Het is iets geweldigs Gijs, dat weet jij ook,” verzuchtte hij regelmatig tegen zijn vriend Gijs Groenteman, als hij het dorp weer eens beschreef. En dan de natuur! De Veluwe verbleekte erbij. Het Van Roosmalen-syndroom werd hem uiteindelijk fataal: een vlucht naar de Watergraafsmeer bleek onontkoombaar. Gelukkig is er nog Zandweg 17, bedevaartsoord. En voor altijd in het hart van Wormer. Alle teksten bij de locaties zijn afkomstig uit de mini-reportages van Van Roosmalen.
