[PL] 
Na podstawie Zarządzenia Ministra Spraw Wojskowych Departamentu Dowodzenia Ogólnego w dniu 17 VI 1937 r. utworzony został 2. Morski Batalion w Gdyni. Jego zadaniem była obrona Gdyni na wypadek agresji z kierunku południowego i południowo-zachodniego, to jest od strony granicy z Wolnym Miastem Gdańsk, ze szczególnym uwzględnieniem obrony szosy i linii kolejowej Gdynia-Sopot. Pierwsze wcielenie poborowych do Batalionu nastąpiło w maju 1937 r. Jego dowódcą został ppłk Ignacy Szpunar. Początkowo Batalion liczył tylko dwie kompanie strzeleckie. Wkrótce w skład Batalionu weszła kompania ckm w pełnym składzie, przesunięta z 1. Morskiego Batalionu i pluton artylerii. W lipcu 1937 r. Batalion prowadził ćwiczenia wojskowe w Grupie koło Grudziądza, m.in. z oddziałami 16 DP.
31 października wyruszył koleją do Cieszyna Zachodniego, gdzie wszedł w skład Samodzielnej Grupy Operacyjnej "Śląsk" gen. Władysława Bortnowskiego. Pełnił tam służbę graniczną po zakończeniu akcji zajęcia Zaolzia.
19 stycznia 1938 r. Minister Spraw Wojskowych zmienił nazwę 2 Batalionu Morskiego na 2 Morski Batalion Strzelców, zaznaczając, że odznakami formacji będą kotwice noszone na patkach kołnierza munduru i płaszcza, a na naramiennikach numer batalionu lub wspomniane kotwice. 5 grudnia 1938r. Batalion powrócił do Gdyni i został zakwaterowany w koszarach w Redłowie, na folwarku w Redłowie i Orłowie.
23 marca 1939 r. Batalion rozkazem telefonicznym został postawiony w stan alarmowy. Przyczyną tego było agresywne wystąpienie Adolfa Hitlera dotyczące Gdańska. W przeciągu doby wcielono rezerwistów i osiągnięto stany zbliżone do mobilizacyjnych. W związku z pogarszającą się sytuacją polityczną na początku czerwca Batalion otrzymał rozkaz przygotowania umocnień obronnych Gdyni od strony Gdańska, na południowych stokach wzgórz redłowskich i południowych stokach zalesionych wzgórz Witomina. Prace te zostały zakończone w połowie sierpnia. Niedługo po tym Minister Spraw Wojskowych ustalił 3 sierpnia jako dzień święta Batalionu. 24 sierpnia 1939 r. zakończył pełną mobilizację (przyjął strukturę dwubatalionową) i decyzją Ministra Spraw Wojskowych został przemianowany na 2 Morski Pułk Strzelców.
Zadaniem 2 Morskiego Pułku Strzelców (ok. 3 tys. żołnierzy) pod dowództwem ppłk. I. Szpunara było zorganizowanie obrony stałej Gdyni od strony Gdańska, na południowych stokach Redłowa i południowym skraju Lasu Witomińskiego, od plaży w Orłowie do m. Chwarzno włącznie. Zachodnim jego sąsiadem, w rejonie Koleczkowa, był I Gdyński Batalion Obrony Narodowej pod dowództwem mjr. Stanisława Zauchy. Pułk wchodził w skład Lądowej Obrony Wybrzeża na czele z płk. Stanisławem Dąbkiem.
Jeszcze przed wybuchem wojny żołnierze Pułku zajmowali stanowiska obronne m.in. w Kolibkach, wzdłuż Kaczej, wzdłuż toru kolejowego Gdynia-Kościerzyna, na Witominie i na wzgórzu nr 1577, leżącym na północ od Chwarzna. Odcinek obrony był krótki, bo liczył ok. 8 km, ale miał duże znaczenie militarne, stąd bowiem była najkrótsza droga do wprowadzenia wojsk niemieckich do serca Lądowej Obrony Wybrzeża, tj. do portu handlowego i wojennego oraz do miasta Gdyni.
Gdy 1 września 1939 r. o świcie Niemcy przekroczyli granicę, od razu napotkali duży opór. 2 Morski Pułk Strzelców już w pierwszym minutach został ostrzelany przez oddziały gen. Eberharda i pancernik "Schleswig-Holstein". Ogniem wrogiej artylerii zostały rażone pozycje II batalionu, koszary i placówka Nr 2 na Kolibkach. Często szturmowanym miejscem była główna droga z Sopotu do Gdyni i jej okolice, tj. pozycje II batalionu. Oddziały Pułku często dokonywały też wypady na stronę niemiecką. Wyznaczonego odcinka polscy żołnierze bronili do 7 września.
Na rozkaz płk. S. Dąbka Pułk wycofał kilka dni później się na Kępę Oksywską. Wynikało to stąd, iż 1 Morski Pułk Strzelców i V Batalion Obrony Narodowej po bardzo ciężkich walkach zostały zmuszone, przez znacznie liczniejsze siły niemieckiej 207 DP, do odwrotu z Wejherowa, poprzez Redę, na Kępę Oksywską. Groziło to opanowaniem Gdyni od strony północno-zachodniej i uderzeniem na tyły 2 Morskiego Pułku Strzelców. Na Oksywiu Pułk prowadził bardzo ciężkie i zażarte walki aż do kapitulacji polskich wojsk 19 września. Ostatecznie poległo 134 oficerów i 1556 szeregowych żołnierzy Pułku.
Za czyny wyjątkowego męstwa okazane podczas wojny obronnej 1939 r. Naczelny Wódz w Londynie 20 czerwca 1978 r. odznaczył 2 Morski Pułk Strzelców oraz jego żołnieży Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari V klasy.
Order Virtuti Militari w 1792 roku ustanowił ostatni król Polski Stanisław August Poniatowski po rozpoczęciu wojny polsko-rosyjskiej przeciwko konfederacji targowickiej w obronie Konstytucji 3 Maja i po interwencji wojsk rosyjskich cesarzowej Katarzyny II, na wyraźne żądanie księcia Józefa Poniatowskiego, który domagał się stworzenia orderu wojennego w szybkim trybie, co pozwoliłoby podnieść morale w wojsku.
Pierwsze nadania miały miejsce 22 czerwca 1792 roku, a wręczenie medali nastąpiło 25 czerwca 1792 roku w Ostrogu na Wołyniu, gdzie znajdował się obóz wojsk Rzeczypospolitej. Udekorowano nimi 15 oficerów i żołnierzy biorących udział w bitwie pod Zieleńcami, którzy, po ustanowieniu statutu, mieli stworzyć pierwszy skład kapituły orderu. Król Stanisław August Poniatowski był Wielkim Mistrzem Orderu Virtuti Militari i z mocy prawa kawalerem Krzyża Wielkiego.
Miał on wtedy dwie klasy:
złotą – dla generałów i oficerów;
srebrną – dla podoficerów i szeregowych.
Order Wojenny Virtuti Militari po 1989 roku nie był nadawany.
16 października 1992 roku Sejm uchwalił ustawę, na mocy której orderowi nadano ponownie nazwę Order Wojenny Virtuti Militari. Została przywrócona Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, a nadawany ma być przez Prezydenta RP. Określono również podobne szczegółowe kryteria nadawania, jak w ustawie z 25 marca 1933 roku. Dodano również, że order może być nadany tylko w czasie wojny lub nie później niż 5 lat po jej zakończeniu. 21 czerwca 1993 roku funkcję kanclerza powołanej Kapituły Orderu Wojennego Virtuti Militari objął płk Stanisław Komornicki.
Oznaka według wzoru z 1919 roku – to krzyż typu kawalerskiego zakończony na rogach ramion kulkami. Na ramionach poziomych umieszczono napis VIR–TUTI, a na pionowych MILI– TARI. Ramiona na awersie w klasach I, II i III pokryte są czarną emalią z obramowaniem złoconym, na rewersie bez emalii, złocone z wypukłym obrzeżem wzdłuż ramion krzyża. W klasie IV krzyż jest złocony po obu stronach, a w klasie V – srebrzony, wzdłuż ramion krzyża IV i V klasy umieszczone są radełkowane prążki. Napisy w klasach I, II i III są złocone, w klasie IV i V z czarnej emalii, także brzegu krzyża tych klas są pokryte czarną emalią. Na środku krzyża wszystkich klas znajduje się złocona okrągła tarcza z umieszczonym na niej orłem z białej emalii, orzeł posiada koronę ze złota oraz złote berło i jabłko, otoczony jest wieńcem wawrzynowym zielono emaliowanym. Na tarczy na rewersie jest napis HONOR I OJCZYZNA, a poniżej data 1792.
Krzyż I i II klasy jest zwieńczony złotą koroną królewską. Do klasy I należy także srebrna gwiazda o średnicy 100 mm, składająca się z ośmiu srebrnych pęków promieni, na nich nałożony jest emaliowany na czarno awers odznaki Orderu Virtuti Militari o średnicy 60 mm, z tą różnicą, że ramiona krzyża nie mają kulek, a wokół orła na czarno emaliowanym otoku jest złocony napis HONOR I OJCZYZNA.
Wstęga orderu I klasy wykonana jest z jedwabnej mory, ciemnoniebieskiej, szerokości 100 mm, z czarnymi paskami o szerokości 20 mm wzdłuż brzegów (zakładana przez prawe ramie do lewego boku), w klasie II – szerokości 40 mm z paskami o szerokości 10 mm po bokach (noszona na szyi), w klasie III, IV i V – szerokości 35 mm z paskami o szerokości 9 mm (noszone na piersi).
Kesz to zwykły „miejski” mikrus.
Weź coś do pisania.
[ENG] 
On the basis of the disposition of the Ministry of the Military Affairs of the General Commands Department, on 17th of June 1937 the 2nd Marine Battalion was established in Gdynia. Its aim was to protect Gdynia in case of aggression from south and south-west direction, meaning from the border with the Free City of Danzig, with special consideration of road and Gdynia-Sopot railroad protection. The first incorporation of conscripts to the Battalion took place in May of 1937. Its commander was Lt.Col. Ignacy Szpunar. Initially, the battalion had only two rifle companies. After a short period of time, CKM company in full composition was incorporated into the battalion from the 1st Marine Battalion, as well as an artillery platoon. In July of 1937, the Battalion conducted military trainings in Grupa next to Grudziądz, among others with 16 marines division.
On the 31st of October, it travelled to Cieszyn Zachodni by train, where it joint an Indpendent Operational Group "Śląsk" of gen. Władysława Bortnowskiego. After completing the action of taking over the Transolza.
On 19th of January 1938, the Minister of the Military Affairs changed its name to the 2nd Battalion of Shooters, indicating that the formation badges will be anchors worn on the flaps of uniform and coat collar, and on epaulets they will have the number of battalion or the above mentioned anchors. On 5th of December 1938 the Battalion returned to Gdynia and was lodged in the barracks in Redłowo and on a farm in Redłowo and Orłowo.
On 23rd of March 1939, the Battalion has been placed in a state of emergency by means of telephone order. The reason for this was Adolf Hitler's aggressive speech about Gdansk. During the next day, reservists were conscripted and states similar to the mobilization ones were achieved. In view of the deteriorating political situation in early June, the Battalion received orders to prepare fortifications of Gdynia from the side of Gdansk, on the southern slopes of Redłowy hills and southern slopes of the forested hills of Witomin.
This work was completed in mid-August. Soon after, Minister of Military Affairs has set August the 3rd as the day of the Battalion. On 24th of August 1939 , the full mobilization was completed (it adopted two-battalion structure) and on the decision of the Minister of Military Affairs it was renamed to the 2nd Marine Regiment of Shooters.
The purpose of two Marine Regiment of Shooters (about 3 thousand of soldiers) under the command of Lt.-Col. I. Szpunar was organisation of the defense of Gdynia from the side of Gdańsk, on the southern slopes of Redłowo and on the southern edge of Witomiński Forest, from the beach in Orłowo to Chwarzno. Its western neighbor, in the area of Kołeczkowo,, was the 1st Gdynia Battalion of National Defense under the command of major Stanislaus Zaucha. The regiment was part of the Civil Defence of the Coast, headed by Col. Stanisław Dąbek.
Even before the outbreak of the war, the soldiers of Regiment occupied defensive positions such as in Kolibki along Kacza, along the railroad tracks Gdynia-Kościerzyna, on Witomino and on the hill no. 1577, which is located to the north of Chwarzno. The section of defense was short, it had about 8 km, but it had a great military importance, because from here there was the shortest way to the introduction of German troops into the heart of Civil Defense of the Coast, i.e. commercial and military port and the city of Gdynia.
When on the 1st of September 1939, at dawn, Germans crossed the border, they immediately encountered great resistance. The 2nd Marine Regiment of Shooters already in the first minutes was shot by the troops of gen. Eberhard and battleship "Schleswig-Holstein". The positions of the 2nd battalion, barracks and base no. 2 on Kolibki were struck by hostile artillery. The main route from Sopot to Gdynia and its surroundings, i.e. positions of the 2nd battalion were often stormed. The regiment troops also often attacked the German side. The designated section was defended by the Polish soldiers until the 7th of September.
At the command of col. S. Dąbek, the Regiment withdrew a few days later to Kępa Oksywska. This resulted from the fact that the 1st Marine Regiment of Shooters and the 5th Battalion of National Defence, after very difficult battles, were forced by the far outnumbered German forces to retreat from Wejherowo through Reda to Kepa Oksywską. On Oksywie, the Regiment ran very hard and fierce fighting until the surrender of Polish troops on September 19. Eventually, 134 officers and 1556 soldiers of the Regiment were killed.
For the deeds of exceptional bravery shown during the defensive war of 1939 , the Supreme Commander, honoured the 2nd Marine Regiment of Shooters and its soldiers with Silver Cross
of Order of Virtuti Militari of 5th class in London on 20th of June 1978. Order of Virtuti Militari was established in 1792 by the last Polish king Stanislaw August Poniatowski after the beginning of the Polish-Russian war against the Confederation of Targowica in defense of the Constitution of May 3, and the Russian military intervention of the Empress Catherine II at the express request of Prince Józef Poniatowski, who demanded the creation of the Order of the war in expeditious manner, which would raise morale in the military.
The first Orders were granted on June 22nd, 1792 and the presentation of medals took place on June 25th, 1792 in Ostrog on Wołynie, where there was a military camp of the Republic. They were given to 15 officers and soldiers involved in the Battle of Zieleńce who, after the establishment of the Statute, had to create the first chapter of the Order. King Stanislaw August Poniatowski was the Grand Master of the Order of Virtuti Militari and Cavalier of the Grand Cross.
It had two classes then:
gold - for generals and officers;
silver - for non-commissioned officers and privates.
Order of Virtuti Militari was no longer granted after 1989.
On October 16th, 1992, the Sejm passed a law under which the Order was given back the name of the War Order of Virtuti Militari. The Chapter of War Order of Virtuti Militari was restored and it is to be granted by the President. The specific criteria for granting, similar as in the Act of 25th of March 1933 were also defined. It was also established that the order may be issued only in time of war or not later than 5 years after its completion. On June 21st, 1993, the position of chancellor of the Chapter of the Order of Virtuti Militari was occupied by col. Stanislaw Komornicki.
The Order, according to the pattern from 1919 - is a cavalier cross completed with balls at the ends of arms. On horizontal arms there is a horizontal inscription VIR-TUTI, and MILI-TARI on the vertical ones. The arms on the front of the class I, II and III crosses are covered with black enamel with gilt borders, without enamel on the reverse, gold-plated with a raised rim along the arms of the cross. In class IV there is a gold-plated cross on both sides, and in class V – silver one. Along the arms of the crosses of class IV and V there are knurled bands. Inscriptions in classes I, II and III are gold plated, in class IV and V of black enamel, the edge of the cross these classes are covered with black enamel. In the middle of the crosses of all classes there is a gilded round shield with an eagle of white enamel placed on it. The eagle has a crown of gold and a gold scepter and orb, surrounded by a wreath of laurel of green enamel. On the shield on the reverse there is an inscription “HONOR AND HOMELAND”, and below the date 1792.
Cross of I and II class is crowned with a golden king's crown. Class I also had a silver star with a diameter of 100 mm, consisting of eight bunches of silver rays with black enameled badge of the Order of Virtuti Militari with a diameter of 60 mm superimposed on them, the only difference is that the arms of the cross do not have balls, and around the eagle on a black enameled ring there is an inscription “HONOR AND HOMELAND”.
Ribbon of the Order of the first class is made of silk dark blue moire with the width of 100 mm, with black stripes with a width of 20 mm along the edges (expected to be took on by the right arm to the left side), in class II - 40 mm wide with stripes with the width of 10 mm at the sides (worn around the neck), class III, IV and V - 35 mm wide with stripes with the width of 9 mm (worn on the chest).
Cache is an ordinary "urban" midget.
Take something to write.