Diamentowe Skałki Traditional Geocache

Diamentowe Skałki - grupa skał stanowiąca pomnik przyrody nieożywionej w Górach Sowich w Sudetach Środkowych.
Skałki położone są w środkowo-południowej części Gór Sowich na terenie Parku Krajobrazowego Gór Sowich w grzbietowej partii Lirnika powyżej przysiółka Jutroszów.

    Jest to zgrupowanie ciekawych skał zbudowanych z dolomitów i ankerytów, które nie mają imponujących rozmiarów, wznoszą się na wysokość zaledwie kilku metrów. Położone na wysokości około 635 m n.p.m., górują nad Jugowem. Skały stanowią jedną z bardziej fantazyjnych i malowniczych grup skalnych w Górach Sowich. Kształt skałek jest efektem złożonego i długotrwałego procesu erozyjnego, podczas którego zostały usunięte elementy mniej odporne na działanie warunków atmosferycznych, a pozostały bardziej odporne. Największy wpływ na rzeźbę skały miało zlodowacenie bałtyckie, a późniejsza erozja wietrzna doprowadziła do wykształcenia obecnego kształtu.
    Skałki stanowią pomnik przyrody nieożywionej prawnie chroniony (nr decyzji 7140/626/820).

Lirnik (góra)

    Jest to kopulaste wzniesienie w kształcie grzebienia o stromych zboczach, z niewyraźnie zaznaczonym wierzchołkiem. Góra stanowi najciekawszy obiekt geologiczny w Górach Sowich, o bardzo skomplikowanej budowie geologicznej. Na południowo-zachodnim zboczu występują górnokarbońskie warstwy złożone z łupków, piaskowców i zlepieńców, w których znajdują się wkładki węgla kamiennego. Szczyt zbudowany jest z paleozoicznych dolomitów, a północno-zachodnia część góry zbudowana jest z prekambryjskich ortognejsów i kataklazytów oraz dolnokarbońskich zlepieńców gabrowych.
    W południowej części wzniesienia występują żyły kruszconośne, które zapadają się pod kątem od 70° do 90°.
Z masywu Lirnika już od XVI wieku wydobywano rudy miedzi. Pierwszym znanym udokumentowanym właścicielem Lirnika, który prowadził roboty górnicze w masywie Lirnika był Henrich von Stillfried. W 1753 roku powstało gwarectwo górnicze Lirnika, do którego przystąpili mieszczanie srebrnogórscy i oficerowie pruscy.
W tym okresie wykonano sztolnię "Gluck", szyb "Anblick" oraz przebudowano wyrobiska "Johannes" i "Christie".
    W 1762 roku żołnierze austriaccy, wspierani przez mieszkańców Jugowa, zniszczyli kopalnię na Lirniku.
Na zboczach Lirnika pozostała duża liczba reliktów dawnej działalności górniczej.

    Na południowo-wschodnim zboczu poniżej szczytu występuje grupa ciekawych skałek "Diamentowe Skałki", które bardziej znane są geologom niż wędrowcom.
Zbocza w całości porośnięte lasem świerkowym regla dolnego z niewielką domieszką buka.
Obecnie Lirnik jest górą zapomnianą i pomijaną przez turystów.
Wzniesienie położone jest w Parku Krajobrazowym Gór Sowich.
Tekst pochodzi z polskiej wikpedi.