Hornfels to skała powstała z łupków łyszczykowych pod wpływem oddziaływania na nie gorącej magmy granitowej, która wtargnęła w ich obręb przed ok. 320 mln lat. Wzdłuż kontaktu magmy ze skałami ją otaczającymi doszło do ich przeobrażenia. Magma oddziaływała na nie głównie poprzez temperaturę sięgającą ponad 600˚ C ale także, choć w mniejszym stopniu, przez ciśnienie i roztwory mineralne. Czynniki te sprawiły, że niektóre minerały tworzące łupki uległy stopieniu a powstałe na ich miejsce nowe minerały utworzyły nową skałę - hornfels. W jej skład, prócz minerałów typowych dla łupków łyszczykowych weszły minerały krystalizujące w wysokiej temperaturze i niskim ciśnieniu jak andaluzyt i kordieryt (zmieniony prawie zupełnie w pinit), w mniejszych ilościach zaś piryt i turmalin. Działo się to na głębokości ok. 8-10 km pod powierzchnią ziemi.
Późniejsze procesy wietrzenia skał, erozji, wypiętrzania doprowadziły do odsłonięcia zarówno magmy zastygłej już w postaci granitu, jak i skał, w które niegdyś wtargnęła na powierzchni Ziemi. Ponieważ hornfelsy są skałami bardziej odpornymi na wietrzenie, czyli niszczycielskie działanie wody i atmosfery, niż sąsiadujące z nimi granity, łupki czy gnejsy, tworzą one w krajobrazie formy wypukłe (np. Śnieżka, Studniční hora, Luční hora, Kozí hřbety).
Uważny obserwator dostrzeże różnice w wyglądzie tutejszych hornfelsów w porównianiu do tych ze Śnieżki czy Wysokiego Grzbietu Izerskiego. Tamte przypominają wyglądem mocno pofałdowane łupki zawierające wydłużone, także pofałdowane soczewki kwarcu. Niekiedy gołym okiem widać w nich połyskujące w słońcu blaszki minerałów łyszczykowych a także kryształy innych minerałów. Tu, w Karpaczu hornfelsy wyglądają trochę inaczej, ponieważ powtórna krystalizacja kwarcu zatarła w nich w dużym stopniu cechy skały łupkowej nadając im postać skały masywnej, szaro-zielonkawo-niebieskiej, przypominającej serpentynit. Z trudem można w niej dostrzec ślady soczewek kwarcowych, które wydają się być jakby rozmyte. Być może to dodatkowe przeobrażenie jest związane z faktem, że oglądana tu skała jest częścią tzw. kry hornfelsowej, to znaczy bryły skał osłony oderwanej od niej i pogrążonej, zatopionej w magmie granitowej, kiedy ta przedzierała się z głębi poprzez łupki łyszczykowe.
Obserwacja kryształów poszczególnych minerałów tworzących skałę hornfelsową w obrębie odsłonięcia nie jest możliwa, ponieważ występują tu one w bardzo drobnej postaci. Można za to zauważyć ślady różnych procesów, jakim skała została poddana od momentu powstania. Są to przede wszystkim liczne spękania przebiegające w kilku różnych kierunkach. Powierzchnie szczelin są niekiedy gładkie z płytkimi, podłużnymi równoległymi zagłębieniami przypominającymi rysy. To ślady przesuwania się skał względem siebie, czyli uskoków.
Od momentu odsłonięcia skały wskutek eksploatacji została ona poddana intensywnym procesom wietrzenia. Oddziaływanie zmiennej temperatury powietrza, wilgoci, mrozu sprawia, że skała od powierzchni ulega niszczeniu. Jej barwa staje się jaśniejsza, niekiedy kruszy się, bądź odpadają od niej małe łuski. Dodatkowo skałę niszczą rośliny, a szczególnie drzewa, wpuszczając w szczeliny swe korzenie, które z czasem rozrastając się powodują rozpad skały a także porosty pokrywające jej powierzchnię.
O skrzynce:
Pojemnik w którym zmieściło się trochę fantów, logbook, ołówek i temperówka.