Santockie Zakole
to rezerwat o powierzchni prawie 455 ha utworzony w 1998 r. dla zachowania pozostałości lasów łęgowych oraz ochrony miejsc lęgowych ptaków wodno-błotnych. Jak sama nazwa wskazuje, położony jest w zakolu Warty, pomiędzy Borkiem (na jednym jej brzegu) i Santokiem (na brzegu drugim). Zajmuje część lewobrzeżną pięknego łuku rzeki. Na jego teren można się dostać, przepływając promem właśnie z Santoka lub robiąc sobie interesującą wycieczkę koroną wału od Borka do wspomnianej przeprawy promowej.
W każdym wypadku jest to trasa do pokonania pieszo lub rowerem. Samochód można zostawić w pobliżu kościoła w Borku. Ponieważ Santockie Zakole położone jest na terenach zalewowych Warty, bywa, że nie wszędzie można dotrzeć. W niektórych miejscach bywa grząsko, zwłaszcza na przedwiośniu – wtedy lepiej zrezygnować z pokonywania całej trasy i zadowolić się spacerem po wale lub wędrówką w okolicach santockiego grodziska wczesnośredniowiecznego.
Miejsce jest niezwykle urokliwe: starorzecza, oczka wodne, kępy lasu i łąki, na których pasą się krowy i konie. Wcale nietrudno o spotkanie z bobrem, sarną czy danielem. Ptactwa wodnego i polującego są tu całe rzesze. Niesamowite wrażenie robi kępa dębów szypułkowych o imponujących rozmiarach. W większości oznaczone są jako pomniki przyrody i – chociaż niektóre zakończyły już swój dostojny żywot – nadal zachwycają. Powalone pnie są naprawdę malownicze.
Pomników przyrody jest na terenie rezerwatu aż 220, a ptasich gatunków można tu zaobserwować aż 177.
