Pierwsze wzmianki o Komorowie pochodzą z drugiej połowy XIII w. W lokalnych dokumentach pojawia się ona przez kolejne stulecia jako de Cumerove, Cummerow albo Kumerow. Jej założycielem był ród Kumerow (Cummerow), którzy przybyli w te okolice z Brandenburgii. W wieku XVI wieś przeszła w ręce rodu Podewilsów.
Choć co do dokładnej daty budowy usytuowanego na niewielkim wzniesieniu w centrum miejscowości kościoła nie ma pewności, powstał on nie później niż w połowie XV wieku. Przez ponad sto lat służył jako macierzysta świątynia lokalnej parafii, swym zasięgiem obejmującej też Sierakowo Sławieńskie oraz Krąg. Swój status, na rzecz świątyni przy zamkowej w ostatniej z wymienionych miejscowości stracił wraz z przejęciem Komorowa przez rodzinę Podewilsów. Podobnie jak miało to miejsce w całej Europie, przy kościele znajdował się cmentarz, (w XIX w. jego część przekształcono na park, od dwudziestolecia międzywojennego przynależny pobliskiemu dworowi). Do dyspozycji probostwa do roku 1945 pozostawał ogród warzywny zajmujący pas przed kościołem do głównej drogi wsi, jak również znajdujący się tuż obok niego staw.
Ważnym wydarzeniem w dziejach świątyni było umieszczenie w wieży spiżowego dzwonu odlanego w 1569 r. Trzy dekady później budowlę poddano pierwszemu, gruntownemu remontowi. W pierwszej połowie XVII w. wewnątrz pojawił się drewniany ołtarz, ambona oraz chrzcielnica. Wszystkie te elementy wyszły spod dłuta lokalnych snycerzy. Do końca stulecia powstała też zakrystia oraz zamurowano boczne wejście do krypty.
Na kolejną, zakrojoną na szeroką skalę renowację obiekt czekał aż do roku 1881. Wtedy też prawdopodobnie po raz pierwszy zainstalowano ogrzewanie – piec znajdował się po lewej stronie nawy. Po bokach ołtarza znajdowały się w tamtym czasie ławki dla zasłużonych mieszkańców Komorowa (Kummerow), Bożenic (Bosens) oraz Domachowa (Hanshagen). Ostatnim pastorem ewangelickim, który odprawiał w nim nabożeństwo był Wilhelm Veder.
Jako polski kościół katolicki świątynia funkcjonować zaczęła w pełni po roku 1948. Sześć lat później wpisano ją do rejestru zabytków, prowadząc aż do połowy lat dziewięćdziesiątych mniej lub bardziej udane prace remontowo-konserwatorskie. W bezpośrednim sąsiedztwie ulokowano państwowe gospodarstwo rolne.
Choć powierzchnia użytkowa kościoła w Komorowie nie przekracza 150 mkw, wewnątrz podziwiać można unikatowe nie tylko na skalę pomorską zabytki. Uwagę zainteresowanych średniowiecznym budownictwem z pewnością zwróci struktura oryginalnych, XV-wiecznych ścian łączących polne, nieociosane kamienie z dużą, gotycką cegłą. Z tego samego okresu pochodzi najcenniejszy z artefaktów świątyni – drewniana szafka – tabernakulum, wmontowana w północną ścianę. W wieży znajduje się renesansowy, odlany przez Dietricha Beckmanna w 1569 r. dzwon spiżowy, na którego płaszczu umieszczono także zapis dotyczący naprawy w Kołobrzegu w 1881 r. Nieco późniejszą metrykę, sięgającą pierwszej połowy XVII w. mają: manierystyczny ołtarz, sześcioboczna chrzcielnica z fragmentami gotyckich inskrypcji oraz ambona. Na jej spodzie zachował się napis dotyczący wytwórcy oraz czasu powstania: Hans Barte 1626. Pierwotnie znajdowała się za ołtarzem, aktualnie – nieco z przodu, z jego lewej strony.
Do dziś podziwiać można także drewniane wyposażenie, o które świątynia wzbogaciła się w wieku XIX. Spod dłuta lokalnych artystów wyszła wsparta czterema filarami empora organowa z prospektem, w którym znajdują się fragmenty instrumentu wyprodukowanego w zakładach Völknera. Nie brakuje również pamiątek z innych tworzyw, jak na przykład ponad stuletni krucyfiks z pasją czy elementy żyrandolu.
Dziś kościół w Komorowie jest jednym z czterech w rzymskokatolickiej parafii pod wezwaniem Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny w Bukowie. Mimo swej ciekawej historii oraz rzadko spotykanych zabytków niewiele osób o nim pamięta, a to z kolei negatywnie wpływa na czynione nieustannie zabiegi o pozyskanie środków na jego renowację.
(Do opracowania powyższego tekstu skorzystałem z materiałów p. Łukasza Gładysiaka, któremu za pomoc serdecznie dziękuję).
W 2013 roku rozpoczęto renowację świątyni, wyremontowano, najmłodszą, a będącą w najgorszym stanie wieżę świątyni. W roku 2015 rozpoczęto remont kamiennych fundamentów kościoła.
Na łące za kościołem od 2013 odbywa sie Komorowska Biesiada Historyczna, spotkanie rekonstruktorów i pasjonatów historii, w czasie którego zbierane są środki na remonnt świątyni.
Skrzynka to większe mikro, szukaj na wysokości około 1,70 m.