Z miejsca ukrycia skrytki patrząc na północ widać ogromny obiekt przemysłowy w nomenklaturze KGHM zwany Obiekt Unieszkodliwania Odpadów Wydobywczych "ŻELAZNY MOST". Do końca lat 90 XX wieku można było z tego miejsca zobaczyć lustro solanki na szczycie tego zbiornika. Wśród obiektów tego typu jest największy w Europie a drugi na Ziemi. Przeznaczony jest do składowania odpadów poflotacyjnych rud miedzi wydobywanych w ZG „Lubin”, ZG „Polkowice-Sieroszowice” i ZG „Rudna”. Odpady te mają formę mieszaniny wody i skał zmielonych na pył.
Widok na OUOW Żelazny Most od strony południowo-wschodniej (wrzesień 2008r.)
Formowanie składowiska wykonywane jest metodą do środka, poprzez podwyższanie zapór ograniczających oraz deponowanie odpadów transportowanych do składowiska systemem rurociągów. Składowisko formowane jest z odpadów w ten sposób, że grubsze frakcje deponowane są i osadzane na plażach stanowiących obrzeże składowiska, natomiast frakcje drobniejsze deponowane są i osadzane w centralnej części składowiska, posiadającego kształt zbliżony do koła.
Widok na OUOW Żelazny MOst od strony północnej (wrzesień 2008r.)
Budowę zbiornika rozpoczęto w 1974 roku, a eksploatację (i równoczesną rozbudowę) od 12 lutego 1977 roku. Jako miejsce lokalizacji składowiska wykorzystano naturalną dolinę (nieckę), ale oprócz tego na jego potrzeby zalano trzy miejscowości: Barszów, Kalinówka i Pielgrzymów. Jest on cały czas rozbudowywany i obecnie OUOW Żelazny Most znajduje się w fazie rozbudowy do korony zapór wynoszącej 180 m. n.p.m., co ma pozwolić na magazynowanie odpadów o łącznej objętości wynoszącej ok. 620 mln metrów sześciennych.
Dla zwiększenia jego pojemności i bezpieczeństwa eksploatacji planuje się rozbudować OUOW Żelazny Most o tzw. kwaterę południową. Pozwoli to na składowanie odpadów poflotacyjnych do roku około 2042, przedłużając w ten sposób możliwości prawidłowego funkcjonowania KGHM Polska Miedź S.A.