Jezioro Bugaj
Sztuczny zbiornik i jezioro we wschodniej części Piotrkowa. Ulubione miejsce wypoczynku piotrkowian. Posiada urozmaiconą florę i faunę. Początki nieznane, prawdopodobnie na przełomie XIII i XIV wieku był tu „w odległości wiorsty od Piotrkowa” młyn „Bugaj”. Jezioro na Równinie Piotrkowskiej, położone w obrębie miasta Piotrków Trybunalski. Rzeka Wierzejka opływająca Piotrków od północy i wschodu, tworzy pomiędzy starymi drogami do miasta Sulejów i wsi Koło największy pod miastem zbiornik wodny nazywany jeziorem Bugaj. Według źródeł historycznych w tym miejscu miała się także znajdować osada rybacka ówczesnych dominikanów, którzy uzyskali od króla Kazimierza Wielkiego przywilej łowienia ryb, szczupaków, leszczy, karpi i innych pospolitych ryb. Za czasów Jagiellonów nad jeziorem stał myśliwski dwór modrzewiowy nader często odwiedzany przez Zygmunta Starego, po pożarze w 1516 roku i odbudowie 30 lat później stał się ulubioną rezydencją Zygmunta Augusta. Do połowy XX wieku zbiornik miał charakter naturalny (głębokina 3 męża, wszerz na 2 staje, wzdłuż na 11 staje), w latach 80 ubiegłego stulecia został pogłębiony i dwukrotnie powiększony. Na jego dnie znaleziono niemieckie i angielskie monety z X i XI wieku.
W 1893 roku Bugaj, jako staw (nie jezioro) i własność niejakiego Westrycha, wójta gminy Uszczyn, zostało sprzedane spółce „Piotrkowska manufaktura Frumkin & Co.”, której udziałowcami byli Naftali Frumkin, Mendel Schlosberg i Lejba Wyszewański. Woda ze stawu zasilała farbiarnię w manufakturze. Na potrzeby zakładu staw na Bugaju dostarcza wody w dostatecznej ilości, a tylko do farbiarni za pomocą specjalnie zbudowanego wodociągu, pompowana jest woda z okolicznych źródeł, bowiem pan Imisch, kierujący farbiarnią, uznaje takową za daleko lepszą i do celów farbiarni odpowiedniejszą. Rury wodociągowe umieszczono wewnątrz budynków. Oprócz tego, wewnątrz fabryki, wykopano studnię o 12 stopach średnicy i 40 stóp głęboką.
Nazwa „Bugaj” pochodzi prawdopodobnie od słowa Boży Gaj czyli prasłowiańskiego gaju z posągami bogów jaki mógł tu się tu znajdować przed ponad tysiącem lat.
„Tydzień” 6/1896.,
Źródło:
epiotrkow.pl