Zdjęcie z http://chelm.naszemiasto.pl
Jezioro Białe – jezioro we wschodniej Polsce, położone we wschodniej części Równiny Łęczyńsko-Włodawskiej, 7 km na południe od miejscowości Włodawa przy wsi Okuninka. Jezioro położone jest w dorzeczu rzek: Tarasienka – Włodawka – Bug – Narew – Wisła. Jezioro jest zbiornikiem bezodpływowym i bez dopływowym, okresowy dopływ jeziora Białego od lat jest wyschnięty. Misa jeziora Białego utworzona jest na podłożu kredowym. Długość linii brzegowej to 4262 metry. Jezioro posiada I klasę czystości jako jedyne na pojezierzu. Jezioro reprezentuje typ rybacki sielawowy o stosunkowo niskiej produkcji biologicznej. Występują tu takie gatunki ryb jak: sielawa, ukleja, płoć, wzdręga, leszcz, karp, okoń, węgorz, szczupak, miętus pospolity, lin, karaś srebrzysty i złoty, sum i inne. Jezioro objęte jest corocznym zarybianiem
Charakterystyka roślinności wodnej
Twarde piaszczyste dno oraz wąska strefa brzegowa sprawiają, że rozwój roślinności wodnej w jeziorze Białym jest znikomy. Fragmenty szuwaru złożonego głównie z pałki wąskolistnej, trzciny pospolitej i oczeretu jeziornego, wykształciły się jedynie w północno-zachodniej i zachodniej części jeziora. W innych miejscach występują wyłącznie niewielkie skupiska oczeretu jeziornego. Miejscami na brzegu i w górnej części litoralu luźny kobierzec tworzy ponikło błotne. Głębiej łąkę podwodną w wielu punktach budują ramienice[potrzebny przypis]. W strefie przyjeziornej przeważają czyste, piaszczyste plaże. Jedynie na północno-zachodnim brzegu występuje łąka. Obszar ten (obecnie położony poza terenem zlewni) oddzielono od jeziora groblą i poddano zabiegom hydrotechnicznym (melioracje).
Otoczenie jeziora Białego
Wokół zbiornika, w odległości 100–150 m od jego brzegów (w rejonie łąk do ok. 800m) biegnie droga powiatowa nr 1726L, asfaltowa, domknięta od strony zachodniej odcinkiem trasy Chełm-Włodawa, która wytycza również zachodnią granicę zlewni bezpośredniej jeziora Białego. Od strony południowej, do otaczającej jezioro drogi asfaltowej przylega fragment kompleksu leśnego – Lasy Sobiborskie, na terenie którego w 1983 r. utworzono Sobiborski Park Krajobrazowy stanowiący część Poleskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu. Północny odcinek szosy przecina niewielką wieś Okuninka, a jej wschodnia odnoga – wieś Tarasiuki. Obie miejscowości, choć zlokalizowane w bezpośredniej bliskości jeziora, leżą poza granicami zlewni i nie stanowią większego zagrożenia dla jeziora. Teren między jeziorem a okalającą je drogą, po stronie północno-zachodniej, został w całości zagospodarowany na potrzeby turystyki i rekreacji. Mieści się tu ponad 80 ośrodków wypoczynkowych oraz 15 ogólnodostępnych pól namiotowych. Na przedłużeniu wsi Okuninka oraz we wsi Tarasiuki, po zewnętrznej stronie drogi, położone są prywatne działki letniskowe. W ich pobliżu, przy północnym brzegu jeziora rozwinęło się centrum handlowo-usługowe z licznymi punktami gastronomicznymi, kioskami spożywczymi, sklepami itp.
Informacje pochodzą z Wikipedii.