Przy ulicy Krochmalnej znajduje się dość niepozorny kościół, którego bryła wygląda zadziwiająco nowocześnie. Wielu kierowców, którzy codziennie stoją tutaj w korkach nawet nie zdaje sobie sprawy, z tego, że historia tego kościoła jest znacznie, ale to znacznie starsza, niż na pierwszy rzut oka mogłoby się wydawać.
Ale po kolei...
Przez wiele lat dzielnica "Za Cukrownią" stanowiła peryferie Lublina. Mieszkańcy tej dzielnycy przynależeli do parafii Św. Pawła, mieszczącej się przy placu Wolności. Ze względu na dość dużą odległość do kościoła parafialnego, znacznie cześciej korzystali z posługi duszpasterskiej w istniejącej w tamtych latach prowizorycznej kaplicy przy cukrowni. Taki porządek rzeczy nie mógł trwać jednak wiecznie.
W końcu na skutek inicjatywy mieszkańców w październiku 1935 podjęto decyzję o budowie nowej świątyni. Ówczesny biskup lubelski, Marian Fulman powierzył organizację nowej parafii ks. Wacławowi Banachowi. Na czele komitetu budowlanego stanęła A. Radzikowska.
Prace postępowały początkowo dość szybko: z funduszy diecezjalnych i ofiar mieszkańców zakupiono plac przy zbiegu ulic Betonowej i Krochmalnej, a już wiosną 1936 przystąpiono do budowy kościoła. Ponieważ mieszkańcami powstającej parafii byli przede wszystkim ludzie niezamożni (sezonowi robotnicy, drobni rolnicy i bezrobotni - pamiętajmy, że sa lata 30te XX wieku), w związku z tym zadecydowano o budowie kościoła o konstrukcji szachulcowej (drewniany szkielet wypełniony murem) - ten typ budowania nie wymagał dużych nakładów finansowych. Projekt kościoła przygotował inż. Jerzy Siennicki, który połączył tradycyjny sposób konstrukcji z modernistycznym ujęciem bryły. Jest to prawdopodobnie jedyny na Lubelszczyźnie obiekt o konstrukcji szachulcowej.
Sam kościół jest jednonawowy z zamkniętym trójbocznie prezbiterium, dwukrotnie węższym od nawy.
Bryła kościoła składa się z sześcianu nawy, flankowanego przez symetryczne zakrystie prezbiterium, oraz z wieży. W dolnej części wieży mieści się kaplica św. Antoniego, otwarta do wnętrza nawy. Powyżej korony murów nawy wieża jest nieco rozszerzona. Dachy niskie – nad nawą czterospadowy – z małą wieżyczką na sygnaturkę pośrodku. Dach wieży zwieńczony niskim krzyżem.
Głównym elementem kompozycji elewacji kościoła są nieregularnie rozmieszczone okna różnych rozmiarów.
Architektura kościoła jest traktowana modernistycznie. Jedyne odstępstwa od nowoczesnego kształtowania bryły i detalu to trójarkadowy podcień przy głównym wejściu oraz trójboczne zamknięcie prezbiterium. Nawiązaniem do rodzimej architektury są nieduże kominy na dachach zakrystii, wykonane z betonowych prefabrykatów o chropawej powierzchni, imitujących naturalny kamień.
Wybuch drugiej wojny światowej spowodował, że prace wykończeniowe trwały wiele lat: pomimo remontów w latach 1947, 1957 i 1973, do końca XX wieku dotrwał w stanie niezmienionym - dopiero w 1998 roku kościól został ocieplony, zaś cokół kościoła pokryto łamanym piaskowcem, zaś ściany powyżej tzw. sidingiem, co ostatecznie zatarło charakterystycznego wyglądu szachulcowej elewacji.
Ostatni poważny remont kościoła odbył się w 2016 roku, kiedy to wyremontowano fronton, przedsionek i drzwi główne kościoła.
Obecnie parafia św. Teresy od Dzieciątka Jezus (należąca do archidiecezji lubelskiej i Dekanatu Lublin - Południe) obejmuje ulice: Betonową, Ciepłą, Dzierżawną, Gazową, Kawią, Krochmalną, Młyńską, Nadbystrzycką, Nadłączną, Piekarską, Przeskok, Radzikowską, Spółdzielczą, Szczytową, Wąwozową, Widok, Włościańską.
W kościele znajdują się relikwie św. Teresy od Dzieciątka Jezus, sprowadzone do kościoła w 1997, w setną rocznicę śmierci Świętej, a także relikwie św. Ludwika i św. Zelii Martin - rodziców św. Teresy od Dzieciątka Jezus, które sprowadzono do kościoła w 2015.
Święta Teresa od Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza, właśc. Marie Françoise Thérèse Martin (ur. 2 stycznia 1873 w Alençon, Francja, zm. 30 września 1897 w Lisieux) – francuska karmelitanka bosa (OCD), córka świętego Ludwika i świętej Marii Martin, dziewica i święta Kościoła katolickiego oraz doktor Kościoła.
O keszu: kesz znajduje się poza terenem kościoła, w miejscu dostępnym całą dobę. Oczywiście konspiracja bardzo wskazana, szczególnie w czasie mszy i uroczystości kościelnych. Pojemnik typu bison tube, koniecznie weź coś do pisania.
Church of Saint Thérèse de Lisieux was constructed in 1935-1937. This is the only example of wattle and daub construction in Lublin area. However, with thermal isolation being installed on the walls in 1998, the wattle and daub look has been completely covered.
Currently, the relics of Saint Thérèse are kept inside the church (since 1997, the 100th anniversary of her death) along with relics of her parents, Saint Louis Martin and Saint Zelia Martin (since 2015)
Saint Thérèse of Lisieux , born Marie Françoise-Thérèse Martin (2 January 1873 – 30 September 1897), also known as Saint Thérèse of the Child Jesus and the Holy Face, O.C.D., was a French Catholic Discalced Carmelite, a catholic Staint and a Doctor of a Church (only one of four women to hold that title)
About the cache: the cache is located outside of the church premises, in a place with 24/7 access. Since you're close to church, be stealthy especially during Mass time. The cache is a bison tube with only logbook inside, BYOP.