Historia.
Cerkiew w Wołowcu została wzniesiona w XVIII wieku jako świątynia parafii greckokatolickiej. W 1927, gdy większość mieszkańców Wołowca przeszła do Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego w czasie tzw. schizmy tylawskiej, cerkiew pozostała w rękach greckokatolickiej mniejszości. Po Akcji „Wisła” obiekt został zaadaptowany na owczarnię i oborę. Miejscowy PGR zgodził się jednak oddać budynek grupie prawosławnych Łemków, którzy wrócili do Wołowca po 1958. Remont obiektu został przeprowadzony w 1964, kiedy to całkowicie rozebrano zniszczone prezbiterium, zastępując je nowym cztery lata później. Poważny remont cerkwi miał miejsce w latach 1990–1991. W 2009 świątynia stała się wyłączną własnością Kościoła Prawosławnego.
Budowa i wyposażenie.
Cerkiew drewniana, konstrukcji zrębowej. Trójdzielna. Orientowana, zbudowana w łemkowskim stylu północno – zachodnim. Prezbiterium mniejsze od nawy, zamknięte prostokątnie. Wieża o pochyłych ścianach ku górze od frontu, konstrukcji słupowo – ramowej z izbicą i babińcem w przyziemiu. Zwieńczona gontowym hełmem baniastym z pozorną latarnią i kopułką. Dachy nad prezbiterium i nawą namiotowe, łamane kryte gontem i blachą. Zwieńczone ośmiobocznymi wieżyczkami z kulistymi hełmami i krzyżami. Wewnątrz chór muzyczny z ozdobną balustradą. Zachowane fragmenty polichromii ornamentalno – architektonicznej z XIX w. Ikonostas z XIX w. uzupełniony ze zbiorów w Łańcucie. W nawie dwa malowane krzyże procesyjne. Wokół drewniane ogrodzenie z daszkiem gontowym.
Skrytka :
Pojemnik mały PET zawiera tylko logbook z zewnątrz ogrodzenia.