Dwór w Rynarcicach Małych
Rynarcice niegdyś posiadały swój przysiółek zwany Małymi Rynarcicami (Rynarciczki) na wzgórzach w kierunku Żelaznego Mostu. Zlokalizowany był tam majątek-folwark z dworem stanowiącym siedzibę właściciela majątku. Pierwsza wzmianka o Rynarcicach pochodzi z lat 1317 – 1319. Etymologia nazwy wsi wywodzi się od nazwy patronimicznej, od imienia Reinhard. Dawne nazwy to Reynhartsdorf (1359 rok), Rinnersdorf Klein (1789 rok) i Klein Rinnersdorf do 1945 roku, a po II wojnie światowej – Rynarciczki. Na teren majątku wprowadzała brama wjazdowa, a całość w znacznej części była otoczona kamiennym murem. W jego skład wchodził dwór, budynki gospodarcze, ogród, staw oraz założony park naturalistyczny (mający pełnić funkcję małego parku krajobrazowego), w którym na wzgórzu umiejscowiono mauzoleum grobowe rodziny Dittrich i Gebhardt.
W XVIII wieku dobra te należały do rodziny von Opeer, w 1789 roku do Martin, w 1845 roku są spuścizną po majorze von Zieten, w 1876 roku do Alwina Lanego, w 1886 roku do Elisa Alexandra Katza, w 1891 roku do Wilhelma Zenkera. Ostatnim właścicielem majątku był Paul Gebhardt urodzony w 1888 roku w Stanach Zjednoczonych, jednakże formalną właścicielką była jego żona Else Gebhardt z domu Dittrich. W 1894 roku majątek nabywa Georg Dittrich i pozostaje on w rękach tej rodziny do wybuchu II wojny światowej. W 1930 roku przejęła go wdowa po Georgu – Helena, a po niej zaś ich córka Else Gebhardt. Po wojnie dwór użytkowany był do 1975 roku. Miano w nim założyć szkołę rolniczą jednakże planów tych nie zrealizowano, a dwór i budynki gospodarcze zostały rozebrane, pozostając w ruinie.
W chwili obecnej odnaleźć można jedynie bramę wjazdową z resztkami okalającego niegdyś majątek muru, betonowe schody wprowadzające do dworu, pozostałości budynku gospodarczego o długości około 50 metrów mieszczącego dawniej stajnie i pomieszczenia magazynowe na poddaszu. Na tyłach majątku zachowały się ślady po ogrodzie i istniejącym tu kiedyś stawie. Park w otoczeniu pozostałości dworu posiada kilka okazałych dębów, nie mniej jednak jest zdewastowany i zaniedbany w wyniku niekontrolowanej dziś wycinki drzew. W jego kulminacyjnym punkcie, na wzgórzu, założono mauzoleum grobowe na planie koła rodzin Dittrich i Gebhardt, obecnie zdewastowane. Zachowała się jedynie uszkodzona granitowa płyta nagrobna Georga Dittricha oraz wykończone cegłą cztery puste komory grobowe. Do pozostałości majątku z drogi Rynarcice – Żelazny Most kieruje znak „Żelazny Most 45”, w szutrową drogę biegnącą pod górę.
Kesz to trochę większy PET, który zawiera logbook, ołówek oraz certyfikat dla pierwszego znalazcy.