DRZEWO ŻELAZNE
Nazwa brzmi egzotycznie i wręcz surrealistycznie, jednak takie drzewa istnieją, i nawet kilka gatunków można spotkać także w Polsce, na przykład uprawiane jako rośliny ozdobne grab karoliński, wiązowiec zachodni, parocja perska ( na zdj. powyżej) czy chmielograb wirginijski.
Drzewo żelazne nie jest nazwą dla jednego tylko drzewa, w rzeczywistości jest to cecha, którą określa się wiele gatunków, których drewno reprezentuje szczególne właściwości, takie jak ponad przeciętna waga i wytrzymałość. Drewno tych drzew jest trwałe i odporne na szkodniki, ale bardzo trudne w obróbce, za to dobrze się poleruje. Wykorzystywane jest m.in. do produkcji elementów maszyn, okrętów, wagonów kolejowych, instrumentów dętych, itp.
Najtwardsze drewno mają drzewa z rodzaju Sideroxylon występujące w zwrotnikowej Afryce i Azji. Przykładami innych takich drzew są: Olea laurifolia oliwka, zwana Black Ironwood (1490 kg/m³), Piratinera guianensis, zwana wężowym drzewem ze względu na rysunek drewna (1420 kg/m³), Diospyros ebenium, zwany hurmą hebanową czy po prostu hebanem (1270 kg/m³).
Wężowe Drzewo (Piratinera guianensis)
Czy wiesz, że sześcian o boku 10 cm (wielkości kostki Rubika) wykonany z najcięższego drewna świata ważyłby 1,5 kg, a z najlżejszego – tylko 44 g?
Wyobraź sobie, że stawiasz przed sobą kostkę o boku 10 cm, czyli 1 dm. Taka kostka ma objętość 1 dm³, czyli 1 litra. Gdyby była wypełniona wodą, ważyłaby 1 kg, a jeśli powietrzem (w tzw. standardowych warunkach przy normalnym ciśnieniu, równym 100 kPa i normalnej temperaturze, wynoszącej 25°C) – tylko 1,2 g. Gdyby była wykonana z najlżejszego drewna świata ważyłaby 44 g, a z najcięższego – 1,5 kg.
Przeliczając inaczej, masa „klocka” o wymiarach 1 m x 1 m x 1 m (1 m³) wykonanego z najcięższego drewna może dochodzić nawet do 1500 kg! Do sześciennego klocka o boku 1 m nie zmieści się 20 dorosłych osób, a dopiero tyle osób o średniej masie 75 kg równoważy masę takiego klocka wykonanego z najcięższego drewna. Dla porównania warto przytoczyć przykłady innych materiałów – 1 m³ piasku waży 1520 kg, betonu – około 2300 kg, granitu – 2700 kg, żelaza zaś – około 8000 kg.
Najcięższe użytkowe drewno (tzn. wykorzystywanym na przemysłową skalę) to gwajak, a w zasadzie gwajakowiec lekarski Guaiacum officinale (1350 kg/m³) o składzie ok. 10% miękiszu i ok. 90% tkanek wzmacniających i przewodzących. Drewno gwajakowca jest ciężkie, twarde i niezwykle przyjemnie pachnące. Wytwarza się z niego nawet części maszyn! Elementy z tego drewna używane są w budownictwie okrętowym. Drewno zawiera dużą ilość żywicy, z której wytwarza się substancję o właściwościach wykrztuśnych (gwajakol), a także nalewkę gwajakową, a także lignum vitae (tj. „drewno życia”) – syrop używany tradycyjnie w Ameryce Południowej do leczenia różnych dolegliwości, zarówno kaszlu, jak i artretyzmu.
Dla porównania polski, rodzimy gatunek drzewa żelaznego to grab pospolity Carpinus betulus i 1 m³ jego drewna waży zaledwie 800 kg.
W miejscu ukrycia skrytki nie rośnie wprawdzie żadne "drzewo żelazne", ale włócząc się po okolicznych zagajnikach natknąłem się na ciekawy okaz który podsunął mi pomysł na niniejszą skrytkę.
Co takiego nietypowego jest w tym drzewie? Odszukaj skrytkę i przekonaj się osobiście!
O cache'u:
Kto normalny i przy zdrowych zmysłach ukrywa "micro" w lesie? 
Tym razem musicie mi wybaczyć, rozmiar, forma i sposób ukrycia pojemnika były warunkowane wymiarami obiektu w ktorym jest on ukryty, a ten już od jakiegoś czasu znajdował sie w tym miejscu.
Pojemnik jak juz wspomialem to magnetyczne "micro" ukryte na współrzędnych. Wewnątrz znajduje sie wyłącznie logbook, więc zabierz własną pieczątkę albo coś do pisania.
Współrzędne pomierzone zostały z dokładnością ok 6 m, jednak wśrod drzew sygnał z satelitów może nie byc stabilny. Dodatkowo w pobliżu przebiega linia energetyczna...
Na szczęście obiekt którego szukacie pomimo że niewielki, jest jednak bardzo charakterystyczny.
Samochód najlepiej pozostawić na parkingu przy miasteczku komunikacyjnym przylegającym do pobliskiej szkoły ( patrz waypointy) Parking jest dostępny publicznie, i jest otwarty przez całą dobę. Jednak zachecam do przyjechania tutaj za dnia, bo szukanie leśnego mikrusa w nocy zakrawa już o masochizm. Z parkingu należy kierować się drogą na południe, by po przejściu przez mostek skręcić w lewo, i dotrzeć do waypointa oznaczonego jako "początek ścieżki". Z tego miejsca odchodzi po prawej stronie ścieżka, wspinając się którą dojdziesz w okolice ponktu "0"
Uwaga! W okolicznych zaroślach i zagajnikach często można natknąć się na dziki, odradzam podejmowanie skrytki po zmroku. (hint: dziki zazwyczaj unikają kontaktu z człowiekiem, więc same uciekną jeśli wystarczająco wcześnie usłyszą że się zbliżasz)
Na koniec mały apel. Po drodze do skrytki będziecie zapewne mijać dzikie miejsce ogniskowe. Niestety jego bywalcy potrafią być strasznymi flejami, i zazwyczaj leży w tym miejscu sporo puszek i butelek. Wybierając się po skrytkę wrzućcie do kieszeni chociaż reklamówkę, lub mały worek na śmieci, i zapełnijcie je w drodze powrotnej do samochodu.