-
Difficulty:
-
-
Terrain:
-
Size: 
(micro)
Please note Use of geocaching.com services is subject to the terms and conditions
in our disclaimer.
DER GALGEN IN TRZEBIEL Mit dem Gebiet des Muskauer Faltenbogens sind viele Geschichten verbunden, besonders aus den Zeiten des Mittelalters, die einem noch heute das Blut in den Adern gefrieren lassen können. Zu diesen gehört auch der über Trzebiel thronende Galgen, an dem im 16. Jh. Verräter, Aufrührer oder Räuber gerichtet wurden. Nach einer Hinrichtung wurden die Leichen in der Regel einfach dort belassen, also bis sie zerfallen waren oder man den Galgen für die nächste Hinrichtung brauchte. Zum Tod am Strang wurden übrigens nur Männer verurteilt, Frauen dagegen richtete man durch Ertränken, sie wurden lebendig begraben oder enthauptet. Die Todesstrafe war nicht nur für den Verurteilten eine Schande, sondern auch für die Familie über viele Jahre eine schwere Bürde. Vater des Gedankens für diesen Hinrichtungsort war Christoph von Biberstein, der damals die Freie Standesherrschaft ausübte, zu der Żary und Trzebiel gehörten. Die Familie besaß das Recht zur Ausübung der höheren Gerichtsbarkeit. Ort der Hinrichtungen war ein Galgen, der auf einer unbewaldeten Anhöhe stand und das, damit dieser Platz besser zu sehen war und vor Gesetzesverletzungen jeder Art abschreckte. Das zylindrisch angelegte Bauwerk besteht aus Stein und Ziegeln, hat einen kreisförmigen Grundriss mit einem Durchmesser von 4,8 m. Innen befanden sich 3 - 4 gemauerte Pfeiler oder Holzpfähle. Mit wahrscheinlich 8 m Höhe hatte die Konstruktion beachtliche Ausmaße. Innen in der Ruine des Galgens wuchs eine ausgedehnte Linde, altem Volksglauben zufolge das Symbol der Gerechtigkeit und des Schutzes gegen Dämonen und Vampire. Denkmal mittelalterlicher Rechtsprechung Der Galgen in Trzebiel wurde 1964 als einzigartiges Kulturgut unter Denkmalschutz gestellt. Leider verfiel dieses Bauwerk in den darauffolgenden Jahren. Die Mauern wurden feucht und brachen auseinander, Steine und Ziegel lagen herum. Ein Unikat, das man gesehen haben muss Die verbliebenen Elemente des Galgens sind in Trzebiel an der Strecke in Richtung Tuplice zu sehen. Die erhalten gebliebenen Mauern sind heute 1,8 m hoch. Interessant ist, dass 2008 an dem Ort, an dem einst die Höchststrafe vollzogen wurde, Skelettreste gefunden wurden, wodurch dieser Ort noch unheimlicher und geheimnisvoller wirkt. Szubienica z połowy XVI wieku w Trzebielu murowana z kamienia i cegły znajduje się na górującym nad miastem, nie zalesionym wzniesieniu. Tak usytuowane miejsce straceń, dobrze widoczne, miało przestrzegać przed wykroczeniami. W jej środku na początku XX w. posadzono lipę, dawny symbol sprawiedliwości. Zachowana szubienica jest jedynym tego typu zabytkiem w województwie lubuskim. Szubienica z rosnącą w środku lipą stanowi istotny element w krajobrazie kulturowym powiatu żarskiego. Historia Obiekt powstał z inicjatywy Christopha von Bibersteina, właściciela Wolnego Państwa Stanowego Żary-Trzebiel, pomiędzy 1519 a 1550 r. Właścicielom trzebielskiego państwa stanowego, rodzinie von Biberstein przysługiwało bowiem prawo do sprawowania sądownictwa wyższego (obejmującego również wykroczenia karane śmiercią). Jak można przypuszczać szubienica była użytkowana jednak tylko za panowania wspomnianego Christopha, czyli do 1550 r. Przez kolejne stulecia nieużytkowana szubienica popadała w ruinę. Dopiero w 1899 r. niszczejącą szubienicę wraz z otaczającym terenem wykupiło Dolnołużyckie Towarzystwo Historii i Archeologii, które przeprowadziło przy obiekcie niezbędne prace remontowe. Wtedy też wyrównano krawędzie muru oraz uzupełniono braki w murze nieoryginalnymi cegłami. Wnętrze szubienicy zasypano ziemią, a w jej środku posadzono lipę, dawny symbol sprawiedliwości. Teren wokół obiektu został uporządkowany, a ścieżkę prowadzącą do zabytku obsadzono po obu stronach lipami. Ten gatunek drzewa nie znalazł się tam bez przyczyny. Zasadzenie lipy w miejscu szubienicy miało swoje uzasadnienie w ludowych wierzeniach o drzewach. Lipę sadzono m.in. na grobach żołnierskich, gdyż strzegła mogiłę przed złem, a także widoczna z daleka nie pozwalała zapomnieć o miejscu pochówku. Dość częstym zwyczajem, wielokrotnie praktykowanym było sadzenie lipy w miejscach kaźni czy rozebranych szubienic (m.in. w Lubomierzu). Drzewo to w wielu kulturach było czczone jako święte, miało moc chronienia żywych przed złem emanującym z miejsc pochówku. Unikatowa szubienica z rosnącą w niej lipą to nie tylko zabytek w wymiarze materialnym, lecz przed wszystkim w aspekcie niematerialnym dotyczącym tradycji, obrzędów, a także wiedzy przyrodniczej. Tak zagospodarowane przez poprzednie pokolenia miejsce straceń dostarcza nam cennych informacji o funkcjonowaniu średniowiecznego sądownictwa oraz zwyczajach dnia codziennego i stosunkach między ludźmi.
Additional Hints
(Decrypt)
[under Stone]