Teatr Ludowy rozpoczął działalność 3 grudnia 1955 r. Premierowym przedstawieniem była śpiewogra Wojciecha Bogusławskiego „Krakowiacy i Górale”. Od tytułu tego spektaklu wzięły swoje nazwy dwa pobliskie osiedla mieszkaniowe, zaś sam teatr nadał „imię” okolicy, gdzie się znajduje (osiedle Teatralne 34).
Budynek teatru zaprojektowali Janusz Ingarden i Marta Ingarden oraz Jan Dąbrowski. Teatr miał być w założeniach sceną kameralną nowohuckiego teatru, który według planów miał powstać po południowej stronie Pl. Centralnego, w czasie budowy występował pod nazwą Teatr Kameralny.
Od początku prowadzony był przez Krystynę Skuszankę (dyrektor) i jej męża Jerzego Krasowskiego (reżyser) oraz Józefa Szajnę (scenograf).
Działalność Teatru Ludowego poprzedził w Nowej Hucie amatorski, robotniczy teatr „Nurt”, którym kierował literat Jan Kurczab. Scena ta powstała jako zespół amatorski w 1952 r. W maju 1953 r. "Nurt" otrzymał status teatru zawodowego. Działał do lutego 1954 r.
Działający do dziś nieprzerwanie „Ludowy” miał w swej historii wielu świetnych dyrektorów, a członkami jego zespołu były w różnych okresach sławy polskiego aktorstwa, jak Grażyna Barszczewska, Franciszek Pieczka, Witold Pyrkosz czy Zygmunt Malanowicz. Renoma teatru przyciągała również wielkich aktorów występujących tu gościnnie.
Obecnie posiada 3 sceny. W centrum Krakowa jest Scena Pod Ratuszem (Rynek Główny 1), natomiast najmłodsza Scena Stolarnia powstała w 2004 r. i mieści się na parterze w budynku zaplecza na os. Teatralnym 23. Swoją nazwę zawdzięcza wcześniej ulokowanej w tym miejscu teatralnej pracowni stolarskiej.
Mocną konkurencję dla „Ludowego” stanowi teatr „Łaźnia Nowa” na os. Szkolnym.
Pojemnik to większe mikro, magnetyczny. Zawiera tylko logbook.
