Zapraszam na mojego geoarta, w którym każda nazwa skrytki jest związana ze światem gryzoni.

Badylarka

Jest to jeden z najmniejszych gryzoni na świecie i zarazem jeden z najmniejszych polskich ssaków. Długość ciała badylarki wynosi ok. 6 cm, długość ogona ok. 5 cm, masa ciała od 5 do 10 g. Mysz ta ma długi i cienki ogon, zaokrąglony pyszczek i małe, owłosione uszy. Ogon jest chwytny. Grzbiet i boki ciała mają barwę brązowawą o odcieniu rudym, szarym lub żółtym. Zimą staje się on bardziej szary. Strona brzuszna jest biaława, kremowa lub popielata. Młode są szarawe. 

Występowanie

Areał występowania badylarki obejmuje obszary nizinne Europy i Azji od Anglii i Hiszpanii do Chin, Korei i Japonii. W Polsce najliczniej można ją spotkać w województwach północno -zachodnich. Jest gatunkiem bliskim zaliczenia w najbliższej przyszłości do kategorii gatunków zagrożonych. 

Tryb życia

Poza okresem rozrodczym gryzoń ten prowadzi samotny tryb życia. Jest aktywny w dzień, ale najbardziej o zmierzchu i świcie. Środowiskiem życia badylarki są głównie wilgotne łąki, pola uprawne, zarośnięte trzciną i sitowiem brzegi stawów i rzek, zarośla na brzegach lasów. W przeciwieństwie do większości jej kuzynek nie kopie ona nor, lecz buduje ze źdźbeł trawy gniazda o średnicy 5 -7 cm i dwóch bocznych otworach wejściowych. Gniazda takie zawieszone są na łodygach trzcin, gałązkach krzewów lub źdźbłach zbóż na wysokości od 40 do 120 cm.  Badylarka dobrze skacze i bardzo zwinnie się wspina. Pomagają jej w tym stopy o przeciwstawnych palcach i chwytny ogon. Na zimę nie zapada w sen, ale często się przenosi do stajni, stodół, stogów siana, stert zboża.  

Odżywianie

Badylarka żywi się nasionami, a w lecie i jesienią także owadami. Wiosną zjada zielone części roślin. Często żeruje na polach zbóż, lnu, konopi i rzepaku. Podczas żerowania na roślinach tylnymi kończynami i ogonem przytrzymuje się łodygi, a przednimi łapkami zbiera pożywienie.  

MIŁEGO KESZOWANIA