Skrytka będzie zwieńczeniem geo trasy rowerowej, która wkrótce powstanie w Zawierciu. Wędrówkę rozpoczynamy na terenie Ośrodka Morsko, czeka nas w sumie ok. 2 km spacer.
Opis dojścia:
- ze współrzędnych początkowych idziemy ok. 50 m w stronę zamku, wychodząc po kamiennych stopniach.
- przed zamkiem skręcamy w prawo i idziemy ok. 80 m, mijając mrowisko po lewej stronie, dochodzimy do stoków narciarskich.
- idziemy dalej prosto ok. 50 m mijając duży, główny stok narciarski po lewej stronie, a także dwa małe stoki oraz dużą zadaszoną wiatę po prawej stronie (ruiny zamku mamy za plecami), dochodzimy do rozwidlenia szlaków (zdjęcie 2).
- skręcamy w prawo, w stronę Okiennika Wielkiego i Podzamcza, idąc Szlakiem Orlich Gniazd.
- po ok. 150 m spotykamy po lewej stronie niebieski szlak, my idziemy dalej prosto, teraz czerwono- czarno- niebieskim szlakiem.
- w pewnym momencie czarny szlak odchodzi w lewo, my natomiast idziemy dalej za czerwono- niebieskimi znakami (zdjęcie 3).
- dochodzimy do momentu, że niebieski szlak biegnie dalej prosto, a my skręcamy w lewo czerwonym szlakiem (zdjęcie 4).
- po ok. 250 m szlak zakręca wyraźnie pod górkę, idziemy nim dalej, przez chwilę czując się prawie jak w górach :-) (zdjęcie 5).
- po ok. 230 m szlak zaczyna schodzić wyraźnie w dół, skręcając lekko w prawo (zdjęcie 6).
- schodzimy dalej czerwonym szlakiem ok. 50 m, dochodząc do charakterystycznie zakrzywionego drzewa ze znaczkiem czerwonego szlaku pieszego oraz szlaku konnego (zdjęcie 7).
- po lewej stronie mamy wyraźne wzniesienie z skałkami, wychodzimy na nie.
- będąc na wzniesieniu, w dole ukazuje się nam dosyć spora i wysoka skałka.
- z wzniesienia idziemy 7 m na azymut 46, a następnie skręcamy i schodzimy lekko stromawo (uwaga po deszczu może być ślisko) 22 m na azymut 129.
- po prawej stronie skałki znajduje się mała grotka, w której w środku może czaić się jakiś potwór, jeśli jednak chcemy zdobyć skarb to musimy się do niej wślizgnąć i stawić mu czoła :-)
- jeśli jednak nic nas nie zaatakowało :-) to skarbu szukajmy po lewej stronie (może przydać się latarka, choć w ciągu dnia w grotce jest dosyć widno).
Gratuluję znalezienia skarbu, przypominam, że jest to latterbox hybrydowy, więc pieczątka i poduszeczka nie są na wymianę.
***
Zawiercie – miasto w Polsce położone w województwie śląskim, siedziba powiatu zawierciańskiego. Miasto, leżące na terenie historycznej Małopolski, jest zazwyczaj zaliczane do Zagłębia Dąbrowskiego ze względu na bliskość takich miast, jak Dąbrowa Górnicza czy Będzin oraz zbliżoną historię związaną z rozwojem przemysłu na tych ziemiach – w dużej mierze dzięki przebiegającej tędy Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej.
Zawiercie położone jest w środkowej części Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej, u źródeł Warty, które znajdują się w dzielnicy Kromołów, oraz Czarnej Przemszy w dzielnicy Bzów. Rzeki płyną początkowo jedną doliną, a następnie rozdzielone przez Kuestę Jurajską, zamieniają się w dopływy odpowiednio Odry i Wisły. Miasto leży zatem w dorzeczu dwóch głównych rzek Polski jednocześnie.
Przemysł ciężki (huta żelaza), szklarski (huta szkła produkująca kryształ) i odlewniczy (odlewnia żeliwa) oraz do niedawna przemysł włókienniczy.
Pod Zawierciem znajdują się pokłady rud ołowiu, cynku i srebra, a także pewne ilości uranu, które nie są eksploatowane. Kiedyś wydobywano także rudy żelaza i węgiel brunatny.
Zawiercie słynie jako „brama na Jurę”, jako że stanowi punkt wyjścia dla wielu szlaków turystycznych na centralną część Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej.
Według danych z 31 stycznia 2019 r. miasto miało 48 599 mieszkańców.
***
Zamek w Morsku nazywany „Bąkowiec” datowany jest na XIV wiek.
Położenie i budowa bardziej kwalifikują go do strażnic obronnych. Ruiny zamku znajdują się na skalistym wzgórzu. W roku 1327 Władysław Łokietek oddał wieś Morsko kanonikom laterańskim w Mstowie.
Na początku XVI wieku była własnością rodziny Włodków, którzy prawdopodobnie na przełomie XV i XVI wieku zbudowali zamek z kamienia.
Następnie Morsko przejęli Zborowscy a po nich Brzescy i Giebułtowscy. W XVII wieku zamek został opuszczony. W latach 1929-33 architekt Witold Czeczott wzniósł nowy dom mieszkalny po stronie południowej wzgórza zamkowego.
Na podstawie istniejących murów można ustalić, że zamek został założony na planie nieregularnego wieloboku i miał powierzchnię około 500 m2, składał się z części mieszkalnej i obronnej. Do zamku można było się dostać tylko pieszo z przedzamcza położonego poniżej od strony zachodniej, które było otoczone wałami łączącymi pojedyncze skałki.