W 1860 roku podczas kopania studni na głębokości 10 m natrafiono na kamień wapienny i rozpoczęto jego wydobycie. W 1861 roku zorganizowano produkcję wapna na skalę przemysłową w Piechcinie. Kamień wypalano w piecu polowym uzyskując wapno palone i gaszone. W kolejnych latach dużymi odbiorcami surowca stały się pobliskie cukrownie, a także założone w 1882 Zakłady Sodowe w Mątwach.
Prace wykonywano ręcznie, usuwając na hałdę wierzchnią warstwę gruntu, wysadzając skałę materiałami wybuchowymi oraz transportując urobek poza wyrobisko przy użyciu wózków kolebkowych, lin i kieratów konnych.
W 1914 roku zakład w Piechcinie stał się największym zespołem wapienniczym w Polsce. Wybudowano piece i trakcję wąskotorową, własną elektrownię oraz otwarto nowy kamieniołom. W 1918 roku uwarunkowania wojenne doprowadziły do zatopienia kamieniołomu przez wody podziemne.
W 1922 roku wydobycie zostało wznowione, przedsiębiorstwo spolonizowano i przekształcono w Fabrykę Wapna i Cementu Piechcin.
Przez cały okres międzywojenny z fabryką w Piechcinie mocno konkurowały sąsiednie Zakłady Wapienne „Wapienno” Michael Levy i S-ka. W sąsiednim Wapiennie od 1858 roku istniała kopalnia kamienia wapiennego.
W otoczeniu obu kopalni zbudowano osiedla fabryczne: nowy Piechcin oraz Wapienno.
Po zakończeniu II wojny światowej, polscy robotnicy spontanicznie zabezpieczyli ciągłość produkcji zakładów, a 20 marca 1945 zakłady znacjonalizowano.
W 1948 roku wydobycie wapienia przekroczyło poziom przedwojenny, uruchomiono też nowy młyn do produkcji wapna gaszonego. W 1951 roku zakłady połączono w jedno przedsiębiorstwo Kujawskie Zakłady Przemysłu Wapienniczego w Piechcinie i Wapiennie.
W 1956 roku podjęto decyzję o unowocześnieniu zakładów i ich rozbudowie o nowy zakład przeróbczy dla potrzeb nowo budowanych Zakładów Sodowych w pobliskim Janikowie. Produkcja wapienia wynosiła 1 mln ton. Część urobku transportowano nowo zbudowaną koleją linową do Janikowa.
W latach 60. XX w. na szczeblu rządowym podjęto decyzję o budowy w Piechcinie cementowni „Kujawy”. Inwestycja była potrzebna ze względu na gwałtownie wzrastające zapotrzebowanie na cement oraz unikalne położenie złóż wapienia w północnej Polsce.
W 1969 roku Kujawskie Zakłady Przemysłu Wapienniczego zmieniły nazwę na Kombinat Cementowo-Wapienniczy „Kujawy” w Bielawach. W jego skład wchodziły: Zakład Górniczy, Zakład Wapienniczy oraz nowa cementownia o zdolności produkcyjnej 1,2 mln ton rocznie, która została otwarta 4 lipca 1972 roku.
Od 1973 Kombinat „Kujawy” obok kombinatów „Nowiny” i „Podgrodzie” wchodził w skład Zjednoczenia Przemysłu Cementowego, Wapienniczego i Gipsowego z siedzibą w Sosnowcu.
W 1991 roku Kombinat Cementowo-Wapienniczy „Kujawy” przekształcono w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa. Przedsiębiorstwo nie dysponowało wówczas środkami na modernizację, konieczną m.in. ze względów środowiskowych, technicznych (dostosowanie do standardów światowych) i handlowych (rosnące wymagania klientów).
W 1995 roku dokonano prywatyzacji bezpośredniej poprzez sprzedaż większościowego pakietu akcji Kombinatu Cementowo-Wapienniczego w Piechcinie i Zakładu Górniczego w Wapiennie na rzecz grupy Lafarge
W 1999 roku zakłady cementowe: Kujawy, Małogoszcz i Wierzbica oraz Zakład Górniczy i Wapienniczy w Bielawach skupiono w grupie – Lafarge Cement Polska S.A.
W latach 1998–2002 zakład całkowicie zmodernizowano, począwszy od wymiany sprzętu ciężkiego oraz zmiany technologii produkcji cementu (z metody mokrej na suchą) po budowę nowej wieży technologicznej o wysokości 130 m, nowych silosów i magazynów, co pozwoliło na obniżenie zużycia ciepła o 60%, energii elektrycznej o 30% oraz emisji pyłów i gazów do atmosfery. Wydobycie wapienia zwiększono do 5 mln ton rocznie, produkcję cementu do 2 mln ton, a zakład wapienniczy zautomatyzowano i skomputeryzowano.
W 2002 roku wskutek zmiany globalnej strategii Grupy Lafarge, zakład wapienniczy w Bielawach sprzedano.
W 1966 r. wyłączono z eksploatacji wyrobisko Piechcin, poddając je rekultywacji wodnej, a jego otoczenie leśnej. Obecnie w wyrobisku znajduje się staw o max głębokości 54 m. Jest on wykorzystywany jako baza dla nurkowania amatorskiego i profesjonalnego. Zarządcą terenu jest Centrum Nurkowe „Piechcin”.
UWAGA!!! Osoby zmotoryzowane bardzo proszę o pozostawienie auta na parkingu.