Najbardziej reprezentacyjnym pomieszczeniem sycowskiego zamku była biała sala. To w niej odbywały się najważniejsze uroczystości rodzinne. Z niej można było wyjść na balkon i popatrzeć na przepiękne założenie parkowe. Na podłogach leżało około 20 orientalnych dywanów. Na ścianach wisiały gobeliny przedstawiające widoki oraz sceny polowań.
Polowania cieszyły się ogromną popularnością. W okolicy mieszkały orły, o ponad dwumetrowej rozpiętości skrzydeł, cietrzewie, bociany czarne, przepiórki, dudki, sójki, czaple, orliki krzykliwe i wydry. Roiło się także od bażantów i kuropatw, trzeba było organizować odstrzały srok i wron. Polowano również na kwiczoły, które spożywane były jako przysmak w stanie smażonym lub w postaci pasztetu.
Populacja jeleni i dzików była umiarkowana. Cielę jelenia ważyło od 30 do 35 kg w grudniu. Ciężary starszego jelenia wahały się między 120 a 150 kg (te ciężary odnoszą się do zwierzyny łownej z głową). Najsilniejsze lochy ważyły od 120 do 130 kg. Trofea jelenia ważyły od 5,5 do 6,5 kg. Populacja saren była na ogół za wysoka; stosunek płci był niekorzystny. Jednodniowe pozyskanie od 800 do 1000 zwierząt łownych (bażanty, króliki, króliki, lisy) nie były rzadkością podczas polowań. Takie wyniki nie były by możliwe bez intensywnej opieki i karmienia, zwalczania drapieżników, i ogólnie, że żadne króliki ani bażanty nie były strzelane indywidualnie do kuchni między rzeczywistymi polowaniami zbiorowymi. Ponadto ważne było przestrzeganie zwyczajów i strzelanie w zdyscyplinowany sposób. Hans Heinrich von Korn wspomina, że podczas żadnego polowania w sycowskich lasach nie widział, by ktoś został został poważnie ranny przez nieostrożnie oddane strzały. „Niemal zawsze podczas większych polowań zbiorowych spotykaliśmy naszego czcigodnego starostę von Reinersdorffa, który od 1915 r. do czasu wydalenia był odpowiedzialny za okręg sycowski. Był nie tylko myśliwym, a zatem miał szeroki kontakt z mieszkańcami dzielnicy … wyrażał także zainteresowanie lasem i pracował nad jego utrzymaniem i promocją wszędzie tam, gdzie było to możliwe.”