TAJEMNICZE ŚLĘŻAŃSKIE ZAGRODY.
Więcej o nich nie wiadomo niż wiadomo. Jest ich na Ślężańskich zboczach około trzydziestu. Pojedyncze zagrody są zaznaczone na niektórych mapach jako "dawna zagroda dla bydła". Tak trafiłam na nie także ja szukając ciekawych miejsc do okeszowania na Ślęży. Myślałam, że dowiem się jak powstały, ale ku mojemu zdziwieniu, na żadne konkrety nie natrafiłam. Najwięcej dowiedziałam się z artykułu "Kamienne zagrody na Ślęży" z magazynu "nasze Sudety":
Wszystkie zagrody ślężańskie z reguły mają kształty równoległoboków, często prostokątów, o bokach od kilkunastu do kilkudziesięciu metrów. Boki tych czworokątów są utworzone z niskich (poniżej jednego metra) nasypów kamiennych lub – rzadziej – murków ułożonych z dopasowanych głazów. Wnętrza ogrodzonych placyków są na ogół oczyszczone z kamieni i wyrównane. Obecnie część ogrodzeń kamiennych jest trudna do identyfikacji w terenie ponieważ zarasta je las i pokrywa gruba warstwa liści. W tych lepiej zachowanych można zauważyć pewną prawidłowość: w najniżej położonym kącie zagrody znajduje się wąska przerwa w ogrodzeniu stanowiąca swoistą bramkę, która być może umożliwiała spłynięcie roztopionego wiosną śniegu, a w czasach kiedy zagrody spełniały swą rolę, była zamykana jakąś drewnianą zaporą.
Także nie wiadomo kiedy zagrody powstały, ani po co. Zostawia to duże pole do snucia mniej lub bardziej sensownych wyjaśnień z kosmitami i tajemniczymi energiami włącznie.
Zagroda dla bydła wydaje mi się mało "medialna", pokusiłam się zatem na potrzeby kesza o swoją wersję:)
Dawno dawno temu na Ślęży żyła Tęczowa Wróżka. Jej ojcem było Słońce, a matką Deszcz. Tęczowa Wróżka była nieśmiała i można było ją zobaczyć jedynie w towarzystwie swoich rodziców. Pojawiała się wtedy jako tęczowa, leśna istota. Chowała się jednak gdy w pobliżu pojawiał się jakiś człowiek. Rodzice chcieli chronić córkę i mieli na to świetny sposób. Wystarczyło, że Deszcz przestał padać i Tęczowa Wróżka stawała się wtedy niewidoczna. Mogła się wtedy przyglądać podróżnikom, ale oni jej nie widzieli. Podobnie niewidoczna była w nocy, gdy Słońce gasło.
Pewnego razu na Ślężę wybrał się Jan, młody podróżnik, który szukał w lesie skarbu. Dowiedział się o nim od pewnej umierającej czarownicy, która tajemnicy niezwykłego skarbu nie chciała zabrać do grobu. Jan miał dobre serce i pomagał jej czasami przy rąbaniu drewna na opał. Niestety czarownica nie była zbyt precyzyjna w swoich wskazówkach dotyczących miejsca ukrycia. Szukał więc długo, sam nie wiedząc do końca czego. Akurat zaczęło padać, więc schował się pod drzewem. Siedział tak cicho przeczekując ulewę, kiedy zobaczył bawiącą się nieopodal Tęczową Wróżkę. Nie zauważyła go. Była utkana z mgły i obdarzona przez Słońce niezwykłymi kolorami i tańczyła wśród drzew. Jan siedział tak oniemiały niezwykłym widokiem, kiedy Deszcz zauważyła człowieka w pobliżu swojej córki. Szybko przestała padać, aby ukryć córkę. On jednak nie zraził się tym, że zniknęła. Siedział tam dalej i wołał ją w myślach prosząc, aby podeszła. Wróżka usłyszała nieme powitanie człowieka. Będąc niewidoczna czuła się bezpieczna i zbliżyła się do niego. Poczuł wtedy ciepło. Wróżka polubiła jego obecność i tak się zaprzyjaźnili. Opowiadała mu o leśnym życiu, a on jej o ludzkich sprawach.
Wróżka powiedziała Janowi, że na Ślęży, jak na każdej magicznej górze, mieszkają Duchy Ziemi. Są życzliwe człowiekowi i chętnie go wspierają spokojem i mądrością oferując regenerację i inspirację. Wróżka nauczyła Jana jak należy Duchów nasłuchiwać i pokazała gdzie można je znaleźć. Jan opowiadał potem o życzliwych Duchach Ziemi ludziom, ale oni, choć byli zainteresowani, nie umieli usłyszeć Duchów. Jan oznaczył więc z pomocą Duchów Ziemi kamiennymi murami miejsca, gdzie Duchy najczęściej bywają. Dziś murki są mniej lub bardziej widoczne, ale wciąż można na nich przysiąść i nasłuchiwać Duchów Ziemi.
Jan opowiedział natomiast Wróżce o ukrytym skarbie, którego szukał. Wróżka wiedziała o skarbie, bo to był skarb Duchów Ziemi. Znała też czarownicę, bo ta odwiedzała Ślężę często w poszukiwaniu magicznych ziół. Wróżka wraz z Duchami zaprowadziła Jana do skarbu. Skarb był niezwykły i Jan chciał go pokazać też innym ludziom. Duchy się zgodziły, ale pod warunkiem, że chętni śmiałkowie odwiedzą wszystkie oznaczone kamienne zagrody, dostroją się do Duchów Ziemi i podczas wizyt nabędą uważności, która pozwoli im zrozumieć istotę Skarbu.
Jan odkrył skarb (i ma pierwszego FTFa:), ale zostawił wskazówki dla następców w kamiennych zagrodach:) Szukajcie ich pod wskazanymi współrzędnymi, zapiszcie numerki z logbooka, wypatrujcie Tęczowej Wróżki, ćwiczcie uważność i nasłuchujcie Duchów Ziemi:)
KESZ
W tej okolicy jest więcej zagród blisko siebie. Są rozrzucone wokół skrzyżowania, patrz waypointy i mapa kompleksu.
Mikrus z maskowaniem. BYOP.
NIE WYJMUJ - ODKRĘĆ
Polecam wejść na współrzedne od strony miejsca zaznaczonego w waypointach - obejrzy się wtedy więcej zagród. Zapisz sobie cyfrę, którą umieściłam w logbooku, przyda się, kiedy będzie gotowy kesz-bonus. Kolejne zagrody będę systematycznie okeszowywać.
Jeżeli są chętni na certyfikaty, prosze o wiadomość, wyślę.
Obecna wersja już jest reaktywacją, pierwszy raz mi się zdarzyło żeby dwa kesze mi wsiorbało z terenu czasie 2 tygodni recenzji...