Jezioro Pakoskie jest częścią składową „hydrowęzła pakoskiego” regulującego gospodarkę wodną Noteci Połączonej (Noteci zachodniej, która przepływa przez zbiornik i Noteci Wschodniej, która dopływa w Pakości)[3].
Jezioro ma wydłużony kształt, wynikający z położenia w obrębie południkowo przebiegającej rynny subglacjalnej rozdzielającej wysoczyzny: Kujawską (90-93: n.p.m.) i Gnieźnieńską (110-120 m n.p.m.)[3] Głębokość rozcięcia wysoczyzn w stosunku do dna rynny wynosi od 20 do 50 m. Forma ta lokalnie wypełniona jest 5-10 metrowej miąższości osadami jeziornymi: gytią i torfami. Zachodnie stoki rynny są wyższe, lecz łagodniejsze, o szerokości około 750 m, a wschodnie węższe, o szerokości około 250 m, często mające postać klifu[3]. W południowej części zbiornika w jego bezpośrednim otoczeniu występują torfy. Zbiornik ma długość 20,1 km, średnia szerokość wynosi 740 m, a średnia głębokość: 9,2 m[3].
Akwen jest przedzielony 5 sztucznymi groblami wykorzystywanymi jako drogi, bądź nasypy kolejowe. W związku z tym podzielony jest na cztery odrębne części, pomiędzy którymi następuje wymiana wody: jezioro Pakoskie Północne, Pakoskie Południowe, Bronisławskie i Kunowskie[3].
Jezioro pełni funkcję retencyjną i przeciwpowodziową. Wody gromadzone w czasie całego roku są wykorzystywane do celów przemysłowych, a latem również do nawodnień pól i podwyższenia poziomu Noteci. W ciągu roku dochodzi do znacznych wahań poziomu wody – do 3,9 m, podczas gdy wahania naturalne nie przekraczały 0,5 m. W związku z tym 1/3 czaszy zbiornika może być okresowo zalewana i osuszana[3]. Przy wyższych stanach wody zalewany jest pas drzew rosnący na brzegach.
Zastosowanie rekreacyjne ogranicza niska jakość wody, niemniej na brzegach istnieją plaże i strefy rekreacyjne, m.in. w Janikowie. Jezioro nadaje się do wędkowania, występują w nim sandacze, okonie, szczupaki, płocie, leszcze, węgorze, karasie, karpie i amury.
Strefa brzegowa Edytuj
Na brzegach jeziora występuje pas zadrzewień, który jest okresowo podtapiany. Ogólna długość brzegów wynosi 50,6 km, z czego blisko 3,5 km stanowią brzegi najbardziej na południe położonej części zbiornika, zwanej Jeziorem Kunowskim. 1/7 brzegów umocniona jest narzutem kamiennym, dotyczy to głównie grobli i nasypów kolejowych. Brzegi nie umocnione podlegają abrazji, a w mniejszym stopniu akumulacji. Silniej przekształcany jest brzeg wschodni, gdzie klify dochodzą do 5 m wysokości. W południowej części zbiornika występują zwarte pasy trzcin.
Kesz ukryty dość wysoko, może przydać się pomóc drugiej osoby :)