Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu Sanok i archidiecezji przemyskiej.
Najwcześniejsza wzmianka źródłowa o osadzie Bukowsko pochodzi z 25. VI. 1361 roku, kiedy to Kazimierz Wielki nadał te ziemie – należące do Parafii św. Piotra w Bukowsku – Pawłowi i Piotrowi z Węgier. W Bukowsku istniał od dawna najstarszy po Sanoku kościół w okolicy. O kościołach w sąsiednich miejscowościach słyszymy później. Najbardziej tragicznym dniem dla Bukowska i okolic był najazd Tatarów w dniu 15 czerwca 1624 r. Wtedy to Bukowsko i okolice zostało obrócone w pył. Straty były ogromne: spalono całą wieś, dwór, kościół, wiele ludzi z całej okolicy, a więc i z Bukowska zabrali najeźdźcy do niewoli w jasyr. Część z nich powróciła potem do rodzinnych stron, bowiem Tatarzy, rozbici pod Haliczem przez hetmana Koniecpolskiego, porzucili jeńców i zdobycz. Następstwem tego strasznego nieszczęścia był całkowity upadek Bukowska na całe dziesięciolecia XVII wieku. Bukowsko religijnie całkowicie podporządkowano Nowotańcowi, ponieważ stary filialny kościółek spalili Tatarzy, a brak środków nie pozwolił długo na budowę nowego. Przez z górą 80 lat mieszkańcy Bukowska musieli chodzić do Nowotańca dla odbywania swych praktyk religijnych.
Obecny murowany kościół powstał w latach 1881-1886. Do roku 1748 kościół należał do parafii w Nowotańcu. W połowie XVI wieku świątynia została zamieniona na zbór kalwiński a następnie ok. roku 1643 na zbór ariański. W roku 1710 w Bukowsku dzięki staraniom wojewody wołyńskiego Stanisława Stadnickiego oraz Józefa Ossolińskiego wzniesiona została drewniana kaplica.
Opis drewnianego kościoła w Bukowsku z roku 1772 podaje, że była to drewniana świątynia z zakrystią, pokryta gontem z kopułką przeznaczoną na sygnaturkę. Obok stała dzwonnica zaopatrzona w dwa dzwony. We wnętrzu kościoła znajdowało się 5 ołtarzy. Świątynia otoczona była cmentarzem grzebalnym. Obok stała plebania oraz stajnia i dwie stodoły. W roku 1804 odnotowano również, że kościół stał na fundamentach murowanych. Jego wartość oszacowano wówczas na 500 złotych reńskich. Na uposażenie parafii składały się pola plebańskie fundacji hr. Józefa Ossolińskiego, ciągnące się od kościoła do granicy z Nowotańcem. Do pomocy probostwa składali się w roku 1772 Michał i Anna Dąbrowscy oraz Franciszek Królicki z synami Piotrem i Kazimierzem, mieszkańcy bukowscy.
W roku 1748, 10 maja biskup przemyski Wacław Hieronim Sierakowski ponownie oddziela Bukowsko od Nowotańca, tworząc tym samym nową parafię ze wsi należących w części do Nowotańca, Sanoka lub też bez określonej przynależności. Dotychczasowa drewniana kaplica została podniesiona przez biskupa do godności kościoła parafialnego i konsekrowana w roku 1755 pw. Podwyższenia Krzyża św. Pierwszym proboszczem w Bukowsku zostaje oddelegowany przez Kurię ks. Jan Starzecki. Nowej parafii, której obszar administracyjny znalazł się w otoczeniu rusińskim, podporządkowano wówczas ponad 20 wsi górskich, z przewagą wiernych pochodzących głównie z dworów szlacheckich. Do roku 1947 parafia w Bukowsku obejmowała swoim zasięgiem wsie: Bełchówka, Czystohorb, Duszatyn, Jawornik, Kamienne, Karlików, Komańcza, Kulaszne, Łupków, Wola Michowa, Maniów, Osławica, Płonna, Przybyszów, Prełuki, Rzepedź, Radoszyce, Szczawne, Smolnik, Solinka, Tokarnia, Turzańsk, Wolica, Wisłok Wielki, Wola Piotrowa, Wysoczany, Zboiska oraz miasto i wieś Bukowsko.
Na ogrodzeniu kościoła 15 września 1996 została odsłonięta tablica pamiątkowa honorująca ofiary walk i prześladowań z okresu II wojny światowej pochodzących z Bukowska i okolic, w tym czterech oficerów i funkcjonariuszy zamordowanych w ramach zbrodni katyńskiej w 1940; są to Stanisław Chorążek Stanisław Kowalik, Jan Krawiec i Władysław Wilecki.
Do kościoła parafialnego w Bukowsku należy obecnie kaplica filialna we Wolicy. W roku 2011 wieś Bukowsko i parafia obchodziły 650-lecie swego powstania. Obecny kościół został wzniesiony w stylu neogotyckim w latach 1882–1886 na miejscu starej drewnianej świątyni. Kościół budował ksiądz Jan Jakubowski (zmarły w 1885 roku i pochowany na cmentarzu w Bukowsku). Budowla została konsekrowana przez księdza biskupa Jakuba Glazera w 1897 roku.
W wnętrzu znajduje się polichromia wykonana temperą przez krakowskiego artystę malarza Leonarda Winturowskiego w 1911 roku; w latach 1982–1983 odnowił ją Kazimierz Florek z Sanoka.
Na tzw. tęczy pod sklepieniem znajduje się duży obraz Królowej Korony Polskiej odbierającej hołd od świętych polskich i reprezentantów stanów polskiego narodu. Nad wejściem głównym na elewacji zewnętrznej znajduje się figura Matki Bożej wykonana z lanego żelaza sprowadzona w 1903 roku z Paryża. 15 września 1996 na ogrodzeniu kościoła została odsłonięta tablica pamiątkowa honorująca ofiary walk i prześladowań z okresu II wojny światowej pochodzące z Bukowska i okolic, na której zostali upamiętnieni czterej oficerowie zamordowani w ramach zbrodni katyńskiej: Stanisław Chorążek, Stanisław Kowalik, Jan Krawiec, Władysław Wilecki).