BELANGRIJK:
aan het einde van je speurtocht vind je in de cache het perkament van Mechtild. Het vervolg op deze cache is "De Freule van Grunsfoort" (GC204C8) . Mocht je op zoek willen gaan naar "De Freule van Grunsfoort", neem dan een fototoestel mee en maak voor je eigen gemak een goede foto van het perkament. Zonder het perkament kun je GC204C8 NIET vinden dus bewaar de foto goed. Om verdere teleurstellingen te voorkomen: je moet eerst een flink stukje (t)huiswerk maken (mbv internet) voor je dóór kunt naar "De Freule van Grunsfoort". Het doen van beide caches op één dag is zo goed als onmogelijk! Kom je van ver en geeft dit problemen, neem dan even contact met de cachelegger op
kasteel Doorwerth
inds kasteel Doorwerth midden 13e eeuw werd gebouwd in het gebied waar de Veluwe grenst aan de Rijn doen de vreemdste verhalen de ronde over het slot. Eén van die verhalen gaat over een vrouw met lange, wapperende haren die de Fonteinallee afrijdt, gezeten op een wit paard. Terwijl het paard als een dolle draaft, schieten blauwe vonken van het lichaam van de vrouw af. Het paard is omgeven door een vreemd, blauw licht. Eens was deze vrouw een mooie, jonge dame met lang zwart haar. Het schijnt dat ze een Freule van het kasteel Grunsfoort in Renkum was. Ze misbruikte haar schoonheid door te vlijen bij de Heeren van de Heerlijckheid Doorwerth. Als ze vielen voor haar charmes dan kreeg ze het meestal wel voor elkaar om mensen welke haar irriteerden vals te laten berechten door deze Heeren, welke ook rechters waren.
o had ze al menig onschuldige naar de galg laten brengen. Haar laatste minnaar was Berend Doorenweerd, de heer van Doorwerth. Hij hield naast de schat aan goud die hij bezat, ook erg van andere schatten. De freule was echter meer geïnteresseerd in zíjn schat dan in Berend zelf.Toen zijn vrouw Mechtild, waarvan men fluisterde dat ze aan magie deed, ontdekte dat haar man vreemd ging met de Freule, nam ze het zwaard van Berend en onthoofde met één slag haar echtgenoot. Ze deed hoofd en lichaam in een grote juten zak en 'snachts sleepte ze het uit het kasteel, en langs het veerpad naar de rivier. Maar omdat Berend erg zwaar was lukte het haar niet alles bij de rivier te krijgen. De romp begroef ze daarom onder de stenen overbrugging, welke ze passeerde op weg naar de rivier. Het hoofd wierp ze in de Rijn. De schat van Berend liet ze op magische wijze verdwijnen. Berend zou volgens de overleveringen nog steeds rondspoken bij het kasteel, op zoek naar zijn hoofd.
a die vreselijke daad van Mechtild en met het zwaard nog in de hand geklemd zwierf ze die nacht rond in de buurt van het kasteel. Uiteindelijk schreef ze op een perkament een afscheidsbrief waarin ze de freule vervloekte. Daarna beklom ze de steile heuvel achter het kasteel om nog een laatste blik te kunnen werpen over de Heerlijckheid.
ervolgens stortte ze zich uit wanhoop, en vervuld van de verdere zinloosheid van haar bestaan, vol van verdriet van de heuvel, met het zwaard nog steeds in haar hand geklemd. Regelmatig wordt 'savonds en 'snachts onderaan de heuvel een schim waargenomen van een vrouw met een zwaard in haar hand. Anderen vertellen dat ze haar hebben zien staan bij de Rijn, terwijl ze iets in het water gooit. Sommigen vertellen ook nog dat ze haar hebben horen jammeren.
rgens aan de voet van de heuvel in Doorwerth is recentelijk een zwaard geborgen, waarvan men geloofd dat het het zwaard is van Berend, waarmee Mechtild haar man onthoofdde. Op dit zwaard staan symbolen welke tot nu toe niemand heeft kunnen ontcijferen. Dit spookschrift staat hieronder afgebeeld. Men vermoed dat het een aanwijzing is van waar het perkament met de vloek aan het adres van de Freule van Grunsfoort is verborgen.
adat vele jaren later de Freule van Grunsfoort ook stierf, kwam de vloek uit en weigerde de geheiligde aarde van het kerkhof van Renkum haar dode lichaam. Men kreeg haar maar niet onder de zoden. Uiteindelijk zette men uit wanhoop haar lijk dan maar op het paard van de rechter uit Doorwerth. Het paard was -in tegenstelling tot zijn baas -niet gevoelig voor vlijerijen en zou zo een onbevooroordeeld oordeel vellen. Het dier voerde het lijk mee door bos en via de Doorwerthse heide en via de Fonteinallee naar de plek waar de galg stond en daar werd haar alsnog recht gedaan: het paard wierp haar af bij de galg en het lijk kwam in de strop terecht van de galg. Meer hierover in "De Freule van Grunsfoort"
Zoek het perkament en maak daarvan voor je eigen gemak een scherpe foto zodat je voorbereid bent op "De Freule van Grunsfoort"
Als je de cache gevonden hebt dan mag je onderstaande banner op je profiel plaatsen
kopieer de volgende code naar je webpagina
<img border="0" src="http://www.nidhoggr.nl/banners/Banner-HetZwaardVanBerend.bmp"/>
Met dank aan Topzoekertje voor het proeflopen en aan Staatsbosbeheer voor de toestemming om de cache te plaatsen