Liber Mystericus (5) De Droomwereld
Deze Multi is de 5de uit de Liber Mystericus reeks en is opnieuw een heel korte multi( of oppikker het is te zien hoe je deze oplost).
Deze reeks bestaat uit verschillende types van caches, mysteries, traditionals en/of multies. Het beste is om deze reeks in volgorde te lopen, want elke cache bevat een tip die je nodig hebt om het volgende hoofdstuk te kunnen loggen. Noteer de tip maar neem deze aub niet mee, zodat de anderen na u deze cache ook nog kunnen lopen.
Hoofdstuk 1 = Klik Hier
Hoofdstuk 2 = Klik Hier
Hoofdstuk 3 = Klik Hier
Hoofdstuk 4 = Klik Hier
Intermezzo = Klik Hier
hoofdstuk 5: Liber Mystericus: De Droomwereld.
Vier tips waren nu al gevonden. Professor Stanislas Hermitage en zijn goede vriend hadden alles gedaan om de tips van de mysterieuze man op te volgen. Maar het einde, de Liber Mystericus was nog ver weg.
De spanningen en beproevingen die ze de laatste dagen doorstaan hadden begonnen hun tol te eisen. Beide mannen waren erg vermoeid. De eerste paar logs kwamen alweer binnen, maar het zou nog een paar uren kunnen duren, misschien wel een dag voordat de tip nog tot 3 keer toe zou geloged worden. Ze besloten om toch even wat te rusten.
“Neem gerust het bed in de gastenkamer”, zei de professor, “ Zo ben je niet ver weg wanneer ik een volgende tip zou krijgen.”
“Met plezier.”
Vermoeid gingen ze beiden slapen.
De dromen overmeesterden de werkelijkheid, en sleepten hen beiden mee naar fantastische plaatsen, sommige dagen bracht de droomwereld hen naar mooie of vredige plekjes, soms naar angstaanjagende plaatsen, maar deze nacht brachten de dromen hen terug in de tijd, terug naar de eerste paar cashes en de eerste paar tips.
Uit de nevel van hun droom doemde een levensgrote landkaart op, getekend op perkament, het gaf de plaatsen aan waar de eerste tips verborgen zaten. De Tips zweefden boven de kaart juist boven de plaatsen waar ze gevonden waren. En daarboven zweefde de professor en zijn vriend. Helemaal achteraan , gebukt over de kaart staat een reusachtige man gehuld in een zwarte kap. En uit zijn zwarte mouw komt een knokige vinger tevoorschijn die een plaats op de kaart aanduid. Maar zowel Professor Hermitage als zijn vriend zijn te ver af om de plaats te zien. Ze proberen te bewegen, maar het lijkt of de grond onder hen niet meebeweegt.
De verbrande geur van perkament vult deze droomkamer. De reusachtige kaart onder hen begint te branden, vanaf een punt en als vurige golven overspoelen de vlammen de rest van de kaart.
Sneller nu moeten ze sneller gaan, die plaats zal misschien belangrijk zijn.
Maar de grond beweegt nog steeds niet. En de rook begint te prikken in hun keel en in hun ogen, ademen wordt lastige, en dan valt alles weg, de kaart de zwevende tips, de reusachtige man, de grond.
Op hetzelfde moment worden ze alle twee wakker. Niet langer in hun bed, maar in het salon, voor de haard. Een vreemde verbrande dennengeur hangt sterk in de kamer
Verward kijken ze alle twee in het rond, niet goed wetend waar ze precies zijn.
“Iemand is hier binnen geweest” merkt de professor verschrikt op.
Moddersporen lopen van de voordeur, naar de trap, naar de slaapkamers en terug naar het salon. Even houden ze halt voor het haardvuur en dan gaan de sporen naar buiten. Stanislas sluit de voordeurdeur, die nog steeds open stond, en voelt ondertussen aan zijn hals. De sleutel zat er nog.
“Wat is er zojuist gebeurt?” vraagt de vriend. “Ik heb de meest bizarre droom gehad.”
Verwonderd over de gelijkaardige droom die ze beiden hadden, en niet goed begrijpend hoe dit ook maar kon, begonnen ze nu echt bang te worden. De kilte van de nacht had het hele huis afgekoeld, en Professor hermitage haalde vlug wat hout om de haard aan te steken. Zijn oog viel op iets in de haard, een verbrande kaart…
Veel was er niet meer van af te leiden, maar de plaats waar het vuur waarschijnlijk begon was nog vaag zichtbaar. Vaag kon je een lijn zien lopen die waarschijnlijk een plaats met een andere plaats verbind.
“Hey, maar dat zijn startcoördinaten een een waypoint projectie!” roept de professor uit terwijl hij het verbrand stuk papier zorgvuldig bekijkt. De lengte en de graden waren aangegeven bij het startpunt maar door het vuur waren ze moeilijk leesbaar geworden.
Dit is wat de professor toch nog kon achterhalen:
De professor sprong recht, klaar om te vertrekken, maar viel bijna onmiddellijk weer neer in zijn stoel.
“Ik… ik voel me niet zo best…”, stamelde hij, “Het zal wel de spanning zijn.”
Zijn vriend kwam hem te hulp en zei: “Blijf jij maar hier, dit alles moet veel van je oude hart gevergd hebben, ik denk dat het beter is dat ik deze alleen ga ophalen. Blijf hier en rust wat, ik ben snel terug.”
“nee mijn beste, het gaat al weer …” verweerde de professor met een stem die duidelijk zijn vermoeidheid benadrukte.
“Neen, blijf, ik zorg dat ik alles te pakken krijg, en ik kom zo snel ik kan terug, rust nu gewoon even.”
Zijn vriend snelde naar de wagen, op weg naar wp1 vanwaar hij de projectie zou maken om de cache te vinden.
Even later stond hij op de plaats van wp1, en dit was wat hij zag:
Hij nam het papiertje erbij en vond al snel de projectie die hij moest uitvoeren.
Hij gaf alles zorgvuldig in op zijn GPS en ging op weg…
Voetnoot van de legger:
Je zal het wel gemerkt hebben of nog moeten merken, maar de bogus coördinaten brengen je ook in de buurt van ditzelfde bord.
Ofwel kan je dus ter plaatse gaan om de projectie uit te voeren, ofwel gebruik je een paar tooltjes om de correctete coördinaten uit de checker te halen. Aan u de keuze.