In Nederland begon de tabaksteelt omstreeks 1610 in Veere, gevolgd door Amersfoort rond 1615. Van daaruit verspreidt de teelt zich over de Utrechtse Heuvelrug en later naar de Betuwe.  Omstreeks 1636 begon men rond Leusden veel tabak te verbouwen, wat in die tijd voor veel winst zorgde.

Aan de voet van de Utrechtse Heuvelrug, in Elst, Amerongen, Rhenen, Veenendaal, Barneveld en Leusden, en in de Betuwe en het Land van Maas en Waal werd rond 1850 veel tabak geteeld en stonden er veel tabaksschuren.

Rond 1900 nam de concurrentie van de in de warmere streken geteelde tabak sterk toe en was de teelt over zijn hoogtepunt.

Na de Tweede Wereldoorlog is de teelt uit Nederland verdwenen. Op een paar plaatsen in Nederland zijn nog schuren en gebouwen te vinden die herinneren aan de tabaksteelt, zoals het Tabaksteeltmuseum in Amerongen en het Tabaksmagazijn in Druten (Gelderland).

Tijdens het groeiproces worden de planten getopt, de bloemen worden eruit gesneden, waardoor alle voedingsstoffen aan de bladeren ten goede komen. Omdat niet alle bladeren tegelijk rijp zijn, worden ze een voor een geplukt. De bladeren moeten na het oogsten drogen, dat wordt op 3 verschillende manieren gedaan : in de zon liggend, in ovens of onder een afdakje hangend.

Het drogen duurt ongeveer 3 à 4 weken.

De tabaksbladeren worden nu gebundeld en op een stapel gelegd. Hierdoor gaat de tabak broeien (fermenteren). Dat duurt ongeveer 10 weken. De tabak die dan is ontstaan is vaak een beetje bitter. Om de smaak te verbeteren worden verschillende tabakssoorten met elkaar gemengd en worden er naargelang de toepassing allerlei geur- en smaakverbeteraars aan toegevoegd. Voorbeelden hiervan zijn: suikerstroop, honing, chocolade, pepermunt, enzovoorts. Als dat gebeurd is worden de tabaksbladeren gesorteerd op kwaliteit, grootte, dikte en kleur. In de sigarettenfabriek wordt de tabak in het papier gerold.

De spijlen