Het ringdorp Kloetinge is te rangschikken onder de oudste dorpen van Zuid-Beveland. De stichting van het dorp was omstreeks de 10e eeuw. Op de plaats van Kloetinge was toen een tijdelijke verblijfplaats van herders, die van Walcheren of Noord-Beveland kwamen. Al vroeg in de elfde eeuw is men het dorp gaan ophogen met mest- en afvallagen om zich tegen het water te beschermen (de zogenaamde wierden). Hier hangt de dorpsnaam mee samen: kloeten dient opgevat te worden als kluiten. In de 15e eeuw moeten er poortgrachten in Kloetinge zijn geweest, die in de dorpsrekeningen uit die tijd werden genoemd. Deze hebben tot het einde van de 17e eeuw bestaan. Rondom en in het dorp heeft een reeks van kunstmatige hoogten, bergjes, gelegen, die vliedbergen worden genoemd. Ooit zijn dit verdedigbare punten geweest, waarop - in de meeste gevallen - torenachtige bouwwerkjes hebben gestaan. Dit geeft aan dat Kloetinge in de Middeleeuwen van strategische betekenis is geweest. Goes en Kloetinge lagen in de Tachtigjarige Oorlog strategisch zeer belangrijk, waardoor men inkwartiering van Spaanse soldaten kreeg. In 1572 werd Kloetinge door oorlogsgeweld tweemaal platgebrand. In 1578 kwam het gebied in handen van de Prins van Oranje. In 1216 wordt gesproken over Clotinge, dat later Cloetinge werd en tenslotte Kloetinge. In de volksmond (dialect) spreekt men over Kloetehe of Klusdurp. In de 15e eeuw stonden er vijf molens, allemaal in het bezit van de ambachtsheren, de heren van Borssele.
Een ander teken van de welvaart in Kloetinge is de imposante Geerteskerk, waaraan men in 1250 (noorderbijkoor) begon te bouwen. Hiervoor stond er eerst een houten kapel, die later werd vervangen door een stenen. Deze werd uitgebouwd tot het majestueuze kerkgebouw. Het bijkoor en het hoofdkoor dateren van de 13e eeuw. Het laatstgenoemde is een mooi voorbeeld van Vlaamsgotische baksteenbouw uit die periode. Het schip van de kerk dateert van de 15e eeuw en was oorspronkelijk driebeukig. In 1500 werd deze vervangen door één beuk. De toren werd in 1494 voltooid.
De Geerteskerk is gewijd aan de heilige Geertrudis. Sint Geertruida was/is de beschermster tegen ratten- en muizenplagen. Naast een grootste kerk verschenen in de omgeving ook verschillende versterkte boerderijen, ofwel kastelen. Het huis "Smallegange" en de heren van Kloetinge verbleven in slot Ravenstein. Dit slot moet op de plaats van de tegenwoordige boerderij Ravenstein in het Noordeinde hebben gestaan. Beide zijn in de loop van de achttiende eeuw afgebroken. In de 16e en 17e eeuw waren de belangrijkste middelen van bestaan landbouw, zoutwinning en leerbewerking. Na 1900 was er een snelle groei van inwoners. Dit kwam door het gunstige belastingklimaat. Veel gegoede Goesenaren vestigden zich toen in Kloetinge en het dorp kreeg dan ook de bijnaam 'Het Wassenaar van Zeeland'.
De gemeente Kloetinge hield als zelfstandige gemeente in 1970 op te bestaan, het werd onderdeel van de gemeente Goes en deels van de gemeente Borsele. Hiermee kwam aan bijna tien eeuwen zelfstandigheid een einde. Tegenwoordig zijn het dorp Kloetinge en de stad Goes aan elkaar vastgegroeid, waarmee Kloetinge in de praktijk bijna een wijk van Goes is geworden. Dit geldt al helemaal voor de nieuwbouwwijk Oostmolenpark, dat officieel onder Kloetinge valt maar gevoelsmatig bij Goes thuishoort.
De cache is te vinden op de volgende coördinaten: N 051 °29.965 E 003 °54.965 neem even rustig de tijd om te genieten van de omgeving.
neem een pen mee